De resultaten tonen aan dat het er best geregeld bovenarms opzit in de huisgezinnen. De doorsnee ouder gaat per jaar gemiddeld 2.184 keer met zoon- of dochterlief in de clinch. Omgerekend komt het neer op 182 ruzies per maand, 42 per week, of zes per dag. En elke ruzie duurt gemiddeld acht minuten.
Problemen tussen ouders
Kinderen merken veel meer van problemen dan ouders vaak denken. Ze voelen de spanningen en hebben daar veel last van. Veel kinderen denken dat problemen tussen hun ouders met hen zelf te maken hebben. Ze kunnen zich schuldig gaan voelen en zich anders gaan gedragen.
Er kunnen verschillende redenen zijn waarom het contact met je vader en/of moeder verbroken is. Na de scheiding zie je de ene ouder niet meer. Je ouders hebben je het huis uit gezet na een heftige ruzie. Je bent zelf weggelopen en kunt of durft niet terug.
Contact die jij wil. Het emotioneel loskomen van ouders maakt het mogelijk om een contact met je ouders te krijgen zoals jij dat wenst. Er komt daarom uit waar jij vrede mee hebt. En als ze overleden zijn, komt er een herinnering uit waar jij vrede mee hebt.
Cijfers over hoeveel mensen breken met een familielid zijn er nauwelijks. Volgens een onderzoek van het Netwerk Notarissen in 2014 zou 38 procent van de Nederlanders geen contact meer hebben met één of meer familieleden. In 67 procent van die gevallen ging het om broers en zussen.
Volgens relatieonderzoek hebben stelletjes rond de drie keer per week ruzie. En met ruzie bedoelen we geen geschreeuw of fysiek geweld, maar een stevige discussie.
De manier waarop een ruzie zich ontplooit, is de reden dat het vaak misgaat. De ruzie zelf is juist een teken van een goede en gezonde relatie. Wat is veel ruzie in een relatie? “Stellen die eerlijk en veilig ruzie maken, zelfs wanneer dat vroeg in de relatie gebeurt, hebben een grotere kans op slagen”, beweert Klow.
Winnen vs.
Dat is waarom dokter en relatietherapeut Gary Brown zegt dat ruzies eigenlijk maar 10 minuten mogen duren. “Er is een verschil tussen echt ruziemaken en op een gezonde manier discussiëren met elkaar”, vertelt hij. “Bij discussies die langer dan 10 minuten aanhouden ligt de nadruk vaak op winnen.
Potharst: "Al heel jong kunnen baby's verschillende gezichtsuitdrukkingen onderscheiden, stemmen herkennen. Ze kunnen dus ook angstig worden van stemverheffing, of van een boos gezicht. Ook stress van ouders voelen ze aan. Mensen denken vaak: hoe jonger kinderen zijn, hoe minder ze doorhebben.
Accepteer de keuze van je kind, en zeg tegen je kind dat het goed is. Geef je kind het gevoel en de boodschap mee dat je van hem/haar houdt. Maak duidelijk dat je kind altijd welkom is bij je. Geef je kind het gevoel dat hij/zij bij jou terecht kan en altijd naar je toe mag komen.
Wanneer je overprikkeld bent, kun je zomaar 'ineens' ruzie maken met mensen om je heen. Vaak maak je ruzie met iemand van wie je heel veel houdt, omdat je weet dat diegene niet meteen bij je weg gaat als je een keertje boos wordt.
Niet genoeg liefde of affectie tonen. Gebrek aan communicatie. Een van beide geeft te weinig aandacht aan de ander. Niet gewaardeerd worden.
Houd deze dingen in gedachte: stel je bericht zó samen dat het niet leidt tot nog meer drama. Houd het kort, ook al heb je 1001 dingen te zeggen waarom hij/zij nu toch echt te ver is gegaan. Blijf rationeel en houd (de toon van) je appje zakelijk. Voorbeeld: “Ik ben gekwetst door wat er zojuist is gebeurd.
Als dit aan de hand is moet je vooral geen contact zoeken.
Hij is immers boos en reageert zich op jou af door niet te reageren als je contact zoekt. Blijf dus even weg bij hem. Geef hem de tijd om af te koelen. En denk na over waar het mis is gegaan.
Veel ruzies ontstaan door kleine irritaties die een bom van emoties tot uitbarsting laat komen. Als ruziemaker kun je hieraan werken door frustraties in compartimenten op te delen, en ze niet te botvieren op iemand die je afsnijdt in het verkeer. Een tegenaanval leidt zelden of nooit tot een prettige oplossing.
Een bijzonder kenmerk van mannen die weglopen is dus dat ze conflicten vermijden. Ze praten niet. Dat kan, zeker als ze de vrouw als moederfiguur zien, vooral uit angst zijn: “Ik verlies het toch. “ Maar daarnaast speelt ook iets anders een rol: mannen hebben veel langer last van een conflict.
Je kan een narcistische moeder definiëren als iemand die erg bezitterig is en zich bezighoudt met het beconcurreren van haar kinderen. Ze wilt in alles beter zijn dan haar kinderen en ziet haar kinderen niet als een individu, maar als een verlengde van zichzelf.
Afstand doen van ouders kan in principe niet. Wel zijn er mogelijkheden om in de buurt te komen.
Misschien kunt u eens proberen haar gerust te stellen door iets aardigs te zeggen? Zie dit als een aanpassingsproces dat zijn tijd nodig heeft. Trek niet te snel conclusies. Verander uw gedrag tegenover uw broer niet; blijf hem en zijn vrouw met dezelfde frequentie zien, dan kunt u aan elkaar wennen.