Spastische ataxie met congenitale
Oorzaken van ataxie
Bijvoorbeeld door een beroerte, een hersentumor, MS, een stofwisselingsziekte, of een ontsteking in de kleine hersenen. Verder kan ataxie een bijwerking van bepaalde medicijnen zijn, zoals benzodiazepinen. Ook kan deze ziekte ontstaan als je te lang te veel alcohol drinkt.
De behandeling hangt af van de oorzaak van de ataxie. Er is geen enkel medicijn dat specifiek werkt tegen de symptomen van ataxie. Een kinesist kan je helpen om vlotter te bewegen. Een logopedist kan je helpen om vlotter te spreken.
Het kind heeft kortstondig problemen met lopen en kans soms minder goed praten. Acute benigne ataxie verdwijnt vanzelf weer. Ataxie van Friedreich, of Friedreich ataxie, is een zeldzame genetische aandoening die meestal voor het vijfentwintigste levensjaar optreedt.
Diazepam en Clonazepam kunnen als neveneffect de ataxie verergeren. Sommige patiënten worden geholpen door medicijnen die opioïden bevatten, maar wees daar, opnieuw, erg voorzichtig mee.
Oorzaak van FA
Friedreich ataxie is een erfelijke ziekte, het overerven gebeurt via het DNA. Bij FA wordt de ziekte alleen overgedragen wanneer beide ouders drager zijn van een bepaalde fout in hun erfelijk materiaal en het kind deze fout van hen allebei erft.
Ataxie is een evenwichts- en coördinatiestoornis, een stoornis van het bewegen. De balans en de coördinatie van het bewegen zijn aangedaan. Iemand met ataxie heeft een onzeker looppatroon en beweegt zijn armen, benen en romp 'schokkerig' en ongecontroleerd.
Meestal wordt een over de jaren geleidelijk toenemende ataxie veroorzaakt door een foutje in een gen wat tot een vervroegde veroudering (degeneratie) van de kleine hersenen leidt. Bij veel patiënten met een cerebellaire ataxie die over de jaren langzaam erger wordt kan echter geen precieze oorzaak worden gevonden.
Door een beschadiging van de kleine hersenen worden bewegingen veel minder gecoördineerd, de persoon lijkt wel dronken. Hij stoot tegen dingen aan en is erg onhandig (ataxie). Maar de kleine hersenen doen meer dan alleen bewegingen controleren.
De prognose is in de meeste gevallen relatief goed. Er zijn beschrijvingen van gevallen met een ziekteduur langer dan 20 jaar. In sommige gevallen, vooral die waar de symptomen op jongere leeftijd beginnen (onder de 20 jaar) kan de progressie snel verlopen.
Progressieve myoclonus ataxie is een zeldzame bewegingsstoornis wat vaak al op kinderleeftijd begint, waarbij mensen last hebben van zowel spierschokken (myoclonus) als coördinatiestoornissen (ataxie). Daarnaast kan er ook sprake zijn van cognitieve problemen en epilepsie.
Een gangstoornis is een verzamelnaam voor allerlei aandoeningen die een normaal gangpatroon belemmeren en/of verstoren. Gangstoornissen kunnen een belangrijke impact hebben op de mobiliteit, de hulpbehoevendheid en het risico op vallen.
Een slecht werkend cerebellum kan daarom leiden tot onder meer verstandelijke beperkingen, bewegingsstoornissen en aanvallen van epilepsie. Iemand die helemaal geen cerebellum heeft, lijkt dus geen lang leven beschoren.
In hoeverre iemand herstelt van hersenletsel, hangt af van de situatie en persoon. Vaak treedt het meeste herstel op in de eerste periode na het oplopen van het niet-aangeboren hersenletsel. Maar er zijn ook mensen die na langere tijd nog verbetering merken, jaren nadat het letsel is ontstaan.
ADCA = Autosomaal Dominant-erfelijke Cerebellaire Ataxie. ADCA is een erfelijke en langzaam verergerende hersenziekte van 'de kleine hersenen'. Het is een zeldzame erfelijke vorm van ataxie. Progressief neurodegeneratief betekent dat de aandoening van het zenuwweefsel steeds meer achteruitgaat.
De essentie van functionele neurologie is het inzetten van de plasticiteit (aanpassingsvermogen) van het brein om herstel op te laten treden. Neuroplasticiteit is dus essentieel voor het herstel van hersenen en zenuwen. Door het brein op de juiste wijze te stimuleren, kan het brein zichzelf herstellen.
De term 'cerebellaire ataxie' staat voor neurologische coördinatiestoornissen (ataxie), veroorzaakt door ziektes van de kleine hersenen (het cerebellum). De kleine hersenen bevinden zich achter in het hoofd, op de overgang van de grote hersenen naar de hersenstam.
Naar schatting komt cerebellaire ataxie bij 3 tot 5 personen op de 100.000 voor.
Naarmate we ouder worden, krijgen onze hersenen steeds meer te verduren. Het risico op 'neurodegeneratieve ziekten', waarbij zenuwcellen afsterven en de hersenen krimpen, neemt sterk toe met de leeftijd. De ziekte van Alzheimer is een bekend voorbeeld.
Vestibulaire ataxie, door een stoornis van het evenwichtsorgaan. Meestal gepaard met draaiduizeligheid en misselijkheid of braken.
Autosomaal dominante cerebellaire ataxie (ADCA) is een klinisch heterogene groep van zeldzame erfelijke, (langzaam) progressieve neurodegeneratieve aandoeningen.
Polyneuropathie is een spierziekte. Bij polyneuropathie zijn de uiteinden van de zenuwen in armen en benen aangetast. Er zijn ruim zeshonderd verschillende spierziekten bekend. Ze komen in veel verschillende vormen voor.
Personen met cerebellaire letsels (laesies) hebben de neiging te zwaaien en wankelen bij het lopen. Dat wordt ook wel ataxie genoemd, letterlijk: wanordelijk bewegen; overmatig, verkeerd gericht of te ver doorschietend. De bewegingen lijken op die van een dronken persoon.