Het is mogelijk om zelf uw likdoorn te behandelen. Dit kunt u doen met zinkzalf of likdoornpleisters. U kunt ook een warm bad met soda nemen. Na dit bad is het makkelijk om de likdoorn of het eelt te verwijderen, bijvoorbeeld met een puimsteen.
Er zijn eigenlijk geen verschillen tussen een likdoorn en een eeltpit, beide benamingen worden door elkaar gebruikt. Er is ook geen verschil tussen een likdoorn, eeltpit, clavus of eksteroog. Het draait hier allemaal om eelt dat door druk van buitenaf de voet ingroeit.
Bij een likdoorn (ook vaak eksteroog genoemd) ontstaat onder of op de voet een eeltplek die naar binnen groeit en daar verhardt tot een hoornachtig stukje, meestal vaalgeel van kleur. Deze harde eeltplek prikt als het ware in het omringende weefsel.
Je kunt de likdoorn verweken (zacht maken) met warme voetbaden, eventueel met soda. Na het voetbad haal je voorzichtig de bovenste laag eelt eraf met een scherp mesje. Het dieper wegsnijden van het eelt kun je het beste aan een arts overlaten. Gebruik pleisters, zalf of tinctuur.
Daarom geven wij je graag wat tips om likdoorns te voorkomen: Kies goed passende schoenen en wissel ze regelmatig af. Wanneer je verschillende soorten schoenen draagt, voorkom je dat je dagelijks op dezelfde plek druk ervaart van een schoen. Maak je voeten goed schoon met zeep tijdens het douchen.
Om een likdoorn of eeltknobbel te verwijderen, kunt u deze insmeren met een zalf met salicylzuur of beplakken met een speciale likdoornpleister met salicylzuur. Salicylzuur maakt eeltknobbels en likdoorns zachter, zodat u ze na een aantal dagen kunt afkrabben of voorzichtig kunt afschuren met een eeltvijl.
Likdoorns zijn niet gevaarlijk, maar in combinatie met wrijving kunnen ze erg vervelend zijn. Zo kunnen ze erg pijn doen tijdens het staan of lopen.
Een eeltpit die is ingegroeid kennen we ook onder de namen likdoorn en eksteroog. Voor een redelijk diep ingegroeide eeltpit kan een behandeling via een podotherapeut aan te raden zijn. Bij Podotherapie Hermanns hebben we veel ervaring met de behandeling van eeltpitten en werken we ook aan de preventie er van.
Zolang de druk en wrijving wegblijven blijft die likdoorn ook weg. Maar dat hangt ook af van hoe lang die likdoorn er al zit. Het lichaam is ook gewend aan eelt aanmaken op een bepaalde plek. Daardoor kan hij soms nog terugkomen.
Door druk/wrijving ontstaat vaak eelt, een beschermingsmechanisme van het lichaam om die plek met een dun laagje eelt te beschermen tegen deze druk/wrijving. Gaat dat door tegendruk van het onderliggende bot het lichaam in groeien, dan spreken we van een eeltpit onder de voet.
Pedicure mesjes nr. 15 zijn ideaal voor het verwijderen van eeltpitten, eksterogen en likdoorns. Hierbij is het dus belangrijk dat je steriel materiaal gebruikt. Na het wegsnijden van overtollige eelt met de pedicure mesjes is het steeds aangeraden om de voeten te vijlen met een (houten)voetrasp.
De beste elektrische eeltverwijderaar is volgens ons de Silk'n VacuPedi. Het gaat om een slimme eeltverwijderaar met een ingebouwd vacuümsysteem en roterende slijpschijven. Losgekomen huidschilfers worden meteen opgezogen zodat alles hygiënisch blijft en ze niet op de vloer terechtkomen.
Zet met het pincet het mesje op de houder (zie figuur 5.3). Span de huid tegengesteld aan de snijrichting. Snij dorsaal op de tenen in de onderhandse greep en plantair in de penhoudergreep of bovenhandse greep (zie paragraaf 5.1). Hoe meer eelt je verwijdert, des te duidelijker komt de likdoorn in beeld.
Een pedicure of medisch pedicure kan vakkundig de likdoorn verwijderen door deze handmatig en machinaal te behandelen. het wegsnijden en -frezen van de eeltpit. Deze zal dan direct verdwijnen en daarmee ook de pijn. De pedicure of medisch pedicure zal uw voeten onderzoeken om te kijken waardoor de likdoorn is ontstaan.
Breng de likdoornpleister aan waarbij de likdoorn in het midden van de schuimrubberen ring valt. Vervang de pleister na 2 dagen. Na 4 dagen kan de, nu zachte, likdoorn worden verwijderd in een warm bad met zout of zeep. Herhaal indien nodig.
Last van je likdoorn en je wil deze zelf verhelpen? Ga dan niet aan de slag met likdoornpleisters met salicylzuur of te wel: mierenzuur! Dit etst de huid en kan voor nare wonden zorgen bij ondoordacht gebruik! Zoals de foto al aangeeft ontstaat er een weke plek in de huid.
Als je al eens een likdoorn gehad hebt, dan weet je dat dat bijzonder pijnlijk is. En dat is niet verwonderlijk. Want een likdoorn is niets meer of minder dan eelt dat naar binnen groeit onder aanhoudende druk of wrijving op je voeten of tenen. En dan ervaar je een stekende pijn als je stapt.
De Wartner Likdoornpen bevat een hoge concentratie likdoorn/eelt verwijder gel. De TCA-gel zorgt voor het vervellen van de huid. Na het vervellen zal de likdoorn of eeltplek verdwijnen en nieuwe gezonde huid gevormd worden.
Maak het eelt eerst zachter door een voetenbad te nemen (eventueel met baking soda) of het door het aanbrengen van een eeltverweker. Dit zorgt ervoor dat de huid makkelijker te verwijderen is met een puimsteen, vijl of rasp. Zorg er wel voor dat de huid weer droog is als je gaat beginnen.
Instappers en pumps worden over het algemeen net te klein gekocht anders blijven ze niet goed aan de voet zitten. Met het lopen wordt de voet nog iets langer en het resultaat is dat de tenen klem komen te zitten in de schoen. Likdoorns en rode tenen met drukplekken en zelfs scheve tenen of hamertenen als gevolg.
Wanneer u te lang wacht met het in normale proporties terugbrengen van het eelt, kunnen er verhoogde drukpunten ontstaan. Hierdoor voelt het lichaam zich genoodzaakt om extra eelt aan te maken om deze plek te beschermen, tot er een pijnlijke likdoorn ontstaat.