Wanneer iemand een grote hoeveelheid bleekwater ingenomen heeft, geef je water te drinken en breng je het slachtoffer zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.
Er bestaat geen specifieke behandeling. De eerste hulpmaatregelen bestaan uit het evacueren naar een plaats met frisse lucht en het slachtoffer laten rusten. Zo nodig kan zuurstof worden toegediend en een bronchodilatator worden gegeven (betamimeticum zoals salbutamol).
Wanneer je kind toch een bijtende stof heeft ingeslikt, spoel dan de mond en keelholte zo snel mogelijk met water.Laat je kind vervolgens melk of water drinken om de bijtende stof te verdunnen. Moedig je kind vooral niet aan om te braken; dit kan de verwondingen verergeren.
Het eenmalig inademen van chloor kan aanleiding geven tot irritatie van de bovenste luchtwegen met tranende ogen, neusloop, een prikkelende keel en hoest. Als u de plaats van het ongeval onmiddellijk verlaat, zullen over het algemeen de symptomen spontaan verdwijnen na enkele uren.
Hoe herken ik Vergiftiging? Dat hangt sterk af van de soort stof en de hoeveelheid. Mogelijke verschijnselen zijn: misselijkheid, braken, huiduitslag, benauwdheid, hartritmestoornissen, verwardheid, bewusteloosheid en zelfs de dood.
Symptomen vergiftiging
Verschijnselen kunnen vrij snel na opname optreden, maar soms ook pas na enkele dagen zichtbaar worden. Veel voorkomende verschijnselen zijn: Overgeven en diarree. Bloedingen.
Inademen van chloorgas: Chloor is bij kamertemperatuur een geelgroen gas dat de neus of keel kan irriteren en vooral mensen met astma kan treffen. Hogere blootstelling kan het slijmvlies van de longen irriteren en kan leiden tot vochtophoping in de longen (longoedeem), wat een ernstige medische aandoening is.
Gasvormig chloor is irriterend aan ogen en luchtwegen en kan brandwonden veroorzaken op de huid. Bij een concentratie van slechts 3,5 ppm is chloor al te herkennen aan de geur; chloor kan acuut dodelijk zijn bij 1000 ppm maar langdurige blootstelling (40 uur per week) moet niet hoger zijn dan 0,5 ppm.
Rode, geïrriteerde ogen, hoesten, een kriebel in de keel en een moeilijker ademhaling kunnen het gevolg zijn van zwemmen in met urine vervuild zwembadwater. Meestal worden dergelijke klachten gelinkt aan het chloor in het water maar nu blijkt dus dat er meer aan de hand is.
Teveel chloor in het zwembad is schadelijk voor je gezondheid. Het kan namelijk leiden tot huidproblemen, zoals bultjes, jeuk, uitslag of schilfertjes. Ook kan het leiden tot ademhalingsproblemen, zoals hoesten of benauwdheid. Ook oogproblemen, zoals rode prikkende ogen of opgezwollen oogleden zijn mogelijke gevolgen.
U wordt misselijk, krijgt buikpijn, moet overgeven en heeft diarree. Drink genoeg en kleine beetjes tegelijk. Bijvoorbeeld elke 10 minuten 1 of 2 slokken. Meestal zijn de klachten na 1 dag tot 3 dagen weer over.
Bewaar het braaksel indien het slachtoffer braakt. Stimuleer braken niet zonder advies van het Antigifcentrum of een arts. Hierdoor zou het slachtoffer zich kunnen verslikken en gevaarlijke stoffen in de longen krijgen, of kan een giftige stof een tweede maal langs de slokdarm passeren.
UV licht (sterk zonlicht) breekt namelijk vrij chloor af met een snelheid van 50% per 45 minuten ongeveer. Om te vermijden dat bij openlucht zwembaden de vrije chloor te snel wordt afgebroken door sterk zonlicht (UV) wordt er dus cyanuurzuur gebruikt.
Inhalatie van dit chloorhoudend gas kan verschillende klachten geven, afhankelijk van de concentratie en de blootstellingsduur. Mild/Matig:rode, tranende ogen. keelpijn, hoesten en niezen.
Chemische oplossing. Deze oplossing bestaat er uit om natriumthiosulfaat aan het zwembad toe te voegen. Dit zal het chloor in het bad afbreken, waardoor de hoeveelheid vrij chloor in het bad zal dalen. Een klein neveneffect van dit middel is dat de pH zal gaan dalen.
Zelfs als kraanwater met toegevoegd chloor geen direct gevaar voor de gezondheid vormt, kan het toch een onprettige geur of smaak hebben.
Gebonden chloor wordt afgebroken door UV-licht (een UV lamp is dus een uitstekende oplossing en wordt in openbare zwembaden effectief gebruikt voor het bestrijden van gebonden chloor, opgelet: UV breekt zowel vrije als gebonden chloor af). Een chloorschock (vanaf 8ppm) breekt eveneens de gebonden chloor af.
Door te zorgen dat het water langdurig blootgesteld wordt aan zonnestralen, zonder dat er in de tussentijd gebruik van gemaakt wordt, zal de chloorwaarde automatisch zakken. Vaak is het chloorgehalte na ongeveer 24 uur tot de juiste waarde gezakt.
"Je gaat er niet direct dood aan, maar één slokje en alles zit overal.Als een soort olievlek over de slijmvliezen en dus ook in de longen. Veel kinderen moeten dan ook dagen in het ziekenhuis blijven met ademhalingsproblemen."
In Nederland wordt voor huishoudelijk gebruik de concentratie meestal aangegeven in het aantal grammen actief chloor per 100 ml. De conversiefactor is 3,16.
De correcte concentratie vrij chloor voor gezond water zit tussen 0,5 – 3,0 ppm voor openluchtzwembaden, tussen 0,5 – 1,5 ppm voor binnenzwembaden en tussen 1 – 3 ppm voor spa's (parts per 1000/mille). Bij een hogere concentratie loop je risico op huidirritaties of rode ogen.
Een koolmonoxidevergiftiging is extra gevaarlijk, aangezien het gas kleurloos en/of reukloos is. Deze vergiftiging is eigenlijk alleen te herkennen door hoofdpijn, misselijkheid en braken, spierslapte (vooral in de benen) of bewusteloosheid van het slachtoffer.
CO wordt voornamelijk geëlimineerd door uitademing. Als de inademing van CO-gas stopt, zal het HbCO zal zich in de longen weer splitsen en de CO zal progressief uitgeademd worden.