Bij eenmalig inademen van chloordamp, met irritatie van de bovenste luchtwegen, tranende ogen, neusloop, een prikkelende keel en hoest, verlaat men best onmiddellijk de plaats van het ongeval. Over het algemeen zullen de symptomen spontaan verdwijnen, na enkele uren.
Na inname van een (stuk van een) chloortablet laat men de patiënt herhaaldelijk een paar slokjes water drinken, geen grote hoeveelheden in 1 keer omdat dat braken op kan wekken.
Het eenmalig inademen van chloor kan aanleiding geven tot irritatie van de bovenste luchtwegen met tranende ogen, neusloop, een prikkelende keel en hoest. Als u de plaats van het ongeval onmiddellijk verlaat, zullen over het algemeen de symptomen spontaan verdwijnen na enkele uren.
Bleekwater is daarbij nog eens gevaarlijk voor de mens. Er kan chloorgas of chlooramines ontstaan. Chloramines zijn chloor-stikstofverbindingen die de luchtwegen en ogen irriteren. Chloorgas is een erg giftig en bijtend gas dat kan vrijkomen als je bleekwater mengt met andere producten bv ontkalkers.
Kunt u zwemmen in chloorwater? Het gebruik van chloor in uw zwembadwater is in principe niet gevaarlijk. Het kan zelfs zo zijn dat water dat de juiste chloorwaarde heeft gezonder is dan water waaraan geen chloor is toegevoegd. Bacteriën hebben in onbehandeld water namelijk vrij spel.
Volgende symptomen zijn mogelijk: irritatie van de ogen, de neus en de keel, pijn ter hoogte van de bovenste luchtwegen bij ademen, hoesten, kortademigheid, misselijkheid en braken, tot zelfs zeer ernstige verschijnselen zoals cyanose, glottisoedeem en larynxspasmen.
Het inademen van chloordamp:
Wanneer de blootstelling echter langdurig is, of wanneer de betrokken persoon allergisch is of aan astma lijdt, kunnen meer uitgesproken ademhalingsklachten optreden, zoals kortademigheid en pijn op de borst bij het (diep) ademhalen.
De ene stof is zuur, terwijl de andere stof juist een base is. De meeste mensen zijn in de veronderstelling dat chloor en bleekwater hetzelfde is -in de spreektaal wordt het door elkaar gebruikt- maar o.a. de chemie laat zien dat dit niet het geval is.
Smeer je handen in met sap of azijn.
Wrijf het goed in. Het beste is om dit minstens gedurende een minuut te doen, zodat je de tijd hebt om te controleren of je alles hebt ingesmeerd. Zo krijgt de vloeistof ook de kans om in te trekken en het bleekmiddel te neutraliseren.
Gebruik dus geen chloor in een toiletpot waarin een wc-blokje hangt. Als chloorbleekmiddel wordt gemengd met ammonia ontstaan chlooramines, die irriterend zijn voor ogen en luchtwegen. Chlooramines kunnen ook ontstaan als chloorbleekmiddel in contact komt met urine. Laat dus geen chloor in de toiletpot staan.
Bij inademing kunnen de luchtwegen ontsteken en kan het centrale zenuwstelsel worden aangetast. Enkele symptomen zijn rillingen, misselijkheid, braken, hoofdpijn en maagpijn. Ernstige gevallen kunnen zelfs leiden tot een coma of de dood.
De stoffen, dampen of gassen irriteren je luchtwegen en kunnen zelfs giftig zijn. Vaak gaat het om chemische stoffen, dampen of gassen. Denk aan zuren (zoals (per)azijnzuur, ammonia, stikstofoxiden, formaline en oplosmiddelen) zwaveldioxide, brandstofgassen of chloorgas.
De gevaren van blootstelling aan chloor
Chloor is giftig bij niveaus van 0,5 ppm en langdurige blootstelling aan niveaus van 50 ppm kan de dood tot gevolg hebben. Het gas is 2,5 keer zwaarder dan lucht, wat betekent dat het zich op grondniveau ophoopt.
Door te zorgen dat het water langdurig blootgesteld wordt aan zonnestralen, zonder dat er in de tussentijd gebruik van gemaakt wordt, zal de chloorwaarde automatisch zakken. Vaak is het chloorgehalte na ongeveer 24 uur tot de juiste waarde gezakt.
Symptomen vergiftiging
Verschijnselen kunnen vrij snel na opname optreden, maar soms ook pas na enkele dagen zichtbaar worden. Veel voorkomende verschijnselen zijn: overgeven en diarree. bloedingen.
Om de knoop meteen door te hakken: bleekwater is in het leven geroepen als ontsmettingsmiddel en niet als schoonmaakmiddel. In de praktijk verwijdert bleek ziektekiemen en hardnekkige vlekken, maar echt schoon wordt het niet. Het vuil wordt in feite gebleekt omdat het een desinfecterende werking heeft.
Nooit mixen met chloor
En zeker geen zuur, zoals (schoonmaak)azijn of allesreiniger met citroenzuur. Door de combinatie van chloor en een zuur ontstaat het bijtende chloorgas. Inademing hiervan kan zeer schadelijke gevolgen hebben.
Als je in het water bent heb je meer kans dat je poriën zich openen en de chloor in je cellen terecht komt. Dit kan er voor zorgen dat je huid water, natuurlijke oliën en talg verliest en hierdoor uitdroogt en gaat schilferen. En dat kan dan weer leiden tot rimpels en kleine huidlaesies.
Chloor wordt al bijna tweehonderd jaar gebruikt voor het bestrijden van ziekteverwekkers in drinkwater, zwem- en afvalwater en voor het reinigen en desinfecteren van huishoudelijke oppervlakten en het 'bleken' van textiel.
Don't: Gebruik ook geen chloor, azijn of schuurmiddel om een laminaatvloer te reinigen. Dit kan vervelende krasjes achterlaten en de vloer beschadigen.
Bij een concentratie van slechts 3,5 ppm is chloor al te herkennen aan de geur; chloor kan acuut dodelijk zijn bij 1000 ppm maar langdurige blootstelling (40 uur per week) moet niet hoger zijn dan 0,5 ppm.
Uiteindelijk heeft deze ontregeling ook invloed op de bloedvaten en zenuwen in de hersenvliezen. Deze vliezen bevinden zich direct onder de schedel. Prikkeling van de bloedvaten en zenuwen hierin leidt tot hoofdpijn en ontregeling van de hersenschors.
Rode, geïrriteerde ogen, hoesten, een kriebel in de keel en een moeilijker ademhaling kunnen het gevolg zijn van zwemmen in met urine vervuild zwembadwater. Meestal worden dergelijke klachten gelinkt aan het chloor in het water maar nu blijkt dus dat er meer aan de hand is.