Vermijd tot een maand nadat je klierkoorts hebt gehad zware inspanningen en activiteiten die de milt kunnen beschadigen. Dit betekent dus geen contactsporten, teamsporten met tackles of paardrijden. Bij klierkoorts kan de milt opzwellen en in zeldzame gevallen scheuren, bv. als je een harde klap krijgt.
Meestal is er voor klierkoorts geen behandeling nodig. Neem voldoende rust om te herstellen. Dagelijks activiteiten mag je, in de mate van het mogelijke, echter wel verderzetten. Als je milt vergroot is, bestaat er een verhoogd risico op een scheur van de milt met een bloeding die levensbedreigend kan zijn.
De ziekte kan een week duren en gaat meestal vanzelf over, maar het kan ook langer aanhouden.De moeheid of uitputting kan tot wel 3 maanden duren. Het is belangrijk dat u klierkoorts serieus neemt, omdat u er flink last van kunt hebben.
Er is jammer genoeg geen specifieke behandeling voor klierkoorts en de meeste mensen herstellen vanzelf binnen enkele weken tot enkele maanden. In de tussentijd ligt de focus op het beheersen van de symptomen en ervoor zorgen dat de persoon voldoende rust en vocht krijgt.
CONCLUSIE. We kunnen dus besluiten dat klierkoorts een virale infectie is die veroorzaakt wordt door het Epstein-Barr-virus en kan leiden tot symptomen zoals vermoeidheid, keelpijn en opgezette lymfeklieren. Hoewel de meeste mensen volledig herstellen, kunnen ernstige complicaties optreden.
Is klierkoorts besmettelijk? Het virus is besmettelijk en komt voor in speeksel.Het kan dus worden overgedragen door te kussen.
Klierkoorts wordt verspreid via speeksel, dus je kunt het krijgen door te kussen of door kopjes of bestek te delen. Je bent tot 7 weken besmettelijk voordat je symptomen krijgt, en je kunt nog enkele maanden besmettelijk zijn nadat je ziek bent geweest. Je kunt weer aan het werk of naar school zodra je je beter begint te voelen .
Iedereen kan de ziekte van Pfeiffer krijgen. Jonge kinderen en jongeren hebben meer kans om ziek te worden. Soms kan iemand die de ziekte van Pfeiffer heeft gehad, later weer opnieuw klachten krijgen.
Als er geen antistoffen bij moeder zijn, dan is het gevaarlijk voor moeder om in intiem contact te zijn met degene die Pfeiffer heeft. In een vermoeiende of stresserende periode is men vatbaarder voor het EBV-virus.
Hoewel de ziekte van Pfeiffer door nauw contact, waaronder zoenen, kan worden overgedragen, wordt het niet officieel geclassificeerd als een seksueel overdraagbare aandoening (SOA).
“Klierkoorts gaat vanzelf over, de symptomen verdwijnen. Nadat de keelpijn of de klieren weer ontzwollen zijn, kan de vermoeidheid wel nog langere tijd in het lichaam blijven hangen.” “Het virus blijft je hele leven in je lichaam aanwezig. Het kan gebeuren dat het virus op latere leeftijd weer even opflakkert.
Klachten / symptomen cytomegalie
De verschijnselen van cytomegalie wisselen sterk. Bij gezonde volwassenen leidt het soms tot verschijnselen die op Pfeiffer lijken: dagenlang koorts, keelpijn, vermoeidheid, lymfeklierzwelling en soms een leverontsteking.
Pfeiffer is geen SOA. SOA staat voor Sexueel Overdraagbare Aandoening. Pfeiffer krijg je niet door seks met een besmet persoon te hebben. Je kan wel Pfeiffer krijgen door met iemand te zoenen die Pfeiffer heeft.
Na een week is er meestal een combinatie van keelontsteking, koorts en gezwollen, pijnlijke lymfeklieren. De keelontsteking en lymfekliervergroting kunnen 2 tot 3 weken aanhouden, de vermoeidheid 2 tot 3 maanden.
Wat is EBV? Het Epstein-Barr virus (EBV) is één van de meest voorkomende virussen, maar liefst 95% van de wereldbevolking draagt dit virus bij zich. Het virus wordt overgedragen via lichaamsvloeistoffen, zoals speeksel. Besmetting vindt meestal al plaats tijdens de kinder- of pubertijd.
Griep kan gevaarlijk zijn voor kleine kinderen, astmapatiënten, zwangere vrouwen en ouderen. Griepsymptomen zonder koorts is geen echte griep, maar in de meeste gevallen een verkoudheid.
Als mensen veel stress ervaren, kan er een brok in de keel ontstaan.
Wat is het Epstein-Barr-virus (EBV)?
Het Epstein-Barr-virus (EBV) behoort tot de familie van de herpesvirussen. Een andere naam voor het virus is humaan herpesvirus type 4 (HHV-4). Na infectie blijft het virus (net als andere herpesvirussen) levenslang in het lichaam.
Daarnaast kun je vermoeid zijn, omdat je lever door de ziekte soms tijdelijk vergroot is. Ook opgezette klieren en een eventuele keelontsteking kunnen voor vermoeidheid zorgen. Over het algemeen wordt gezegd dat het geen zin heeft om te rusten wanneer je de ziekte van Pfeiffer hebt.
Als je drankjes hebt gedeeld met of gekust hebt met iemand die mono heeft, is er geen manier om te voorspellen of je het ook zult krijgen — tenzij je weet dat je eerder mono hebt gehad . Mensen die in het verleden al eens met EBV zijn geïnfecteerd, worden waarschijnlijk niet opnieuw ziek van EBV omdat ze antilichamen hebben ontwikkeld en er immuun voor zijn.
Als je je goed voelt, mag je met de ziekte van Pfeiffer gewoon naar werk, school of kinderdagverblijf.
Infectieuze mononucleosis (IM) kan een predisponerende factor zijn voor CVS. Bij volwassenen na IM kan 9-12% symptomatische vermoeidheid hebben 6 maanden later . De percentages CVS in de algemene adolescentenpopulatie zijn laag (0,2%).
Meestal gaan kinderen vrijwillig langzamer lopen totdat ze geen koorts meer hebben. Kinderen kunnen weer naar school als de koorts weg is en ze weer normaal kunnen slikken. De meeste kinderen willen binnen 2 tot 4 weken weer volledig actief zijn. De milt van uw kind kan vergroot zijn als hij of zij mononucleosis heeft.
De ziekte van Pfeiffer komt door een virus. Bijna iedereen krijgt dit virus, maar de meeste mensen krijgen er geen klachten van. De mensen die wel klachten krijgen, zijn meestal jongeren tot 25 jaar.
In de meeste gevallen zou u zich binnen 2-3 weken beter moeten voelen, maar het kan u maandenlang erg moe maken. Als u een vakantie plant, zorg er dan voor dat u uw activiteit geleidelijk opvoert en vermijd sporten en activiteiten waarbij u het risico loopt om te vallen, omdat u uw milt kunt beschadigen .