Tijd voor wat nieuws: zet je meerdere akkoorden achter elkaar, dan heet dat een akkoordprogressie. We gaan het hebben over trappen, spanningsopbouw, leidtonen, oplossen en sus-akkoorden. Het is even studeren, maar het zal daarna minder moeilijk zijn om de structuur van akkoordenschema's te begrijpen!
Een akkoord is de samenklank van drie of meer tonen die zodanig samenklinken dat zij voor het muzikale oor samensmelten tot een gestalte. Let wel: een samenklank van twee tonen heet een tweeklank en wordt niet tot de akkoorden gerekend en veelal aangeduid met het overeenkomstige interval.
Met trap, toontrap of trede worden in de muziektheorie de tonen van een toonladder aangeduid. Een trap wordt gemakshalve aangegeven met een Romeins cijfer, en wel zo dat de grondtoon de trap I is, de secunde de trap II, enz.
Bij de Majeurtoonladders zijn de I, IV en V akkoorden de Majeur Akkoorden, in het geval van de C-Majeur toonladder dus de C-majeur, F-Majeur en G-Majeur. De II, III en VI akkoorden van de Majeurtoonladders zijn de Mineur Akkoorden. Hier dus de D-mineur, E-mineur en de A-mineur.
AKKOORDEN OPBOUW. Een akkoord wordt opgebouwd uit grondtoon + terts + kwint + eventueel een septiem toon. De akkoordenwijzer laat deze 4 tonen zien. De linkse pijl geeft de grondtoon van het akkoord.
Een akkoord is opgebouwd uit tertsen.
Dit betekent dat de afstand tussen de tonen van een akkoord altijd een terts is. Bijvoorbeeld, ik wil een akkoord maken en speel een A. De volgende toon die erbij hoort is een terts hoger, dat is de C. Ik heb nu een A en een C, maar dit is nog geen akkoord.
In de muziek bestaan er duizenden akkoorden die gebruikt kunnen worden, maar gelukkig zijn vier akkoorden vaak al genoeg om veel verschillende liedjes te spelen. Om bij het begin te beginnen, zijn akkoorden een samenklank van drie of meer tonen. Bij een gitaar ontstaan deze tonen door het aanslaan van snaren.
Hoe schrijf je: Akkoord? Akkoord schrijf je met een dubbele K. Een veel voorkomende fout is dat Akkoord met een enkele K wordt geschreven of met een dubbele C. In het overzicht hieronder zie je de juiste schrijfwijze van Akkoord en fouten die veelal gemaakt worden bij het schrijven van Akkoord.
Van alle 7 akkoorden in een toonsoort, zijn slechts 4 akkoorden heel belangrijk. Welke akkoorden zijn dat? Het antwoord: het eerste, dan het vijfde, dan het zesde en tot slot het vierde akkoord in een toonsoort. Dus als je dit bijvoorbeeld in de toonsoort C speelt kom je uit op: C G Am F.
Het akkoord "C-majeur" bestaat uit de eerste (prime), de derde (grote terts) en de vijfde (kwint) toon van (de grote drieklank) op de eerste trap van de C-toonladder. Naast deze zg. grondligging (symbool: "CI") zijn allerlei omkeringen en verdubbeling van deze tonen mogelijk.
De tonica is de belangrijkste toon van een toonsoort, in een tonaal muziekstuk voelt deze toon als 'thuis'. Wat is de functie van een dominant? De dominant is een dwingeland: hij legt de muziek zijn wil op en stuurt de noten onverbiddelijk terug naar de tonica.
Leidtoon in majeur
In majeur functioneert de zevende trap van de toonladder als leidtoon (bijvoorbeeld de si in de toonladder van do groot). In harmonie komt dit meestal voor in het dominant-akkoord (bijvoorbeeld sol groot in de toonladder van do groot).
Het is verstandig om te beginnen met de open akkoorden. Open akkoorden worden op de eerste drie frets gespeeld (frets zijn de metalen stripjes op de hals van je gitaar), hebben elk een unieke vorm en bevatten één of meer open snaren – dat zijn snaren die je niet hoeft in te drukken.
6. Als het getal 6 achter de grondtoon van het akkoord staat, betekent dit dat er een grote sext aan toegevoegd is - altijd een grote sext. Een subdominant heeft vaak een toegevoegde sext, maar andere functies kunnen dit ook hebben (zie artikel over functie-analyse). C met toegevoegde sext.
Dat is een akkoord. Akkoorden zijn eigenlijk niets meer dan groepjes van minstens 3 noten die je tegelijk laat klinken en dan een zuiver geheel vormen. Zo vormen de noten C-E-G samen het C-akkoord. Als je dit speelt op de gitaar of piano klinkt het geluid veel voller dan als je alleen de noot C zou aanslaan.
Wat voor verschillende soorten akkoorden zijn er? Binnen de harmonieleer onderscheiden we verschillende akkoorden: drieklanken. De meest gebruikte drieklanken zijn majeur, mineur en verminderd, maar ook overmatig, dubbelverminderd en hardverminderd komen voor.
Je kunt mineur akkoorden zowel bij open akkoorden als bij de barré akkoorden vormen. Een ezelsbruggetje: Een mineur akkoord klinkt droevig/melodramatisch. Een majeur akkoord klinkt vrolijk/opgewekt.
1ak·koord (het; o; meervoud: akkoorden) 1overeenkomst, vergelijk: handelsakkoord, regeerakkoord; het op een akkoordje gooien besluiten om van weerskanten iets toe te geven2(muziek) samenklank van drie of meer tonen 2ak·koord (bijvoeglijk naamwoord) 1in orde: met iets akkoord gaan iets goedvinden 3ak·koord ( ...
Het G majeur piano akkoord, afgekort als G, wordt gevormd door de noten G, B en D samen te spelen. G majeur is opgebouwd uit de grondtoon G, de grote terts B en de kwint D uit de G majeur toonladder.
Het D majeur piano akkoord, afgekort als D, wordt gevormd door de noten D, F# en A samen te spelen. D majeur is opgebouwd uit de grondtoon D, de grote terts F# en de kwint A uit de D majeur toonladder. De meest gebruikte vingerzetting is: duim, middelvinger en pink.
De snelste en meest eenvoudige manier gaat als volgt: Tel vanaf de grondtoon van het akkoord 1 of 2 pianotoetsen (zowel zwarte als witte toetsen) naar beneden. Grote septiem = Ga vanaf de grondtoon 1 pianotoets naar beneden. Neem een C akkoord. De toon c is de grondtoon.
Het A7 akkoord speel je net als de overige A akkoorden op de onderste vijf snaren van de gitaar. Hierbij raak en demp je de lage E snaar niet. Net als bij het A mineur akkoord verander je slechts één vingerzetting in vergelijking met het A akkoord, dit is bij het A7 akkoord uiteraard dan wel een andere vinger.
In een akkoordenschema wordt het A mineur akkoord met Am aangegeven. Het Am akkoord heeft dezelfde grondtoon als het A majeur akkoord, maar heeft een veel droeviger ondertoon. Dit komt door het verzetten van een van de tonen, die normaal een terts is (de toonafstand tussen een toon en de daaropvolgende derde toon).