Het lijkt veel op griep doordat je last hebt van koorts, keelpijn, hoofdpijn, lusteloosheid en algehele malaise. Bij een gewone keelontsteking is de keelpijn meestal binnen een week over, maar bij de ziekte van Pfeiffer duurt de keelpijn vaak langer.
Hoe wordt de ziekte van Pfeiffer aangetoond? Als keelpijn, vergrote halsklieren en moeheid langer duren dan 7 tot 10 dagen, dan kun je Pfeiffer hebben. Bloedonderzoek kan dit dan na een week aantonen. Het bloedonderzoek laat niet zien hoe erg (of niet erg) de ziekte is en hoe lang het duurt voor je weer fit bent.
Klierkoorts of mononucleose is in de volksmond beter bekend als de 'kusziekte'. Soms spreekt men ook van de ziekte van Pfeiffer. Klierkoorts is het gevolg van een infectie veroorzaakt door het Epstein-Barrvirus. Dit virus wordt doorgegeven via het speeksel; vandaar de naam 'kusziekte'.
Klachten / symptomen cytomegalie
De verschijnselen van cytomegalie wisselen sterk. Bij gezonde volwassenen leidt het soms tot verschijnselen die op Pfeiffer lijken: dagenlang koorts, keelpijn, vermoeidheid, lymfeklierzwelling en soms een leverontsteking.
Na een week is er meestal een combinatie van keelontsteking, koorts en gezwollen, pijnlijke lymfeklieren. De keelontsteking en lymfekliervergroting kunnen 2 tot 3 weken aanhouden, de vermoeidheid 2 tot 3 maanden.
Vaak hebben mensen met de ziekte van Pfeiffer ook een vergrote milt. Dit veroorzaakt meestal geen symptomen, maar zorgt er wel voor dat de milt makkelijker kan scheuren. Ook hebben sommige mensen met pfeiffer een vergrote lever, wat kan leiden tot geelzucht.
Antistoffen tegen EBV-EA zijn in het algemeen enkele weken na infectie aantoonbaar, en kunnen tot enkele maanden na infectie detecteerbaar blijven.
Doorlooptijd/uitslag: 2 dagen.
Overdracht vindt plaats via speekselcontact, bijvoorbeeld zoenen (vandaar de naam 'kissing disease'), via handen of voorwerpen (o.a. bestek of beker van patiënt). Virusuitscheiding vindt plaats gedurende de ziekteperiode, maar gaat soms door tot 18 maanden na het begin van de infectie.
Iemand die ziekte van Pfeiffer heeft, kan anderen besmetten door knuffelen en zoenen. Ook door het samen gebruiken van bekers, glazen en bestek kan iemand besmet raken. Iemand kan het virus aan anderen doorgeven vanaf 1 week nadat hij besmet is tot wel 18 maanden daarna. Iedereen kan de ziekte van Pfeiffer krijgen.
Bij roodvonk heeft uw kind meestal keelpijn, koorts en plekjes op de huid. Vaak zijn dit de eerste klachten: geen zin hebben in eten. koorts die snel hoger wordt (soms tot 40 graden)
Cytomegalovirus is een virus dat voorkomt over de hele wereld. Meer dan de helft van de mensen in Nederland heeft een infectie met CMV gehad. Een infectie met CMV geeft geen meestal klachten en wordt daarom bijna nooit opgemerkt. Sommige mensen hebben kortdurend last van vermoeidheid of koorts.
De ziekte wordt ook wel chronisch vermoeidheidssyndroom of myalgische encefalomyelitis genoemd. De Gezondheidsraad gebruikt de naam ME/CVS. Het is nog onduidelijk of het om één ziekte of om meerdere verschillende ziektes gaat. Artsen, wetenschappers en patiënten erkennen dat de ziekte ernstig en langdurig is.
De ziekte van Pfeiffer is een infectieziekte dat door een virus wordt veroorzaakt. Dit virus wordt ook wel het Epstein-Barrvirus genoemd. Iedereen raakt wel een keer besmet met dat virus. De meeste mensen hebben geen klachten als ze besmet zijn, maar zijn dragers.
De ziekte van Pfeiffer ofwel mononucleosis infectiosa, veroorzaakt door het Epstein-Barr-virus, is een veelal onschuldig verlopende infectieziekte. 1 Er bestaat echter een aantal minder frequent voorkomende complicaties die aan deze ziekte een ernstig beloop kunnen geven.
Er bestaan geen medicijnen tegen de ziekte van Pfeiffer. Omdat de ziekte door een virus wordt veroorzaakt, hebben antibiotica geen zin. Een keelontsteking kan veel pijn doen. Zorg dan voor goede pijnstilling.
De ziekteduur varieert tussen de twee weken en de twee maanden. Het is af te raden om alcohol te drinken als je de ziekte van Pfeiffer hebt. Als je alcohol drinkt vindt er een heel verwerkingsproces plaats in de lever.
Behandeling van de ziekte van Pfeiffer
De ziekte gaat in principe vanzelf over en er ontstaan vrijwel nooit complicaties. De ernst en de duur van de ziekte is bij iedereen verschillend. De meeste klachten verdwijnen binnen 5 tot 8 weken. Je kunt je dan nog wel een aantal maanden moe voelen.
Veel mensen vinden de vermoeidheid extreem. De vermoeidheid kan samengaan met lichamelijke klachten, zoals hoofdpijn, duizeligheid, misselijkheid, keelpijn, pijn in de ogen, het koud hebben, klappertanden, rillen, jeuken of gloeien van de huid, grieperig of koortsig zijn.
Eventuele tekenen van infectie zijn weinig specifiek: moeheid, lusteloosheid, soms wat koorts. Bij een minder frequente vorm, die sterk doet denken aan de ziekte van Pfeiffer, worden daarnaast ook vergrote lymfeknopen gezien, evenals spierpijn, lever- en miltvergroting.
Via een bloedonderzoek kan onderzocht worden of je ooit CMV hebt gehad. Het virus wordt verspreid via contact met lichaamsvochten (urine, speeksel, stoelgang, moedermelk, bloed, tranen, sperma en vaginaal vocht), niet via de lucht.