Deze kosten omvatten het werk van de begrafenisondernemer, de kist, het vervoer, het regelen van de werkzaamheden en het verplaatsen, afbreken en opbouwen van de grafzerk. Dit laatste kan al snel tussen de 800 en de 1.000 euro kosten, deze kosten verschillen echter van regio tot regio.
Wie het graf wil verplaatsen, moet vergunning tot opgraving vragen aan de burgemeester van de gemeente waar de begraafplaats ligt. De burgemeester controleert of de rechthebbende van het graf de aanvraag doet of er mee instemt. Daarover kan hij navraag doen bij de beheerder van de begraafplaats.
Er zijn normaal gesproken op de meeste begraafplaatsen helemaal geen kosten voor het ruimen van een graf als de huurtermijn niet wordt verlengd. Als een grafrecht/huur niet wordt verlengd, mag de houder van de begraafplaats het grafmonument en het graf ruimen op een moment dat het hem goed uitkomt.
Als een graf geruimd wordt, wordt meestal eerst alleen het monument weg gehaald. De steen wordt dan gewoonlijk in stukken geslagen en afgevoerd. De inhoud van het graf, dus de botten, worden niet meteen weg gehaald. Dat gebeurt pas als er opnieuw in het graf begraven wordt voor een andere familie.
De weke delen van een lichaam zoals ogen en ingewanden zijn na enkele weken of maanden weg. Het spierweefsel (zeg maar het vlees) gaat veel en veel langzamer. Dat komt omdat er in de grond vrij weinig zuurstof doordringt, waardoor er een langzame stofwisseling en langzaam ontbindingsproces is.
De vertering van een overledene gebeurt door micro-organismen. Gemiddeld duurt het een jaar of 7 voordat een overledene een skelet, dus alleen maar botten, is. Daarom schrijft de wet voor dat iemand die begraven wordt, minstens 10 jaar begraven moet blijven.
Na verloop van tijd zakken de zijkanten van de kisten in elkaar, maar de (kisten met de) lichamen zakken niet dieper de grond in. Die blijven allemaal liggen op de diepte waarop ze begraven zijn. In een 3-persoons graf worden de kisten vaak geplaatst op dieptes van ongeveer 120 cm, 210 cm en 300 cm.
Het graf moet namelijk eerst een tijd inklinken om verzakking te voorkomen. Vaak duurt het daarom wel een halfjaar tot een jaar voordat de grafsteen geplaatst kan worden. Dat geeft u ook de tijd om goed na te denken over het juiste monument en de juiste tekst.
De prijs van een urngraf op een natuurbegraafplaats bevindt zich tussen €950,- en €4.250,-. Over het algemeen kost het begraven zelf rond de €500,- en het begraven van een urn €300,-.
"In het crematorium worden kisten verbrand. Bloemen worden weggehaald, maar tekeningen, kaarten en foto's worden in de oven mee verbrand op 850 graden. Het duurt één tot anderhalf uur voordat alles in as verandert. Botfragmenten worden verbrijzeld en de as wordt in een urn gedaan."
De grafkosten voor een algemeen graf liggen op ongeveer 780 euro bij een looptijd van 10 jaar.
Wie is er verantwoordelijk voor een particulier graf, urnennis of –graf? Dat is de 'rechthebbende'. De rechthebbende is de eigenaar van het grafrecht of degene die opdracht geeft voor een begrafenis of bijzetting. De naam van de rechthebbende wordt vermeld in de grafakte.
'Schudden' is in feite een vorm van ruimen van een graf, waarbij de verzamelde resten dieper onder hetzelfde graf ter aarde worden besteld. Die resten tellen dan niet meer als een bijzetting. Zo is er in het graf ruimte gemaakt voor nieuwe begravingen.
Bij de kosten moet u denken aan een bedrag tussen de 500,- en 1000,- Euro.
Iemand opgraven en herbegraven in een ander land is zeker mogelijk. Maar er is een vergunning voor nodig van de burgemeester van de gemeente waar de begraafplaats ligt. Die vergunning wordt in de regel afgegeven als het minder dan 2 maanden geleden is dat iemand is overleden en begraven.
"Een grafsteen kost in totaal tussen de 600 en 2600 euro. De kosten van de grafsteen worden bepaalt door de keuze voor het soort grafsteen (staand of liggend) en eventuele extra kosten. Extra eventuele kosten zijn 3 euro per extra teken (vanaf 75tekens) en 150 euro voor een porseleinen foto op de grafsteen."
Het hangt van de grondsoort af, maar ook van omstandigheden zoals het begraven in het graf of in graven om het graf heen. Wanneer graven door nabestaanden zijn dicht gegooid en niet door grafdelvers, zakken ze vaak ook eerder in omdat de aarde dan vaak niet goed wordt aangestampt.
Na de begrafenis kies je een steenhouwer voor het laten vervaardigen en plaatsen van de grafsteen. Tussen opdracht geven daartoe en plaatsen ervan zitten meestal enkele maanden. De kosten van de grafsteen zijn afhankelijk van de grootte en het materiaal. Het maken van een grafsteen duurt een aantal maanden.
De weke delen van een lichaam zoals ogen en ingewanden zijn na enkele weken of maanden weg. Het spierweefsel (zeg maar het vlees) gaat veel en veel langzamer. Dat komt omdat er in de grond vrij weinig zuurstof doordringt, waardoor er een langzame stofwisseling en langzaam ontbindingsproces is.
De meeste kisten die in de aarde worden begraven zullen binnen 10 jaar wel grotendeels verteerd of vermolmd zijn. Maar bijvoorbeeld een zware eiken kist in een grafkelder kan ook na tientallen jaren nog in een uitstekende staat zijn. En dat mag wettelijk ook.
Grofweg kan je aanhouden dat massief vuren- of populierenhout 10 tot 15 jaar goed blijft. Eikenhout en tropisch hout 25 tot 50 jaar. Wanneer je kiest voor een fineer houten kist, dat is spaanplaat met een heel dun laagje hout eroverheen, moet je rekening houden met een houdbaarheid van een maand.
Cremeren is het proces waarbij een overleden lichaam wordt verbrand. Het verbranden van het lichaam doet voor diegene geen pijn, je voelt er dan niks meer van want alleen je lijf is er nog.
In principe mag je alle makkelijk verteerbare voorwerpen meegeven in de kist. Ook tekeningen van kinderen, brieven, bloemen en foto's (zonder fotolijstje uiteraard!) mogen mee. Daarnaast vinden veel kinderen het fijn om een lievelingsknuffel mee te geven aan een overleden persoon.
Als er wordt gesproken over het schoonmaken na een overlijden of onopgemerkte dood, ligt de nadruk vaak op het risico van bloed overdraagbare ziekteverwekkers. Dit zijn ziektekiemen die in bloed leven en zeer veel ellende kunnen veroorzaken. Sommige van deze ziektekiemen worden bacteriën genoemd en anderen virussen.