De kenmerken van ADHD zijn te verdelen in 3 gebieden: aandachtsproblemen, hyperactiviteit en impulsiviteit. Onder aandachtsproblemen verstaan we problemen met de concentratie en het kunnen organiseren. Veel ADHD'ers zijn snel afgeleid , hebben moeite met luisteren en zijn chaotisch.
Je vindt het bijvoorbeeld moeilijk om sociale regels toe te passen, of je verbreekt een vriendschap of relatie (te) snel door je impulsiviteit. Deze sociale onhandigheid kan ertoe leiden dat je je onzeker gaat voelen in sociale situaties.
Hoofd en gevoel in balans brengen. Doe iets wat je hoofd en gevoel in balans brengt. ADHD'ers hebben de neiging om óf heel veel te denken, óf heel veel te voelen. Je kunt daar meer balans in krijgen door bijvoorbeeld meditatie, mindfulness, chi neng qi gong, ki oefeningen (korte oefeningen en snel resultaat).
De hersenen functioneren iets anders bij ADHD. Er lijkt een tekort aan zogeheten neurotransmitters (dopamine en noradrenaline), want de medicijnen die voor ADHD effectief zijn die verhogen deze stoffen in de hersenen.
Het kan helpen om situaties rustiger, duidelijker en overzichtelijker te maken. Bijvoorbeeld zo: Zorg voor een rustig plekje waar iemand even heen kan als het hoofd te vol voelt.Of ga lekker samen naar buiten en raak energie kwijt met spelen of sporten.
Ik heb geen tijd om na te denken over wat andere mensen over mij zullen denken. Er er zijn zoveel dingen die me afleiden. Ik kan instructies niet zo snel begrijpen. Soms moet je me tien keer iets uitleggen, tot ik het in één keer begrijp.
Doordat er bij mensen met ADHD sprake is van een stoornis in de inhibitie hebben zij onder andere last van aandachtstekort en verminderde empathie.
Zo blijkt dat ADHD vaak gepaard gaat met snel wisselende relaties, soms ook met relaties met meerdere partners tegelijk. Deskundigen noemen dit promiscuïteit. De een kan dat een bijzondere kick vinden en genieten van de lust, voor de ander is het echter krenkend en veroorzaakt het een deuk in de vertrouwelijke relatie.
Alle mogelijke gevolgen op een rij: 30-60% vaker ongelukken (overal, en in het verkeer) 2x zo hoge sterfte door ongelukken. Verhoogd voorkomen van andere psychiatrische stoornissen: depressie, angststoornissen, antisociaal en oppositioneel gedrag, slaapproblemen, eetstoornissen.
Veel mensen met ADHD hebben last van vermoeidheid. Alles kost veel moeite en energie. Dit kan vervolgens erger worden door slaapproblemen. Bij ADHD komt dit heel vaak voor.
Onderzoekers gaan ervan uit dat erfelijkheid de grootste rol speelt bij ADHD. Er is nog geen specifiek gen voor ADHD ontdekt. Het lijkt erop dat meerdere genen er samen voor zorgen dat je aanleg hebt voor ADHD. Dit houdt in dat ADHD kan ontstaan wanneer verschillende genen en omgevingsfactoren op elkaar reageren.
Een kind kan hoogbegaafd zijn én ADD/ADHD hebben. Maar vaak is het zo dat kenmerken behorend bij hoogbegaafdheid onterecht voor ADHD aangezien worden. De inschatting is dat ongeveer de helft van de diagnoses ADHD bij hoogbegaafden niet terecht is.
Het kan zich op verschillende manieren uiten. Niet iedereen met ADHD is altijd druk, ongeconcentreerd of impulsief. Sommigen zijn juist erg dromerig en vallen minder op. Deze diagnose krijg je niet zomaar.
Mensen met ADHD hebben vaak erg veel moeite met reageren op en vasthouden van de emoties die hen motiveren voor belang- rijke taken. De meeste mensen met ADHD ondervinden spontaan dezelfde teleurstelling, angst, trots, schaamte en opwinding en hetzelfde verdriet en dergelijke in allerlei situaties als ieder ander.
Het meest typerende verschil tussen iemand met ADHD en ADD is het hyperactieve gedrag. Als je ADD hebt, dan kom je vaak rustig en dromerig over, in tegenstelling tot iemand met ADHD. Maar jouw hoofd zit echter wel vol met gedachten en ook jij hebt last van concentratieproblemen.
Bij emotionele overprikkeling heb je moeite om je emoties te reguleren. Emoties komen harder binnen en je wordt sneller emotioneel, bijvoorbeeld als je moe bent of bij het inleven of meeleven met een ander. Cognitieve overprikkeling houdt in dat alles wat met denken en leren te maken heeft, overprikkeld is.
Bij vrouwen slaat ADHD naar binnen.
De hyperactiviteit uit zich bij hen vaker in innerlijke onrust, wat voor de omgeving veel minder merkbaar is. Dit kan zorgen voor concentratieproblemen of problemen met plannen en structureren. Deze problemen kunnen wel opvallen maar zijn vaak niet storend voor de omgeving.
Iemand met ADHD heeft vaak meer tijd of woorden nodig om zich te uiten. Onderbreek de ander niet als het voor jou te lang duurt, maar laat diegene uitpraten. Dat je naar de ander luistert betekent niet automatisch dat je het er mee eens bent, maar op deze manier geef je wel de ruimte voor elkaars mening.
De precieze oorzaak van ADHD is nog niet bekend, maar het is wel duidelijk dat je ermee geboren wordt. Erfelijkheid speelt dus een grote rol. Het ontstaat niet door bijvoorbeeld een slechte opvoeding. Het komt vaak bij meerdere gezins- of familieleden voor.
De conclusie dat ADHD een hersenziekte is, wordt dus gewoonweg niet gestaafd door de onderzoeksgegevens. Het onderzoek toont aan dat je door naar de hersenscan van een kind te kijken, nauwelijks iets kunt zeggen over de vraag of dat kind gedrag laat zien dat we ADHD noemen.