De behandeling is vooral gericht op het voorkomen van trombose. Daar wordt bijvoorbeeld aspirine voor gegeven. Ook helpt het om geregeld een bepaalde hoeveelheid bloed af te nemen, dit heet aderlating, en dit lijkt op een bloeddonatie. Hierdoor daalt het aantal rode bloedcellen en neemt de stroperigheid af.
Aderlaten wordt bij PV gedaan als het hematocriet gehalte te hoog is in het bloed. Hierbij wordt een hoeveelheid bloed (350ml – 500ml) afgetapt. Hierdoor daalt het aantal rode bloedcellen, waardoor het ook minder dik en stroperig wordt. Er zijn ook middelen die de celgroei afremmen.
De meest voorkomende bloedverdunners zijn acetylsalicylzuur, warfarine, dabigatran en rivaroxaban. De term 'bloedverdunners' suggereert dat deze medicijnen het bloed 'dunner' maken. De medicijnen zorgen echter vooral dat het bloed niet 'dikker' kan worden, door stollingen af te remmen.
Te veel rode bloedcellen in het bloed kan het bloed stroperig maken, waardoor u meer kans heeft op bloedingen en stolsels in uw bloed.
De toegenomen bloeddikte maakt dat je een hoger risico loopt op klontervorming in de slagaders of aders, met als mogelijk gevolg een hartinfarct of beroerte. Andere verwikkelingen kunnen zijn: bloedingen, vermoeidheid, jeuk en misselijkheid.
Een van de voedingsstoffen die wel in verband wordt gebracht met bloedstolling is vitamine K. Vitamine K werkt het effect van antistollingsmiddelen tegen zodat het bloed dus dikker wordt. Het lichaam heeft maar kleine hoeveelheden vitamine K nodig om goed te werken, en dit wordt uit de voeding gehaald.
Behandeling laag risicogroep
Dan is een behandeling met carbasalaatcalcium (Ascal®) of acetylsalicylzuur (Aspirine®) vaak voldoende om trombose te voorkomen. Deze medicijnen remmen het klonteren van bloedplaatjes, zodat er geen bloedpropjes ontstaan.
Als bloed viskeus is, raken naast een hoge bloeddruk die nodig is voor de bloedcirculatie, ook de bloedvatwanden gemakkelijk beschadigd. Hoewel dit probleem erg belangrijk is, is de enige methode om de bloedviscositeit te verlagen momenteel het nemen van medicijnen, zoals aspirine .
Voor het verlagen van de rode bloedcellen is vaak meer dan 1 aderlating nodig. Als eenmaal de streefwaarde is bereikt, heeft u minder vaak een aderlating nodig. Voldoende is dan ongeveer 3 tot 4 keer per jaar. Het afgenomen bloed wordt weggedaan en niet voor andere doeleinden gebruikt.
Een toename in bloedviscositeit kan worden veroorzaakt door een misvorming van de vorm van rode bloedcellen (RBC's) die RBC-aggregatie en verminderde bloedstroom veroorzaakt of door een pathologische verhoging van de componenten van bloed . Dit omvat RBC, WBC, bloedplaatjes of serumproteïnen.
Bepaalde voedingssupplementen en voedingsmiddelen hebben effecten die vergelijkbaar zijn met bloedverdunners , wat mogelijk een meer natuurlijke optie biedt om bloedstolsels te voorkomen en te behandelen. Dit omvat kaneel, gember, knoflook, kurkuma en vitamine E. Natuurlijke producten zijn niet altijd een vervanging voor voorgeschreven bloedverdunnende medicijnen.
De INR-waarde geeft aan hoe snel het bloed stolt
Er kunnen bloedstolsels ontstaan. Van nature is de INR-waarde 1. Afhankelijk van het soort aandoening waarvoor u antistollingsmedicijnen slikt liggen de streefwaarden in Nederland tussen de 2.0 en de 3.5.
Polycythemia vera (PV) is een bloedziekte die niet overgaat. Bij PV vormen zich in het beenmerg te veel rode bloedcellen. Hierdoor wordt het bloed dikker en stroomt het moeilijker door kleine bloedvaatjes. Daardoor is er meer kans op stolsels in aders en slagaders (trombose).
De enige vloeistof die bloed kan verdunnen is water, wat meteen het gevaar van een overdosis water verklaart. De medicijnen die men 'bloedverdunners' noemt, doen niets ander dan het stollingsproces tegengaan, waardoor het bloed makkelijker weg kan stromen.
Hemoglobine te hoog
Een hoge Hb-waarde is meestal erfelijk bepaald, maar kan ook komen door longziekten, roken of verblijf op grote hoogte. Aderlating kan een oplossing zijn om je hemoglobine te verlagen. Hierbij wordt een bepaalde hoeveelheid bloed afgenomen om het ijzergehalte in je bloed naar beneden te brengen.
Uw bloed is te stroperig geworden waardoor de kans op stolselvorming (trombose) in de bloedvaten toeneemt. Hierdoor loopt u een groter risico op het krijgen van een herseninfarct (beroerte), hartinfarct of bijvoorbeeld een trombosebeen.
Door een teveel aan rode bloedcellen wordt het bloed stroperiger. Daardoor stroomt het minder gemakkelijk door de kleine bloedvaatjes. Hierdoor is er een hoger risico op bloedstolsels in de aders (veneuze trombose) of in de slagaders (arteriële trombose). Polycythemia vera is een kwaadaardige bloedziekte.
Veranderingen in levensstijl voor natuurlijke bloedverdunning
Naast dieet en supplementen kunnen bepaalde gewoontes de bloedsomloop ondersteunen en het risico op stolling verminderen: Blijf gehydrateerd – Uitdroging verdikt het bloed, waardoor het risico op stolsels toeneemt. Beweeg regelmatig – Fysieke activiteit bevordert de bloedsomloop en voorkomt stagnatie.
Honing kan de bloedstolling vertragen . Het innemen van honing samen met medicijnen die ook de bloedstolling vertragen, kan het risico op blauwe plekken en bloedingen vergroten.
Wat is Polycythemia Vera? Polycythemia Vera is een bloedziekte waarbij het beenmerg te veel rode bloedcellen maakt. Het bloed wordt dikker en stroperiger waardoor er een risico is op trombose in de aders en slagaders. Vaak is ook het aantal witte bloedcellen en bloedplaatjes verhoogd.
De volgende voedingsmiddelen kunnen het aantal bloedplaatjes verlagen: Een paar soorten fruit en groenten, zoals bosbessen, knoflook, uien, tomaten, kurkuma, gember, kiwi, grapefruit, druiven en cranberrysap .
Verhoogde of te lage hemoglobine waarde
Als je te veel rode bloedcellen aanmaakt, kan je hemoglobine waarde te hoog zijn. Je bloed kan voldoende zuurstof opnemen, maar het bloed wordt hierdoor stroperig waardoor de kans op stolsels groter is. Je aderen kunnen hierdoor sneller dicht slibben.
Petechiën zijn meestal niet ernstig en worden veroorzaakt door bijvoorbeeld: Een zuigzoen. Een beschadiging van de huid na te hard krabben. Het gebruik van bepaalde medicijnen, zoals bepaalde antibiotica of bloedverdunners.