De
Atriumfibrilleren is zo'n hartritmestoornis. Bij atriumfibrilleren klopt het hart onregelmatig en meestal sneller, vaak met meer dan 100 slagen per minuut, terwijl u zich niet eens inspant. Of het echt gaat om atriumfibrilleren is alleen op een hartfilm (ECG) te zien.
De diagnose boezemfibrilleren wordt gesteld met een hartfilmpje (ECG). Als het hartritme aanvalsgewijs in boezemfibrilleren is, kan het lastig zijn om de ritmestoornis te 'vangen'. Vaak zijn meerdere bezoeken aan de polikliniek nodig om de juiste diagnose en behandeling vast te stellen.
Niet iedereen met boezemfibrilleren ervaart dezelfde klachten of symptomen. Sommige patiënten hebben al jaren boezemfibrilleren zonder er iets van te merken. Andere mensen met atriumfibrilleren (boezemfibrilleren) voelen hun hart snel of onregelmatig kloppen.
Boezemfibrilleren is een hartritmestoornis en wordt ook wel atriumfibrilleren genoemd. Bij boezemfibrilleren heeft uw hart een onregelmatige hartslag die veel te hoog is. Bij een normaal hartritme ontstaat een elektrische prikkel in de sinusknoop. Deze prikkel verspreidt zich daarna over de boezems.
Het hart herstelt zichzelf vanzelf binnen zeven dagen, zodat u weer het normale hartritme heeft. De aanval van boezemfibrilleren houdt langer dan zeven dagen aan. De aanval stopt alleen door medicijnen en/of een elektrische cardioversie (zie hieronder).
Behandeling. Boezemfibrilleren is niet levensbedreigend, maar belast het hart voortdurend. Dit kan op den duur leiden tot hartfalen.
Bij een te snel hartritme loopt uw hartslag in rust op tot meer dan 100 slagen per minuut. Het hart kan dan soms niet meer voldoende bloed rondpompen. Daardoor krijgen de organen, zoals hersenen, nieren, lever en de hartspier zelf te weinig zuurstof. Medische hulp is dan noodzakelijk.
Zo was een harslag in rust tussen 51 en 80 slagen per minuut gelinkt met een 40 tot 50 procent hoger risico op een vroege dood, in vergelijking met degene met een hartslag onder de 50 slagen.
Ongemerkte signalen boezemfibrilleren
Ongeveer 300.000 mensen in Nederland hebben last van boezemfibrilleren. Deze hartritmestoornis kan ernstige gevolgen hebben. Zo kan het leiden tot bloedstolsels in het hart die doorschieten naar de hersenen en daar een herseninfarct veroorzaken.
Hevige of langdurige stress is een risicofactor voor hart- en vaatproblemen, zoals slagaderverkalking, hoge bloeddruk, vaatkramp, hartinfarct en hartritmestoornissen.
Een ECG is een hartfilmpje dat de elektrische signalen van het hart in een grafiek weergeeft. Hoe werkt dat omzetten van elektrische signalen? Elke hartslag verloopt op dezelfde manier: eerst trekken de boezems van het hart samen, dan de hartkamers. De hartspier krijgt een elektrisch signaal voordat deze samentrekt.
Het kan gaan om aandoeningen zoals: Een hoge bloeddruk (hypertensie) Suikerziekte (diabetes) Hartafwijkingen zoals hartklepafwijking, hartinfarct of hartfalen.
Klachten die veel voorkomen bij een hartritmestoornis zijn hartkloppingen, hartoverslagen, een pijnlijk of drukkend gevoel op de borst, zweten, misselijkheid, een licht gevoel in het hoofd, of een een onprettig, angstig of benauwend gevoel.
Hoe is het verloop? Vaak begint boezemfibrilleren met korte aanvallen die vanzelf overgaan. Zonder behandeling raakt het hartritme na verloop van tijd meestal blijvend verstoord. Een aanval van boezemfibrilleren is niet acuut levensbedreigend.
Als atriumfibrilleren langer dan 2 dagen duurt of steeds terugkomt, krijgt u bloedverdunners (ook wel antistollingsmiddelen genoemd). Dit zijn medicijnen die ervoor zorgen dat uw bloed minder snel stolt. De kans op een bloedstolsel is dan kleiner. Dat verkleint ook de kans op een beroerte.
digoxine. Digoxine behoort tot de groep geneesmiddelen die hartglycosiden worden genoemd. Digoxine verbetert de pompkracht van het hart en zorgt voor een regelmatige rustige hartslag. Artsen schrijven het voor bij hartfalen en hartritmestoornissen.
Flauwvallen door een hartritmestoornis treedt eerder op tijdens het sporten en wordt vaak voorafgegaan door hartkloppingen of pijn op de borst. Bij hartkloppingen kun je het gevoel hebben dat je hart op hol slaat, dat het uit je borstkas zal springen. Je kunt ook het gevoel hebben dat je hart 'overslaat'.
Van een ernstige hartritmestoornis is pas sprake als het hartritme sterk afwijkt van het normale ritme (véél sneller, véél langzamer, véél onregelmatiger) en als het afwijkende hartritme zich vaker voordoet (bijvoorbeeld dagelijks).
Als je hartkloppingen hebt, haal je vaak veel te snel adem. Om controle te krijgen over die ademhaling is het goed ademhalingsoefeningen te doen. Zoek bijvoorbeeld een rustig plekje om controle te krijgen over je ademhaling en tot rust te komen. Probeer door je buik te ademen.
Bij hoesten verhoog je de druk in de borstkas. Dit verbetert de bloedstroom en zo kan een hartstilstand worden voorkomen. Bij een hartstilstand buiten het ziekenhuis heeft hoesten geen zin.
Schade aan hart door virus
Bekend is al dat zich onder de ernstige zieke COVID-19-patiënten, veel hart- en vaatpatiënten bevinden. Zij kunnen ernstige complicaties zoals hartfalen of een ontstoken hartspier oplopen en zelfs overlijden.
Boezemfibrilleren: veelvoorkomende hartritmestoornis
Er zijn verschillende vormen van hartritmestoornissen. Een daarvan is boezemfibrilleren, waarbij het bloed niet goed in het hart wordt rondgepompt. Een ander woord voor boezemfibrilleren is atriumfibrilleren.
Atriumfibrilleren is meestal ongevaarlijk. Wel kunnen de klachten bij erg hinderlijk zijn en kunnen er complicaties ontstaan als de ritmestoornis niet behandeld wordt. De twee belangrijkste complicaties zijn stolselvorming en hartfalen.
Bij boezemfibrilleren ontstaan er elektrische prikkels die niet van de sinusknoop komen maar vanuit verschillende plekken uit beide boezems. De frequentie van dit snelle chaotische boezemritme kan oplopen tot wel meer dan 300 – 500 prikkels per minuut.