Bedenk wat ze kan doen als het even pittig is: muziek luisteren, er even over praten, iets leuks doen met papa of mama, dvd'tje kijken, discodansen…. Iets meenemen van de ouder die er niet is (T-shirt, foto…) Voor elke dag een kleinigheidje en/of briefje om open te maken (kan zij ook voor jullie doen).
Het is belangrijk om je te realiseren dat je ook aan je ouders kan voorstellen met anderen te praten om zo hun eigen verdriet te verwerken. Helaas zag ik dat toen niet in en vond ik het ook eng dit aan mijn ouders te zeggen. Maar als ik mensen mag adviseren die in hetzelfde schuitje zitten, doe het wel!
Ze is belangrijk voor het ontwikkelen van een eigen identiteit, voor het aangaan van gezonde relaties, een algeheel gevoel van welzijn en voor het zelfvertrouwen. Zo zijn jonge meisjes die een goede relatie met hun moeder hebben tevredener met hun lichaam – de relatie met hun vader heeft daar veel minder invloed op.
Ik denk dat je walging te maken heeft met de angst op je moeder te lijken. De angst om zelfs met haar te versmelten. Dat soort angsten horen bij de losmaak-problematiek waarmee veel vrouwen kampen. Een moeder kan ook proberen haar kinderen te annexeren: zich hun leven als het ware proberen toe te eigenen.
Kenmerken “giftige” moeder. Schuldgevoel en manipulatie. Je moeder zet manipulatie in om haar zin te krijgen en zorgt ervoor dat jij je schuldig of verantwoordelijk voelt, voor haar slechte gedrag. Ze speelt in op je zwakke plekken en emotionele kant, ze weet precies waar jij gevoelig voor bent.
In een gezonde moeder dochter relatie is er sprake van een liefdevolle verbintenis. Er is emotionele betrokkenheid en beide partijen gedijen goed in de relatie. Maar ook in gezonde relaties heb je weleens ruzie. Als ruzie echter vaak voorkomt, kan dit voor een verstoorde relatie tussen moeder en dochter zorgen.
Het moedergevoel schijnt iets fysiologisch te zijn, vergelijkbaar met een heftige verliefdheid. Moedergevoelens zorgen ervoor dat je voor jouw baby wilt zorgen, hem of haar wilt beschermen en onvoorwaardelijke liefde wilt geven.
Heimwee vertoont een aantal symptomen waaronder eet- en slaapproblemen, hoofdpijn en vermoeidheid, aanhoudende gedachten over thuis en negatieve gedachten over hier en nu, eenzaamheid, angst en depressieve gevoelens. Meestal geldt: hoe verder weg, des te groter de heimwee.
Tip: wanneer je het contact wilt verbreken, vertel het aan niemand of alleen aan iemand die het snapt en jou kan steunen, verwijder alle contact die tot jou kan leiden: telefoon, social media, etc.
Meestal wordt rouw langzaam minder. Hoe lang het duurt is voor iedereen anders, maar na een jaar voelen de meeste mensen zich beter. Soms gaat de rouw niet vanzelf over. Het is dan na een jaar nog (bijna) net zo erg als in het begin.
Maak samen met de andere ouder afspraken over contact met je kind als die niet bij jou is. Dus bijvoorbeeld een vaste avond even bellen of skypen. Vertel je kind dat jij dit samen met de andere ouder hebt afgesproken. Dit is voor zowel jou als voor je kind heel fijn en duidelijk.
Denk van te voren na wanneer en waar je het wilt gaan vertellen. Bijvoorbeeld op een rustig moment, waar niemand afgeleid wordt door de televisie of telefoons. Kies een plek waar jullie je veilig voelen, bijvoorbeeld in de keuken of woonkamer. Vertel het bij voorkeur niet vlak voor het slapen gaan.
Vrijwel alle kinderen hebben wel eens last van heimwee, zeker in de leeftijd tussen 5 en 10 jaar. Veel kinderen kunnen daar ook best goed mee omgaan. Vaak zie je dat heimweegevoelens vooral spelen tijdens de eerste dagen, omdat de omgeving dan nog nieuw is en het kind zich nog niet zo vertrouwd voelt.
Heimwee is het verlangen naar thuis en naar het bekende. Het is een soort stressreactie, die wordt veroorzaakt doordat je je in een nieuwe situatie moet zien te handhaven. Dat heeft te maken met een verplaatsing – dat kan een vakantie zijn, of een logeerpartij, maar ook bijvoorbeeld een verhuizing of emigratie.
In de meeste gevallen gaat heimwee na een paar dagen vanzelf over. Een behandeling van heimwee is dus in de meeste gevallen niet nodig. Als de heimwee een serieus probleem wordt, kan een behandeling door een psycholoog helpen. Hierbij wordt gezocht naar de oorsprong van je heimwee.
Het is wisselend hoe lang zo'n heimwee-aanval duurt. Soms duurt het een dag of twee, soms een week of twee en soms blijft het gewoon de hele trip sluimeren. Het hangt van veel dingen af. Bijvoorbeeld van hoeveel ik te doen heb en dus afgeleid word, maar ook van mijn lichamelijke conditie.
Grofweg kun je stellen dat je thuis voelen bestaat uit 4 'eigenschappen': terugtrekken, controle, verbondenheid en identiteit. Als je deze 4 eigenschappen naar het fysiek weet te vertalen, dan krijg je het 'warme gevoel' dat we thuis voelen noemen.
Het feit dat je de liefde voor je kind nu niet voelt, betekent niet dat die liefde er niet is. Het betekent ook niet dat jij niet in staat bent om je te hechten aan je baby. Je kunt alleen op dit moment niet/te weinig bij je positieve gevoelens en dat is een symptoom van je depressie.
Knuffelen, praten tegen je kindje, je kindje dicht tegen je aanhouden, zodat ze je geur zullen ruiken; het zijn allemaal dingen waardoor de hechting op gang komt. Je kindje zal al deze dingen herkennen en hierop reageren door bijvoorbeeld heerlijk in slaap te vallen tegen je borst.
Aandacht: je kind voelt dat hij belangrijk voor je is, dat jij hem écht ziet en hoort, dat je er voor hem bent én graag bij hem bent. Fysiek contact: op schoot, een arm om hem heen, samen een dutje doen, een aai, dat verzekert hem van jouw liefde en niets voelt zo veilig als dat.
Je kan een narcistische moeder definiëren als iemand die erg bezitterig is en zich bezighoudt met het beconcurreren van haar kinderen. Ze wilt in alles beter zijn dan haar kinderen en ziet haar kinderen niet als een individu, maar als een verlengde van zichzelf.
Het kan zijn dat je kind zo erg gericht is op zijn eigen taken, waardoor hij je gewoon écht niet hoort. Maar het is ook mogelijk dat hij niet genoeg aandacht heeft om zijn 'opgelegde' taak volledig uit te voeren.
Een belangrijk punt dat erg taboe is in onze cultuur, is dat moeders heel erg jaloers kunnen zijn op hun dochters. En dat dochters dat maar heel moeilijk kunnen accepteren als de werkelijkheid. Ze ontkennen het liever omdat het te pijnlijk is.