De officiële talen zijn Hebreeuws en Arabisch. Daarnaast worden ook andere talen zoals Frans, Russisch en Spaans gesproken. De meeste Israëliërs spreken Engels, dus met Engels komt een buitenlandse bezoeker vaak een heel eind.
Modern Hebreeuws, ook bekend als Ivriet (עברית), is de officiële landstaal van de moderne staat Israël.
Het Jiddisch, de taal van Hde joden uit Midden- en Oost-Europa, is ongeveer duizend jaar geleden in Duitsland ontstaan. Het wordt nu nog door zo'n vier miljoen mensen gesproken. Het Jiddisch bestaat voor 70-75% uit Duitse, voor 15-20% uit Hebreeuwse en voor 10-15% uit Slavische elementen.
Het eigenlijke Judeo-Spaans ontstond door de massale uittocht van Joden uit Spanje als gevolg van het edict van 1492 van de "Katholieke Koningen" Ferdinand II van Aragon en Isabella I van Castilië. Dat edict dwong de Joden Spanje te verlaten, tenzij ze zich tot het katholicisme bekeerden.
Het Modern Hebreeuws (hierna Hebreeuws genoemd) is een Semitische taal, die van rechts naar links geschreven wordt. Semitische talen zijn talen die voornamelijk in het Midden-Oosten gesproken worden. Naast het Modern Hebreeuws zijn Modern Aramees en het Modern Arabisch voorbeelden van Semitische talen.
Het moderne Hebreeuws is doorspekt met woorden en uitdrukkingen uit het Aramees. Verondersteld wordt dat de meeste joden in Israël en Judea in het begin van onze jaartelling een vorm van West-Aramees als dagelijkse omgangstaal spraken. Dit Joods-Aramees zou de taal van Jezus zijn geweest.
De officiële talen zijn Hebreeuws en Arabisch.
Jeruzalems Jiddisch lijkt zeer sterk op Duits, en heeft zijn oorsprong in het Hongaars Jiddisch. De verwantschap tussen Hongaars Jiddisch en Duits komt door het feit dat Duits naast Jiddisch de meest gebruikte taal onder Hongaarse Joden was.
Het Hebreeuws is ongetwijfeld de taal waar het jodendom en de Joden mee geïdentificeerd worden, maar als moderne spreektaal is het niet meer dan een nieuwkomer. In vervlogen tijden, rond het begin van het Christelijke tijdperk, sprak de gewone man eerder Aramees dan Hebreeuws.
Het Jiddisch is een taal die ontstaan is vanuit het Middelduitsen gebruikt wordt in de Ashkenazische gemeenschap (dus niet door, bijvoorbeeld, Sefardische joden). Het oude Hebreeuws is een "heilige" taal die in religieuze context wordt gebruikt.
De taal heeft zo'n 3 miljoen sprekers. Het Jiddisch is verwant van het Duits. Vroeger werd de taal daarom ook wel het Jodenduits genoemd, maar deze naam wordt nu niet meer gebruikt. Hoewel alle West-Germaanse talen met het Latijnse alfabet geschreven worden, gebruikt het Jiddisch het Hebreeuwse alfabet.
1Antwerpen staat bekend als een van de weinige plaatsen in West-Europa waar het Jiddisch als taal van een joodse gemeenschap nog volop functioneert. Het Jiddisch dat in onderwijs, publicaties en als dagelijkse spreektaal wordt gebruikt is de zogenaamde Oost-Jiddische variant.
Deens en Zweeds zijn onderling het meest verstaanbaar, maar ook Nederlands en Duits zijn over en weer verstaanbaar. Van de onderzochte Germaanse talen wordt het Engels door de meeste sprekers van de andere Germaanse talen verstaan.
Andere opties waren Palestina of Zion. Uiteindelijk werd toch de Bijbelse naam Israël gekozen. Sommige mensen vinden dat het gebied waar Israël ligt eigenlijk Palestina heet. Ook wordt Israël door joden en christenen soms het Beloofde Land of het Heilige Land genoemd.
Hebreeuws is de taal van het Oude Testament. De taal waarin God sprak toen hij de hemel en aarde schiep, waarin Hij tot Mozes sprak op de berg Sinaï, de taal waarin Jezus zijn Torahlessen volgde.
Het jodendom is een schriftreligie met als middelpunt de Tora, de Wet van Mozes. In de Tora heeft de God van Israël Zich geopenbaard – dat is het uitgangspunt van de Joodse godsdienst. Het jodendom is een religie van leven, want wie voor de Tora kiest, kiest voor het leven.
Antwoord: Om het keppeltje (kipa in het Hebreeuws en jarmoelke in het Jiddisch) op z'n plek te houden, wordt een speciaal klemmetje gebruikt. Iemand met een volkomen kaal hoofd heeft hier natuurlijk niets aan. Voorzover ons bekend, wordt er niet zoiets als zelfklevend band gebruikt!
De Joden in de wereld kunnen grofweg worden verdeeld in de groep Asjkenaziem en de groep Sefardiem. Het laatste woord komt van de Hebreeuwse benaming voor Spanje: Sefarad. De Sefardische Joden komen dan ook uit Spanje en Portugal maar ook uit de andere landen rond de Middellandse Zee zoals Tunesië en Marokko.
Maar ook de Amsterdamse geuzennaam Mokum is Jiddisch en betekent plaats of stad. Steden werden naar Joods gebruik vaak aangeduid met hun eerste letter volgens het Hebreeuwse alfabet. Zo werd Amsterdam dus Mokum Allef genoemd, waarvan alleen het deel Mokum door de jaren heen is overgebleven.
De Nederlandse en Duitse talen lijken vaak op elkaar en daar is een goede reden voor; ze zijn beide deel van de Germaanse talenfamilie. Andere Germaanse talen zijn: Engels, Fries, maar ook Noors, Deens en Zweeds. Het Nederlands en het Duits zijn beide deel van de West-Germaanse tak van de Germaanse talenfamilie.
Volgens Gybels is Jiddisch voor Nederlandstaligen niet zo moeilijk om te leren. Het is een Germaanse taal met een beperkt aantal naamvallen en een woordenschat die voornamelijk met de Duitse verwant is, maar ze bevat ook duizenden Hebreeuwse en Slavische woorden.
Modern Hebreeuws, ook bekend als Ivriet (עברית), is de officiële landstaal van de moderne staat Israël.
Het Hebreeuws is overigens geen moeilijke taal. Je moet wel een drempel over, doordat de taal een ander schrift heeft, net als bij het Grieks en het Russisch. Daarna is het een kwestie van wennen. De structuur van het Hebreeuws is simpel: veel woorden gaan terug op stammen van drie letters.