Zo is het goed om te weten dat paarden kuddedieren zijn. De eigenschap van een kuddedier is dat hij niet alleen wil zijn. Ook vinden paarden het fijn om in de natuur te lopen en naar voedsel te zoeken. De kosten van het onderhoud, zoals de stalling, de hoefsmid, de dierenarts en de verzekering komen hier ook nog bij.
Al kan het ook een kalmerend signaal van je paard zijn wanneer je het te snel of te energiek benadert. Zoals gezegd zijn paarden gevoelige dieren en houden ze vaak niet van plotse bewegingen.
Een hele goeie plek, is de plek vlak achter de schoft, daar waar het zadel zou liggen. Het is de plek waar paarden elkaar 'groomen' (=elkaar zachtjes kroelen en masseren met de voortanden en lippen), uiteraard alleen als ze elkaar leuk vinden.
Tijdens wandelingen door het bos of over de hei kun je ook heuveltjes lopen, slalommen om bomen, over boomstammen stappen, door waterplassen stappen, en net als bij leiden & volgen oefenen met vertragen, versnellen, halthouden en overgangen naar draf en stap.
Benader je paard altijd rustig en praat tegen je paard, zodat hij weet dat je in de buurt komt. Kijk goed naar je paard: aan de stand van de oren kun je zien hoe hij zich voelt. Zet een paard nooit vast aan de teugel. maar gebruik een halster en halstertouw (met paardenknoop).
Het paard likt en bijt zachtjes in je handen
Misschien wil het paard gewoon een snoepje van je. Maar het kan soms ook duiden op iets wat speelt bij jou, bijvoorbeeld als je vingers gevouwen zijn en het paard iets harder gaat bijten in je vingers.
De oren gaan naar achter, en de spieren rond de neus verstrakken. Nu is de merrie echt kwaad! De oren liggen plat in de nek en de spieren rond de neus en mond zijn helemaal verstrakt. Ze kijkt kwaad, en zwaait ook kwaad met haar staart.
Bedenk dat je paard dat doet omdat hij dat geleerd heeft van ons (in al die andere situaties). Het gedrag DICHTBIJ JE STAAN OF LOPEN komt WORDT NIET VEROORZAAKT door DOMINANTIE OF RESPECT.
Iedereen kan een paard wel met zich mee laten lopen met behulp van een halster of hoofdstel. Maar je kan dit ook zonder hulpmiddelen bereiken. Het paard loopt los met je mee, en komt zelfs naar je toe als je roept. Dit is goed te trainen met vrijheidsdressuur.
De vraag is echter of paarden ook na meerdere jaren specifieke personen kunnen herkennen. Roelfsema antwoordt ook op die vraag bevestigend: “Veel onderzoek is daar niet naar gedaan, maar wat we wel weten is dat paarden in elk geval na acht maanden nog personen herkennen aan hun stemgeluid, geur en gezicht.
Re: Hoe zie je of je paard blij is? Ik vind een paard op z'n blijst als hij soortgenoten aan het kroelen is, of rustig staat te eten. Als je paard bij je komt staan en je krijgt een gratis poetsbeurt, dan weet je heul zeker dat hij het naar z'n zin heeft.
Bij een eerste begroeting rekken paarden hun halsspieren op om afstand van elkaar te houden en de oren zijn gespitst. Paarden ruiken aan elkaar en bij wederzijdse genegenheid blazen de paarden lucht uit de neusgaten richting de neusgaten van de ander. Soms hummen en hinniken ze ook.
Een ongeschoren paard voelt zich het best bij temperaturen tussen -5 en 15 graden. Hij staat dan niet te rillen, maar ook niet te zweten. De haren van je paard vormen een perfecte isolatielaag bij koud weer. Van kou lijden is dus geen sprake.
Een paard zal hard en vol melodie hinniken als hij aan u wil laten merken waar hij is. Veel paarden doen dit naar hun eigenaren wanneer deze op stal aankomen. Een paard kan ook briesen, dit doet hij wanneer hij twijfelt tussen nieuwsgierigheid en angst.
Niet alleen rijden
Zorg ervoor dat je niet alleen naar je paard gaat om hem aan het werk te zetten. Maar ga ook een keer met hem wandelen of laat hem lekker grazen. Of geef hem eens een uitgebreide poetsbeurt. Probeer tijdens die lekkere poetsbeurt de plekjes op te zoeken die je paard lekker vind.
De neus De neus van een paard is zéér gevoelig en soort van intiem. Als je naar een onbekend paard toe gaat, moet je niet direct z'n neus aaien. Dat is zoiets als een onbekende direct op de mond zoenen. Aai eerst schouder en hals, laat hem aan je ruiken en win vertrouwen, voordat je neuzen gaat aaien.
De basis van ieder paardenrantsoen is voldoende ruwvoer van goede kwaliteit. Een paard of pony heeft dagelijks 1,5 - 2,5 kg ruwvoer per 100 kg lichaamsgewicht nodig. Voor een volwassen paard van 600 kg is dit dus tussen de 9 en 15 kg aan ruwvoer.
Paard heter maken, maar niet dikker
Ruwvoer blijft natuurlijk altijd de belangrijkste basis. Wat betreft krachtvoer kun je kiezen uit muesli of brokken met meer koolhydraten (suiker en zetmeel) als snelle energiebron of voer met een hoger vetpercentage voor langwerkende, langzaam vrijkomende energie.
Het verschilt per situatie, of het helpt om een achterblijvend paard het dode lichaam van zijn maatje te laten zien. 'Als een paard gewoon weggehaald wordt om nooit meer terug te keren, dan kan de achterblijver ongerust blijven', vertelt Pearson.
Emotioneel afgestemd
Dit gebeurt op een golflengte waar paarden zich bijzonder goed op kunnen afstemmen. Zo weten ze dus precies hoe jij wat je emotionele gesteldheid is: angstig, vrolijk, zelfbewust, boos, agressief, verdrietig.
Als je je paard aan de teugel wilt rijden zul je eerst moeten zorgen dat hij in staat is zijn lichaam goed te buigen. Dat kun je doen door het rijden van voltes (cirkels). Oefen daar goed mee zodat het paard het lichaam naar beide kanten soepel kan buigen. Het voorwaarts- neerwaarts buigen komt daarna vanzelf.
Van jongs af aan zien paarden hoe soortgenoten onderling communiceren met lichaamshoudingen, geluiden, geuren en aanrakingen. Hun houding betekent veel voor deze dieren. Een paard neemt een subtiele houding aan en een soortgenoot op meters afstand reageert daarop. Ook met de oren en staart geven paarden signalen.
Een natuurlijke connectie
Paarden (wilde of gedomesticeerde) zullen alleen maar gaan liggen als ze zich veilig genoeg voelen, ook in hun groep. Als ze neerliggen en er komt een paard of een ander dier waar ze zich niet veilig bij voelen of vertrouwd mee zijn, dan zullen ze opstaan.
Paarden die opeens op hol slaan. De aanleiding is soms onduidelijk, maar het gevolg is niet te missen: het paard gaat er snoeihard vandoor en laat zich niet tegenhouden door een hek of sloot. Wegrennen is voor het paard een primaire manier om zichzelf in leven te houden.