Een spiegel is eigenlijk niets meer of minder dan een glasplaat met een stuk metaal erachter. Kijk, als ik dit stuk aluminiumfolie achter deze glasplaat hou, lijkt het al een beetje op een spiegel. Maar hier wil je niet iedere ochtend je haar in kammen. Het geheim achter de spiegel is metaal.
De meeste spiegels bestaan uit een glazen plaat met op de achterkant een dun laagje reflecterend materiaal, veelal zilver of aluminium. Ter bescherming van het reflecterende laagje is dit afgedekt met enkele laklaagjes. Er zijn ook spiegels die bestaan uit een glanzend gepolijste, vlakke metalen plaat.
Het enige wat een spiegel doet is het spiegelen van voor en achter, het verwisselt dus niet onder/boven of links/rechts. Dat het toch lijkt alsof links en rechts omgedraaid zijn, komt door onze perceptie. Een belangrijke rol hierbij speelt dat de rechterhelft van ons lichaam (doorgaans) lijkt op onze linkerhelft.
Spiegels zijn gemaakt van ongehard glas met aan de achterkant een dunne laag refelcterend zilver of aluminium materiaal. Om dit materiaal te beschermen is het afgedekt met enkele laklaagjes. Bij vlakke/normale spiegels zien we dankzij het terugkaatsen van de lichtstralen ons zelf in de spiegel.
Een spiegel kan heel goed het licht weerkaatsen doordat het zo glad is. Als we voor een spiegel staan en we doen ons linkeroog dicht dan gaat in de spiegel ons rechteroog dicht. Een spiegel draait links en rechts dus om.
Spiegels zijn gemaakt van glas en metaal en kunnen zo als een orgon-accumulator (~energie-opwekker) werken. Staat je bed dus recht tegenover een spiegel, dan kan deze versnelde, onrustige energie- en etherstroom op de aura van de slapende persoon inwerken.
Dure spiegels worden met de hand gemaakt en handmatig gekleurd, hierdoor behoud het zijn waarde en zijn deze spiegels het antiek van de toekomst. Veel spiegels worden tegenwoordig massaal aangeboden op vergelijkingssites.
Een spiegel is gemaakt van glas. Maar hoe kan het dat je jezelf kunt zien in een glasplaat? Dat komt doordat ze er in de spiegelfabriek een laagje metaal achter aan toevoegen. En niet zomaar metaal: zilver.
De eerste spiegels werden door de Romeinen en Egyptenaren gemaakt door ronde koperen of bronzen schijven te polijsten totdat ze zodanig blonken dat men zijn of haar spiegelbeeld erin kon zien. Vaak werd aan die spiegels een handvat bevestigd.
Pas als je de juiste context weet (moet je dan wel naar willen zoeken) zie je wat niet klopt. Narcistische mensen spiegelen dus continu. Met als doel: nooit ontmaskerd te worden. Als ze denken dat je nooit weg zult gaan, komt de ware negatieve aard naar boven.
Wanneer een lichtstraal op een voorwerp valt kan dit worden weerkaatst. Als dit voorwerp dof is zal het alle kanten op weerkaatst worden (diffuse reflectie) maar bij een spiegel of een glad metalen voorwerp wordt dit altijd in één bepaalde richting weerkaatst (gereflecteerd).
Wat is spiegelen precies? Je kopieert je gesprekspartner in communicatie op bepaalde punten; non-verbale houding, intonatie, specifiek woordgebruik, snelheid van praten en ademhaling. Zonder dat deze het merkt, met als doel contact te maken. Soms leert men dit bewust maar vaak vindt spiegelen ook onbewust plaats.
Een spiegel bestaat uit drie lagen. De buitenste laag bestaat uit glas. Het glas houdt de spiegelende laag bij elkaar en beschermt hem. Daarachter zit de spiegelende laag.
Als je zelf een spiegel wilt maken, verwijder je het glasplaatje uit een fotolijst en wrijft het grondig schoon met ontsmettingsalcohol. Bespuit de glasplaat vervolgens met spiegeleffect spray, laat het drogen en zet de spiegel terug in de lijst. Spiegels zijn een belangrijk onderdeel van een interieur.
Glas maken ze uit een mengsel van zand, kalk en soda. Deze grondstoffen verhitten ze bij een temperatuur rond de 1500 graden Celsius in een smeltoven. Daarna ontstaat er een floatbad met nieuw materiaal dat de koeloven ingaat. In deze oven koelen ze de vloeistof gecontroleerd af.
De kleur die een spiegel het beste reflecteert is de kleur groen. Elke spiegel heeft dus een hele lichte groene tint. Dit is goed te zien als je 2 spiegels tegen over elkaar zet, dan zie je duidelijk dat de ''Oneindigheid'' steeds groener wordt en andere kleuren verliest.
Ja, een gewone spiegel kan prima in de badkamer!
Best een bijzonder fenomeen waar de meeste mensen last van hebben. Hoe komt dit? Het gaat erom dat we denken dat wij ons spiegelbeeld zijn. Je ziet namelijk je spiegelbeeld in de spiegel (ja, ok dat wist je wel) en dan is alles omgedraaid: je linkerkant wordt je rechterkant en je rechterkant wordt je linkerkant.
Als je in de spiegel kijkt zie je (tromgeroffel) je spiegelbeeld. Een gespiegelde weergave van je gezicht, dus. En dat ligt volgens Nick Stockton van Wired aan het heuse 'mere-exposure'-concept (een theorie uit de jaren zestig, ontwikkeld door Robert Zajonc).
Het mere-exposure effect
Ze noemen dit ook wel het 'mere-exposure' effect. Dat houdt dus in dat je automatisch voorkeur geeft aan iets wat je vaak ziet. Zie je iets waar je niet bekend mee bent, dan vind je het minder mooi. Heel simpel dus.
Mensen die spiegelen zijn vaak consequent en duidelijk in het contact met anderen, waardoor ze structuur bieden en voorspelbaar zijn. In eerste instantie kan iemand die spiegelt koud en onverschillig overkomen. Anderen kunnen zich door hem of haar afgewezen voelen.
Spiegelen is kijken naar jezelf op een manier waarbij jij je eigen verantwoordelijkheid neemt om je leven een andere wending te geven. Wie naar zichzelf kijkt, en de relatie met zichzelf herstelt, heeft de sleutel tot een liefdevolle relatie gevonden.
De spiegelneuronen in de hersenen veroorzaken het spiegelgedrag. Maar je kunt niet alleen visueel spiegelen, maar ook auditief. Door de toonhoogte, tempo, volume en woordgebruik van je gesprekspartner over te nemen, spiegel je het auditieve gedrag van je gesprekspartner. Dat is vooral belangrijk bij telefoneren.