Praat met degenen die je buitensluiten over je gevoelens: Een belangrijke manier om met de situatie om te gaan, is door eerlijk te zijn tegen wie je buiten sluiten. Vertel aan hen hoe je je voelt doordat ze je buitensluiten en vraag waarom ze dit hebben gedaan.
Maar volgens sociologe Mieke van Stigt worden er altijd redenen gezocht waarom het legitiem zou zijn om iemand buiten te sluiten, terwijl de onderliggende reden meestal gewoon een onveilige groepssituatie is. “Situaties waarin mensen worden buitengesloten ontstaan door een gevoel van gevaar of onzekerheid.
Erbij horen is een menselijke behoefte oftewel een sociale behoefte die verwantschap houdt met andere behoeften zoals: je gehoord en gezien voelen. je geaccepteerd voelen. van belang zijn of betekenis hebben.
Onder sociale uitsluiting wordt verstaan dat er sprake is van een achterstand op twee of meer van de volgende vier terreinen: participatie, financieel/materieel, toegang tot sociale grondrechten en instituties, en normatieve integratie.
Zaken als spijbelen, roken en drinken kunnen dan gaan bijdragen aan populariteit. Maar enkel wat stoer gedrag is natuurlijk niet voldoende, niet iedere rebelse puber wordt populair. Het uiterlijk speelt vaak toch een rol, populaire kinderen worden vaak ook fysiek aantrekkelijk bevonden.
Het is belangrijk om met je kind te praten over de omgang met leeftijdsgenootjes. Vraag je kind hoe hij/ zij zich voelt bij het in jouw ogen gebrek aan vrienden. Probeer er achter te komen of het 'sociale isolement' waarin jouw kind zich bevindt een eigen keuze is of niet.
Voor de meeste kinderen is pesten vooral een manier om meer (sociale) status en aanzien in een groep te verkrijgen. Ook kan pesten kan een manier zijn voor kinderen om te experimenteren met sociale vaardigheden en te testen welke gedrag wel en niet acceptabel is.
Oorzaak. De oorzaak van jouw eenzaamheid kan liggen in de jeugd, maar dat hoeft niet. Wie een levenspatroon heeft dat geen balans beidt in het leven, kan zich erg eenzaam voelen. Wie zich niet goed kan losmaken van dat gevoel, waardoor het blijft voortduren, heeft last van chronische eenzaamheid.
Er zijn steeds 3 objecten die iets gemeenschappelijks hebben en 1 object dat er dus niet bij hoort. Bijvoorbeeld: een appel, een peer, een banaan en een pakje drinken. Het pakje drinken hoort er niet bij want dit kun je niet eten of dit is geen fruit.
'Mensen willen tot een groep behoren. ' De definitie illustreert dat identiteit uit meerdere lagen bestaat. Het gaat om zowel gedragsmatige, cognitieve en gevoelsmatige processen.
Het kan leiden tot depressie, hopeloosheid, jezelf compleet waardeloos voelen en zelfs tot zelfmoord. Ook fysiek heeft het gevolgen. Zo daalt de lichaamstemperatuur van mensen die worden buitengesloten en blijkt ostracisme in het brein vaak niet te onderscheiden van fysieke pijn.
Richt je eigen plekje in
Een plek waar je kan letterlijk en figuurlijk kan 'thuiskomen', een plek waar je helemaal jezelf kunt zijn, je veilig voelt, waar je muziek kan luisteren of gewoon even kan ontspannen. Die plek kan van alles zijn: Je slaapkamer. Zetel met een tafeltje met al je favoriete boeken ernaast.
Je hebt het gevoel dat anderen worden bevoordeeld of worden voorgetrokken (waardoor jij wordt benadeeld of achtergesteld)
Heb je het vermoeden dat je zoon of dochter zich eenzaam voelt? Maak het dan bespreekbaar door je zorgen te delen. Bedenk wel dat jongeren zichzelf vaak (nog) niet zo bewust zijn van hun gevoelens. Zij herkennen hun gevoel misschien helemaal niet als eenzaamheid, omdat er zo weinig over het onderwerp gesproken wordt.
Sociale ontwikkeling
Als kinderen merken dat anderen hen niet goed begrijpen of negatief op hen reageren, leren ze dat er iets moet veranderen. Ze weten alleen niet wat ze zelf kunnen doen om onbegrip of ruzie te voorkomen.
Sommige kinderen die hooggevoelig van aard zijn, trekken zich terug zodra een situatie overweldigend wordt. Ze zoeken een aparte ruimte op, lopen rondjes op het schoolplein, duiken in een boek. Daar is niets mis mee zolang je kind zich daar niet bij eenzaam voelt.
Ongeveer driekwart van de kinderen heeft daarin minstens één vriendje. Meestal is dat iemand van hetzelfde geslacht. Slechts vier (bij basisschoolkinderen) of vijf (bij pubers) van de honderd vriendenparen bestaan uit een jongen en een meisje. Grofweg kun je die vriendschappen in drie typen verdelen.
Kinderen met voldoende zelfvertrouwen geloven in zichzelf. Ze geloven in wat ze kunnen. Ze vinden zichzelf de moeite waard en durven nieuwe uitdagingen aan te gaan.
Maar bij mensen die de hoop hebben opgegeven, kan uitsluiting leiden tot passiviteit of juist tot agressie.” Daarnaast heeft uitsluiting negatieve effecten op de gezondheid. “Mensen die zich buitengesloten en eenzaam voelen, kiezen bijvoorbeeld eerder voor ongezond eten.
Materiële deprivatie betekent dat men zich de gangbare levensstandaard niet kan veroorloven. Deze indicator analyseert met andere woorden niet de financiële situatie van individuen, maar eerder wat men zich kan veroorloven (of niet) met de beschikbare financiële middelen.