Bij bandenpijn heb je zeurende pijn in je liesstreek, aan de zijkant van je baarmoeder of laag in je rug. Soms kan de pijn ook doortrekken naar je schaambot of vagina. Bandenpijn is een scherp en stekend gevoel dat wat langer aanhoudt. Het is dus niet te vergelijken met weeën: deze komen en gaan.
Wanneer je een plotselinge beweging maakt, bijvoorbeeld tijdens het bukken of als je hoest of niest, komt er meer spanning op de banden te staan en kun je een stekende pijn bij je baarmoeder voelen. De meeste bandenpijn voel je aan de zijkant of ter hoogte van het schaambot. Soms kan de pijn continue aanwezig zijn.
Ook in de eerste weken van je zwangerschap kun je last hebben van bandenpijn, de pijn is dan vergelijkbaar met menstruatiepijn. Rond de twintig weken verandert deze pijn in een vervelende en scherpe pijn, die kan uitstralen naar de onderrug, vagina, schaamlippen en het schaambot.
Bandenpijn is een pijn meestal laag aan de zijkant van je buik, uitstralend naar je liezen. Soms zijn het pijnscheuten, soms een aanhoudende pijn die zich verergert als je een plotselinge beweging maakt. En hoe vervelend ook, het is een goed teken!
Meestal is bandenpijn een tijdelijke klacht, die afneemt als je wat rustiger aan doet. Bij abrupte bewegingen is het fijn om je buik even te ondersteunen met je handen. Probeer bij bandenpijn zwaar tillen en bukken te vermijden.
Een rubberen warmwaterkruik doet vaak wonderen. Heb ja, na een vermoeiende dag, last van de banden, ga dan even rustig liggen en leg een rubberen warmwaterkruik op de pijnlijke plek. Dit ontspant de banden en de pijn neemt vaak binnen een half uurtje af.
Bandenpijn en groeipijn in de onderbuik
Te denken valt aan stekende pijn, een zwaar gevoel in je onderbuik of een zeurend gevoel. De klachten zijn bovendien te verklaren door de snelle groei van de baarmoeder en het oprekken van de spieren en gewrichten.
Door de groei van de baarmoeder komt er rek, trek en druk op deze banden. Dat kan een stekende/trekkende pijn aan de zijkanten van je buik, in je liezen en in je onderrug geven. Pijnscheuten kunnen ook ontstaan door een snelle of onverwachte beweging en kan helemaal geen kwaad.
De meeste moeders voelen hun baby voor het eerst bewegen tussen de 14 en 20 weken zwangerschap. Wanneer je precies iets voelt is afhankelijk van je bouw en of je al eens eerder zwanger bent geweest. Is het je eerste zwangerschap? Dan kan het wat langer duren voordat je je baby voelt.
Bandenpijn is niet schadelijk, maar probeer altijd naar je lichaam te luisteren. Dit houdt in dat je bij het krijgen van klachten wat meer rust moet nemen of minder zwaar lichamelijk werk moet verrichten. Een warme kruik of bad/douche helpt meestal bandenpijn te verlichten.
Menstruatieachtige buikpijn wordt in de zwangerschap meestal veroorzaakt door de korte banden (soort spiertjes) waarmee de baarmoeder vastzit aan het schaambot en het stuitje. Deze banden kunnen overrekt raken door de groei van je baarmoeder.
Bandenpijn is een stekende pijn die kan uitstralen naar de onderrug, vagina en schaamlippen. Je kunt het met name voelen als je plotselinge of intensieve bewegingen maakt zoals: opstaan, niezen, bukken of als je kindje zich omdraait in de buik.
Jij. Je baarmoeder heeft nu ongeveer de grootte van een stevige vuist. Omdat de baarmoeder steeds groter wordt, komen andere organen een beetje in de verdrukking.
Vaak worden de eerste bewegingen omschreven als 'belletjes of vlinders in je buik' of 'zoals je darmen maar dan toch anders'. Als je eenmaal je baby hebt gevoeld, zul je de bewegingen gaan herkennen en steeds meer gaan voelen. In de eerste weken dat je je baby voelt bewegen zullen de bewegingen nog wisselend zijn.
Vaak gaat het om een zeurende pijn in de onderbuik, meestal meer naar links of rechts, richting je liezen. Ook ervaren zwangeren soms een kortdurende stekende pijn in dat gebied, bijvoorbeeld bij snel opstaan, hoesten of niezen. Wat vaak voldoende helpt tegen bandenpijn is warmte (kruik, douche/bad) en rust.
Als de miskraam doorzet krijgt u buikpijn. De buikpijn lijkt op heftige menstruatiepijn. De pijn komt in golven: het houdt enkele minuten aan en gaat dan weer weg. Meestal zakt de pijn af als er weer bloed uit de baarmoeder is gekomen.
Als je lichaamstemperatuur boven de 39 graden Celsius komt, heeft dat namelijk invloed op de bloedtoevoer naar je baby en dat kan stress bij je kleintje veroorzaken. Hou je ervan in bad te gaan? Maak het water dan niet te heet en blijf er niet te lang inzitten.
Buikpijn (bandenpijn, blaasontsteking)
Bandenpijn is een zeurende of stekende pijn in je onderbuik. Het komt doordat je baarmoeder groeit en oprekt. Hierdoor komt er meer spanning te staan op de banden die je baarmoeder vasthouden. Dit kan pijn doen, de pijn kun je ook in je liezen of je rug voelen.
Als je 11 weken zwanger bent begint je baby met bewegen: eerst met trekkingen en trillingen in de armpjes en beentjes, nek en de romp. Daarna gaat hij de beentjes buigen en strekken, stapbewegingen maken, een vuist maken en de hand weer openen, en het hoofdje op en neer bewegen.
Meestal begint een miskraam met bloedverlies en buikpijn. De bloeding kan binnen enkele uren tot dagen erger worden en kortdurend (een tot vier uur) hevig zijn. Je verliest daarbij ook stolsels en stukjes weefsel (baarmoederslijmvlies). Kort voordat je het vruchtje verliest, kan de bloeding heftig zijn.
Bekkenpijn is pijn die in de onderbuik, bekken of perineum wordt gevoeld. Het heeft vele mogelijke oorzaken en treft tot wel 20% van de bevolking van Nederland, zowel mannen als vrouwen. Bekkenpijn wordt als “chronisch” gezien als het langer dan 6 maanden aanhoudt.
Pijn rond de stuit (het laagste punt midden onder in de rug). De pijn neemt vaak toe bij vermoeidheid en bij bepaalde bewegingen zoals bukken, draaien in de rug, omdraaien in bed, fietsen op een hobbelige weg, hardlopen of andere schokkerige bewegingen.
Pijn. Pijn middenvoor in het bekken (op of rond het schaambeen). Deze pijn kan uitstralen langs de binnenkant van het bovenbeen, naar de lies of de schede. Pijn links en/of rechts onder in de rug ter hoogte van de twee kuiltjes.
Als het hart van het ene op het andere moment ophoudt met pompen, treedt al na enkele minuten de dood in – een plotse hartdood. De dood treedt niet in met het stoppen van het hart, maar bij het verlies van de hersenfunctie.