Wat te doen tijdens een epileptische aanval
Het is belangrijk om te realiseren dat de hond geen pijn heeft en niet in paniek is tijdens een aanval. Indien de hond een aanval krijgt op een gevaarlijke plaats (bv bovenaan een trap), probeer er dan voor te zorgen dat de hond zichzelf niet kan bezeren.
Epilepsie is niet te genezen, maar vaak met medicatie wel te controleren. Helaas reageren niet alle honden op de medicatie. Wanneer uit de testen komt dat het om secundaire epilepsie gaat, wordt de gezondheidsaandoening (indien mogelijk) behandeld.
Duurt de aanval langer dan 10 minuten, dan spreken we van status epilepticus en dient u altijd een dierenarts te bellen! Een epileptische aanval is niet te stoppen. Het is belangrijk te beseffen dat uw hond tijdens een aanval buiten bewustzijn is. Hij of zij kan zich later van de aanval niets herinneren.
Enkele uitlokkende factoren zijn: Overmatig alcohol-, drugs- en medicijngebruik. Dit kan gelden bij zowel langdurig alcoholmisbruik als bij éénmaal veel te veel drinken. Een overdosis drugs of medicijnen – bijvoorbeeld antidepressiva en amfetamines – kan ook een aanval uitlokken.
Epilepsie is over het algemeen gesproken geen levensbedreigende ziekte al zijn er wel uitzonderingen op deze regel. Het meest gekende voorbeeld van uitzonderlijke gevallen is dat mensen met epilepsie tijdens een epileptische aanval zich levensgevaarlijk verwonden.
Een gewone aanval duurt doorgaans maximaal 4 minuten en gaat vanzelf over. Duurt de aanval langer dan 5 minuten, dan noemt men dit een langdurige epileptische aanval. Een status epilepticus is een aanval die langer dan 10 minuten aanhoudt. Het herstel na een gewone epileptische aanval is meestal volledig.
Aura is de eerste fase van epilepsie. Deze fase kan een paar seconden duren, maar som kan het ook een aantal dagen volhouden. Je herkent deze fase wanneer je hond iets meer naar jou aanhankelijk wordt. Hij heeft een beetje een aparte blik in zijn ogen en is erg rustig of juist onrustig (dit verschilt per hond).
Na een epileptische aanval kan de betrokkene kortdurend verward zijn of klachten hebben van vermoeidheid, hoofdpijn, spierpijn of een tijdelijk verminderde functie van een arm en/of been.
Er zijn verschillende soorten aanvallen bij epilepsie. De één is bewusteloos, valt en gaat schokken. De ander voelt vreemde tintelingen of hoort vreemde geluiden. Of iemand staart een korte periode voor zich uit en reageert niet.
De meest voorkomende verschijnselen van een hartprobleem zijn hoesten, benauwdheid en een verminderde conditie. Hoesten als gevolg van een hartprobleem treedt meestal op als een hond rustig in de mand ligt. Als uw hond meer gaat hoesten is dit een reden om langs te komen voor controle.
Symptomen van hersenproblemen
Hersentumoren (en andere ziekten van de hersenen) kunnen verschillende klinische klachten veroorzaken zoals epilepsie, evenwichtsstoornissen, dronkenmansgang (ataxie), scheve kopstand, desoriëntatie, nekpijn, blindheid en gedragsveranderingen.
Veel honden proberen hun dromen werkelijkheid te laten worden. Dit betekent dat ze de dingen die ze overdag hebben gedaan nog een keer beleven - en dit is de oorzaak van het rennen, blaffen en de spiertrekkingen in de slaap.
Gedragsprobleem: als een hond vreemde bewegingen maakt of vreemd gedrag vertoont, zoals het in de lucht happen en staart jagen, kan er niet alleen sprake zijn van de eerder genoemde atypische focale epilepsie, maar kan het ook gaan om een gedragsprobleem.
Hoewel het zeldzaam is, kan een heftige epileptische aanval ook tot hersenschade leiden. Bij langdurige aanvallen (status epilepticus) die meer dan 30 minuten duren kan schade aan de hersenen ontstaan.
Behandeling met medicijnen is meestal langdurig: meerdere jaren tot soms een leven lang. De medicijnen onderdrukken de aanvallen, ze genezen de epilepsie niet. Op grond van het soort aanvallen en de vorm van epilepsie kiest de neuroloog een medicijn. In principe is dat het middel met de minste bijwerkingen.
Probeer niet bewegingen 'in bedwang' te houden. U kunt de patiënt en uzelf bezeren. Leg eventueel een deken of jasje onder iemands hoofd en maak knellende kleding los. Door de patiënt in de stabiele zijligging te leggen, met het hoofd iets naar achteren, voorkomt u dat er speeksel in de luchtpijp komt.
Tonisch-clonische aanvallen (ook wel “grand mal” epilepsie genoemd), die worden gekenmerkt door aanvalsgewijs optredende trekkingen (schokkende bewegingen van armen en benen), en die gepaard gaan met bewusteloosheid. Dit is de “klassieke” en meest bekende vorm van epilepsie.
Ander kenmerk van deze complicatie is dat mensen terugkerende aanvallen hebben zonder dat zij in de tussentijd het bewustzijn terugkrijgen. Mensen met status epilepticus hebben een verhoogd risico op blijvende hersenschade. In zeer enkele gevallen kan epilepsie leiden tot de dood.
Een grote aanval kan je vaak voelen aankomen. Je voelt dan iets raars in je maag, of je hebt lichtflitsen in je ogen. Daarna raak je bewusteloos. Het kan ook zijn dat je niets van tevoren voelt en meteen bewusteloos raakt.
Daarnaast is er een aantal leefstijladviezen die de kans op het optreden van een epileptische aanval kan beperken: bijtijds innemen van de medicijnen; regelmatig leven, zorgen voor goede (nacht)rust, stress vermijden; (overmatig) gebruik van alcohol en gebruik van drugs achterwege laten.
Iemand kan spierschokken hebben, vreemde bewegingen maken, iets vreemds ruiken, even afwezig zijn en/of buiten bewustzijn raken. Over het algemeen kunnen aanvallen van epilepsie goed behandeld worden met medicijnen.
Wanneer een hond door een of beide achterpoten zakt of zijn achterpoten helemaal niet meer kan bewegen, is sprake van een zwakte (parese) of verlamming (paralyse) van de achterhand. De oorzaak kan zowel in de rug (wervelkolom) als bij de heupen of poten zelf liggen.
Hoofdschudden is voor honden normaal gedrag. Omdat honden geen vingers en duimen hebben , schudden ze instinctief hun kop om ongemak, jeuk of irritaties te verhelpen. Hoofdschudden is een effectieve manier om water, vuil of insecten uit de gehoorgang te verwijderen.