Zo zijn er genoeg granen en zaden die op couscous lijken én van nature glutenvrij zijn. De meest voor de hand liggende vervangers zijn rijst en quinoa. Beide zijn goed beschikbaar in praktisch elke winkel en makkelijk te bereiden.
Bulgur is de grotere en gezondere zus van couscous en maak je supereasy met gekookt water. Het is niet alleen makkelijk te bereiden, maar past ook nog eens bij veel verschillende gerechten.
Quinoa bevat de minste koolhydraten in vergelijking met zowel witte als zilvervliesrijst en couscous. Koolhydraten zijn een belangrijke bron van energie voor je lichaam en zijn dus niet per se ongezond. Maar als je om verschillende redenen op je koolhydrateninname let, is quinoa een betere optie voor je.
Alhoewel je couscous en bulgur ongeveer hetzelfde kunt gebruiken zijn er wel verschillen: Couscous is zowel de naam van het product als van het gerecht. Oorspronkelijk komt het uit Marokko maar het wordt ook veel gegeten in Algerije en Tunesië.
Parelcouscous heeft een rondere en dikkere vorm dan de originele couscous en wordt veelal in Jordanië, Libanon, Palestina en Israël gegeten. Parelcouscous wordt, net als couscous, gemaakt van grofgemalen gries van durumtarwe. Doordat parelcouscous groter is dan couscous, is de bereidingswijze ook anders.
Als je de korrels uit de tarwe haalt en je zeeft het fijnere meel eruit, hou je een grof soort tarwemeel over. Dat is griesmeel. En daarvan wordt couscous gemaakt.
Je kunt couscous perfect combineren met allerlei soorten groenten, ideaal wanneer je gezond wilt afvallen. Maar ook met kip, vlees, of vis kun je heerlijke maaltijden bereiden. Warm, of in een salade, de keuze is aan jou! Laat je inspireren door de onderstaande WW recepten met couscous.
Couscous bevat sowieso meer dan dubbel zo veel energie als aardappelen (150 kcal per 100 g). Bovendien bevatten aardappelen meer mineralen. En ook vitamine C, iets dat helemaal niet voorkomt in couscous. Dus: geniet van je couscous, maar laat er niet elke dag je aardappel voor.
Winnaar: De verschillen tussen couscous en zilvervliesrijst zijn klein. Wat wel opvalt is dat in couscous minder calorieën en koolhydraten zitten en juist meer eiwitten en vezels. Daarom dopen we couscous tot winnaar.
Couscous is een griesmeel van harde tarwe of gierst. Eigenlijk zijn het ieniemini bolletjes van pasta. Couscous laat je kort koken (1 minuutje is voldoende) of wellen in kokend heet gezouten water.
Alle drie de granen zijn een goede bron van vele vitamines en mineralen. Ze bevatten allemaal vele B vitamines. Quinoa bevat koper, magnesium, vitamine E en ijzer. Bulgur is een bron van vitamine B1, B5, fosfor en magnesium.
Toegevoegd na 10 minuten: Zoals je ziet zijn ze allebei gezond en heeft couscous iets meer kcal om te verbranden. De pasta bevat weer meer vet en suikers máár wel meer vezels, werkt dus goed weg bij de darmen.
Het bevat alle essentiële aminozuren, waardoor het een volwaardige eiwitbron is. Daarnaast bevat quinoa veel vezels en verschillende vitamimen en mineralen. Vooral het gehalte magnesium, ijzer, zink en koper springt in het oog. Van de vitaminen zijn vooral vitamine B2 en E goed vertegenwoordigd.
Je bent helemaal klaar om je lekkere gerecht te bereiden, maar dan is bulgur in geen velden of wegen te bekennen bij je supermarkt. Je kunt het vervangen door een andere koolhydraatbron. Quinoa en couscous zijn hier bijvoorbeeld geschikt voor.
Bulgur (ook: burghul of boergoel) is een graanproduct gemaakt van verschillende soorten tarwe, maar meestal van durum (harde tarwe). De tarwekorrels worden eerst gestoomd, daarna gedroogd en vervolgens grof gemalen of gebroken.
Parelcouscous wordt, net als couscous, gemaakt van grofgemalen gries van durumtarwe. Doordat parelcouscous groter is dan couscous, is de bereidingswijze ook anders. Parelcouscous moet je namelijk ongeveer 10 minuten laten koken. Parelcouscous heeft een zachtere en vollere smaak dan couscous.
Couscous bevat vooral koolhydraten. Koolhydraten zijn een belangrijke bron van energie voor het lichaam. Verder bevat couscous vezels, B- vitamines en mineralen zoals magnesium en zink. Couscous met voldoende graanvezel (meer dan 2,1 gram per 100 gram) past in een gezond voedingspatroon.
Het is echt heerlijk en het smaakt naar zuur en het is heerlijk. Hier komt couscous nou vandaan, uit Noord-Afrika. Het is daar een beetje zoiets als rijst in Azië en aardappelen in het westen. Couscous wordt gemaakt van durumtarwe.
Couscous is tarwe!
Allereerst even een belangrijke opmerking: couscous is geen aparte graansoort, zoals bijvoorbeeld spelt en quinoa. In plaats daarvan is het simpelweg een manier om tarwe te bereiden. Het wordt van water en tarwe gemaakt, door dat te mengen, te stomen en weer te drogen.
Eet ongezonde bronnen van koolhydraten zoals snoep, koekjes, chips, jam, witbrood, cornflakes, witte rijst, frisdrank en vruchtensap met mate. Deze voedingsmiddelen bevatten veel suikers en calorieën en laten je bloedsuiker snel stijgen.
Is parelcouscous gezond? Jazeker! Met één portie krijg je al heel wat belangrijke voedingsstoffen binnen. Er zitten bijvoorbeeld minder vetten, meer koolhydraten en meer natuurlijke eiwitten in dan in zilvervliesrijst, maar wel weer minder vezels dan in quinoa.
Aardappelen bevatten minder calorieën
Vergeleken met eenzelfde portie gekookte aardappelen leveren gekookte deegwaren en rijst meer calorieën, minder kalium en geen vitamine C.
Rijst is niet alleen een trouwe metgezel in een evenwichtige en gezonde levensstijl, maar het kann jou ook helpen gewicht te verliezen. Veel rijstsoorten zijn zeer vetarm en bevatten veel waardevolle complexe koolhydraten. Deze worden langzamer verwerkt en zorgen er dus voor dat je langer vol zit.
Gemiddeld 75 gram couscous p.p.
Gemiddeld zit je met 75 gram couscous per persoon altijd goed. De couscous neemt tijdens het koken namelijk nog wat vocht op en is daarom een iets zwaarder als het op je bord ligt.
Quinoa en zilvervliesrijst zijn eigenlijk allebei gezonde opties. Quinoa wint het wel in hoeveelheid eiwit (15,5 gram t.o.v. 7,5 gram per 100 gram) en vezels (5,2 gram t.o.v. 4 gram per 100 gram) en heeft dus ook meer gezonde aminozuren.