Een zwangerschap buiten de baarmoeder kan weggehaald worden met een operatie. Dit gebeurt onder narcose. Meestal haalt de gynaecoloog de hele eileider weg waarin de bevruchte eicel zit. Soms alleen de bevruchte eicel (dan blijft de eileider zitten).
Klachten zijn: plotseling hevige buikpijn, soms ook schouderpijn. het gevoel dat je moet poepen, terwijl er niets komt als je op de wc zit. duizeligheid, zweten, een sneller kloppend hart en het gevoel dat je flauw gaat vallen.
Elke EUG kan anders verlopen, maar er kan geen kindje geboren worden uit de zwangerschap. Het vruchtje uit de eileider halen en in de baarmoeder plaatsen is helaas niet mogelijk. De ontwikkeling van een EUG in de eileider houdt bijna nooit langer dan drie maanden stand.
Het is gevaarlijk als de eileider scheurt waardoor bloed in de buikholte komt. Dit geeft plotseling veel buikpijn met schouderpijn en het voelt alsof u naar de wc moet zonder dat er iets komt. Ook kunt u in een shock raken met misselijkheid, braken, snelle pols, transpireren en flauwvallen.
Mogelijk heb je een buitenbaarmoederlijke zwangerschap die vanzelf verdwijnt. Als het HCG stijgt of onvoldoende daalt, heb je een behandeling nodig. Je gaat een onzekere tijd tegemoet. Mogelijk weet je na twee dagen al waar je aan toe bent, maar mogelijk duurt het langer.
Een zwangerschap buiten de baarmoeder kan nooit doorgroeien tot een baby. Er zijn 3 behandelingen: afwachten tot het lichaam het zwangerschapsweefsel zelf afbreekt.
Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is moeilijk te zien op een echo. Meestal zit deze zwangerschap in een eileider. Soms is een afwijking naast de baarmoeder te zien die kan passen bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dat kan de buitenbaarmoederlijke zwangerschap zijn in een eileider zijn.
De belangrijkste oorzaak van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is beschadiging van de eileider(s) door: een infectie. een eerdere buitenbaarmoederlijke zwangerschap. een eerdere operatie aan de eileider.
Na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap duurt het meestal 6 tot 8 weken voor het hCG-hormoon uit uw bloed is. Als uw lichaam de zwangerschap zelf heeft gestopt, mag u na de eerste menstruatie weer opnieuw proberen om zwanger te worden. Ook na een operatie mag u het na de eerste menstruatie weer proberen.
Tegen pijn kun je pijnstillers nemen, zoals paracetamol en ibuprofen . De pijn vermindert meestal de eerste uren na de operatie. Sommige vrouwen hebben er nog een paar dagen last van. Je kunt last hebben van schouderpijn.
De arts kan zien of er een eisprong is geweest en of de voorwaarden voor een normale bevruchting en zwangerschap aanwezig zijn. Een prille zwangerschap zal steeds met een inwendige gynaecologische echografie worden bekeken. Vanaf de 5de week van de zwangerschap is een vruchtzak met dooierzak zichtbaar in de baarmoeder.
Voor het verdwijnen van hCG na een miskraam wordt 9-35 dagen (mediaan 19 dagen) aangehouden. Er is na een miskraam, tenzij er verdenking is op een mola, geen reden om hCG te bepalen of een zwangerschapstest te verrichten. Het normale klinisch beloop kan worden afgewacht.
Als beide eileiders afgesloten zijn, is medische hulp nodig om zwanger te worden. Is er maar één eileider open, dan is de kans op een spontane zwangerschap verminderd maar zeker niet uitgesloten.
Naast het blije gevoel dat je hebt van de positieve test en je zwangerschap, kunnen deze week de eerste zwangerschapskwaaltjes al opspelen. Misselijkheid en vermoeidheid zijn de meest voorkomende verschijnselen. Ook pijnlijke borsten horen hier bij.
Klachten bij een zwangerschap buiten de baarmoeder
Zwangerschapsweefsel heeft buiten de baarmoeder niet genoeg ruimte om te groeien. Dit kan zorgen voor klachten als: Wisselende klachten van buikpijn, vaak op de plaats van de buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dat is links of rechts onderin de buik.
Vanaf 6,5 weken zwangerschap is goed te zien of het hartje klopt. Een lege vruchtzak of een niet-levend embryo zonder hartactie zijn bij deze zwangerschapsduur met echoscopie betrouwbaar te zien. De kans op een miskraam bij een kloppend hartje is dan nog <10%.
Meestal worden eileiders verwijderd door middel van een kijkoperatie (laparoscopie). Dit gebeurt altijd onder narcose. De baarmoeder, eileiders en eierstokken zijn zichtbaar op de monitor. Het is ook mogelijk om bijvoorbeeld verklevingen, vleesbomen of cystes direct uit de buikholte te verwijderen.
Tijdens een normale zwangerschap zal de HCG-waarde ongeveer 50 U/L zijn tijdens de eerste week na de bevruchting en zal verdubbelen elke 1.5 tot 3 dagen gedurende de eerste 6 weken van de zwangerschap.
Een miskraam bij 5 weken zwangerschap kan pijnlijk zijn. Meestal voelt het aan als menstruatiepijn. Sommige vrouwen voelen er weinig van en komen erachter door bloedverlies. Andere vrouwen hebben meer pijn en kunnen last hebben van heftige pijnscheuten en buikkrampen.
Je kunt het vruchtje in een potje met water doen. Begraven kan ook als je dat wilt. Je hoeft het vruchtje niet mee te nemen naar de verloskundige, huisarts of het ziekenhuis. Het hoeft niet onderzocht te worden.
Het bloedverlies kan na een miskraam twee tot vier weken aanhouden. Op deze manier kan je dus alweer zwanger worden in de eerste maand na het stoppen van het bloeden na een miskraam, afhankelijk van wanneer je eisprong plaatsvindt. De eerste menstruatie na een miskraam kan heftiger zijn dan normaal.
Je kunt echter wel een positieve uitslag krijgen, terwijl je niet zwanger bent, als je bijvoorbeeld een vruchtbaarheidsmedicijn neemt waar hCG in aanwezig is, recent een miskraam hebt gehad of net bent bevallen. Er is dan (nog) hCG in je lichaam aanwezig maar je bent niet zwanger.