De huisarts kan u een zalf voorschrijven. Die maakt het eelt zachter. Hierna kunt u de likdoorn afschaven of afschuren. Als dat niet lukt kan uw huisarts het ingegroeide eelt soms verwijderen met een mesje.
Het is mogelijk om zelf uw likdoorn te behandelen. Dit kunt u doen met zinkzalf of likdoornpleisters. U kunt ook een warm bad met soda nemen. Na dit bad is het makkelijk om de likdoorn of het eelt te verwijderen, bijvoorbeeld met een puimsteen.
Een likdoorn groeit naar binnen en kan zelfs tegen het bot aandrukken of gaan ontsteken, dit geeft aanzienlijke pijnklachten waarmee het lopen bemoeilijkt wordt. Meestal merk je door pijnverschijnselen dat je een likdoorn hebt.
Om een ontstoken likdoorn te verwijderen, dient eerst de ontsteking over zijn zodat de eeltpit kan worden weggesneden. Met een voetbad met soda kan de huid worden gereinigd en wordt de omliggende huid zacht waardoor het verwijderen van de likdoorn vergemakkelijkt wordt.
Een likdoorn verdwijnt meestal niet vanzelf en kan steeds pijnlijker worden. Er zijn een aantal manieren waarop je het zelf kunt behandelen. Wanneer je er zelf niet in slaagt, raadpleeg dan je huisarts of pedicure. Ontlast je voeten.
Last van je likdoorn en je wil deze zelf verhelpen? Ga dan niet aan de slag met likdoornpleisters met salicylzuur of te wel: mierenzuur! Dit etst de huid en kan voor nare wonden zorgen bij ondoordacht gebruik! Zoals de foto al aangeeft ontstaat er een weke plek in de huid.
Een pedicure of medisch pedicure kan vakkundig de likdoorn verwijderen door deze handmatig en machinaal te behandelen. het wegsnijden en -frezen van de eeltpit. Deze zal dan direct verdwijnen en daarmee ook de pijn. De pedicure of medisch pedicure zal uw voeten onderzoeken om te kijken waardoor de likdoorn is ontstaan.
Likdoorns kunnen erg vervelend en heel pijnlijk zijn, maar kunnen geen kwaad. Als de druk eraf is, gaan de klachten over. Bij mensen met diabetes kunnen likdoorns wel voor problemen zorgen. Door diabetes kunnen de bloedvaten en de zenuwen in uw voeten beschadigen.
Zolang de druk en wrijving wegblijven blijft die likdoorn ook weg. Maar dat hangt ook af van hoe lang die likdoorn er al zit. Het lichaam is ook gewend aan eelt aanmaken op een bepaalde plek. Daardoor kan hij soms nog terugkomen.
Wat kan je behandelen met cryotherapie? Er kunnen heel wat huidprobleempjes behandeld worden met cryotherapie zoals: Hand- en voetwratjes (verruca vulgaris of verruca palmaris en verruca plantaris) Eeltpit, likdoorn, 'eksteroog' (clavus)
Om een likdoorn of eeltknobbel te verwijderen, kunt u deze insmeren met een zalf met salicylzuur of beplakken met een speciale likdoornpleister met salicylzuur. Salicylzuur maakt eeltknobbels en likdoorns zachter, zodat u ze na een aantal dagen kunt afkrabben of voorzichtig kunt afschuren met een eeltvijl.
Breng de likdoornpleister aan waarbij de likdoorn in het midden van de schuimrubberen ring valt. Vervang de pleister na 2 dagen. Na 4 dagen kan de, nu zachte, likdoorn worden verwijderd in een warm bad met zout of zeep. Herhaal indien nodig.
Het zijn pijnlijke plekken, meestal niet meer dan enkele millimeters groot. Ze zitten vooral bovenop de tenen. Soms zitten ze ook tussen de tenen en onder de voetzool. De likdoorn zit vrijwel altijd dicht tegen het bot aan, juist op deze plekken is de likdoorn natuurlijk erg pijnlijk.
Er zijn eigenlijk geen verschillen tussen een likdoorn en een eeltpit, beide benamingen worden door elkaar gebruikt. Er is ook geen verschil tussen een likdoorn, eeltpit, clavus of eksteroog. Het draait hier allemaal om eelt dat door druk van buitenaf de voet ingroeit.
Verder kun je de eksteroog behandelen met een speciale Hansaplast Likdoornpleister. Het actieve ingrediënt salicylzuur in de pleister zorgt voor onmiddellijke verlichting van de druk en kan helpen om de likdoorn te verwijderen. Wil je weten hoe je de likdoorn veilig verwijdert?
Wanneer u te lang wacht met het in normale proporties terugbrengen van het eelt, kunnen er verhoogde drukpunten ontstaan. Hierdoor voelt het lichaam zich genoodzaakt om extra eelt aan te maken om deze plek te beschermen, tot er een pijnlijke likdoorn ontstaat.
De behandeling
De likdoorn wordt onder plaatselijke verdoving operatief verwijderd. Hierbij verdooft de arts alleen het gedeelte waaraan u wordt geopereerd. U krijgt één of meerdere prikjes met een verdovingsvloeistof via een klein dun naaldje. Deze prikjes kunnen even een branderig gevoel geven.
Droge huid, schilfering of psoriasis: gebruik dit medicijn zolang uw klachten voortduren. Overleg met uw arts hoe lang u het medicijn moet gebruiken. Als u het te lang en te vaak gebruikt of op te grote huidoppervlakken kan te veel salicylzuur in uw lichaam komen.
Een likdoorn is een hard, hinderlijk en pijnlijk puntje op de voet. Deze is meestal ringvorming met een klein, diep centrum. Het voelt aan als een scherp steentje in uw schoen.
Pedicure mesjes nr. 15 zijn ideaal voor het verwijderen van eeltpitten, eksterogen en likdoorns. Hierbij is het dus belangrijk dat je steriel materiaal gebruikt. Na het wegsnijden van overtollige eelt met de pedicure mesjes is het steeds aangeraden om de voeten te vijlen met een (houten)voetrasp.
Daarnaast kennen we nog de 'vasculaire' likdoorn bij deze likdoorn zijn er bloedvaatjes meegegroeid en bloeden snel bij het verwijderen ervan, de 'neuro-vasculaire' likdoorn deze likdoorn zit verweven met zenuwen en is het pijnlijkst van alle en de 'zaad' likdoorn doet geen pijn en lijkt op een klein graankorreltje, ...
HOE ZIET HET ER UIT ? Likdoorns zijn ronde verdikte eeltplekken op een drukpunt. Dat kan zijn onder de voetzool, vooral aan de voorzijde, of op de tenen daar waar de schoen knelt, of aan de zijkant van de tenen, of tussen de tenen. Likdoorns tussen de tenen kunnen verweekt zijn.