Van
Ouderverstoting komt vooral voor bij vechtscheidingen. Eén van de ouders maakt de andere ouder (on)bewust zwart. Vaak maakt de moeder de vader zwart, maar andersom komt ook voor. Het achterliggende doel is dat het kind het contact met die ouder verbreekt.
Ouderverstoting heet ook wel oudervervreemding of Parental Alienation Syndrome (PAS) genoemd en is eigenlijk een vorm van kindermishandeling. Een kind dat te maken krijgt met ouderverstoting kan hier vaak levenslang last van houden.
De gevolgen van PAS kunnen voor het kind zeer ernstig zijn, van kleinere psychische klachten tot depressie, identiteitsproblemen, het niet kunnen aangaan van eigen relaties, angst, depressie, drugs- of alcoholmisbruik, valse inschattingen van de werkelijkheid, verwarring, laag zelfbeeld.
Dit kan bij de kinderen leiden tot een laag zelfbeeld, verwarring, een identiteitscrisis, angsten, depressie en alcohol- of drugsmisbruik. Niet alleen bij de kinderen, ook bij ouders heeft ouderverstoting grote gevolgen. De buitengesloten ouder heeft soms jarenlang geen contact meer met de kinderen.
De raad adviseert berusting in de situatie om het kind (en de situatie) rust te geven. De raad adviseert het kind uit huis te plaatsen bij de verstoten ouder (of mogelijk eerst bij een derde, terwijl hulpverlening de band tussen het kind en de verstoten ouder tracht te herstellen).
Ouderverstoting is strafbaar volgens art. 279 en 300 Wetboek van strafrecht! Veel kinderen van verstoten ouders ontwikkelen op latere leeftijd zelf psychische en emotionele problemen.
Accepteer de keuze van je kind, en zeg tegen je kind dat het goed is. Geef je kind het gevoel en de boodschap mee dat je van hem/haar houdt. Maak duidelijk dat je kind altijd welkom is bij je. Geef je kind het gevoel dat hij/zij bij jou terecht kan en altijd naar je toe mag komen.
In de rechtspraak, maar ook zeker in de media, wordt er steeds vaker gesproken over de termen ouderverstoting, ouderonthechting en parental alienation. Daar worden situaties mee bedoeld waarin een kind aangeeft minder of geen contact te willen met één van de ouders na scheiding.
Feitelijk is de enige mogelijkheid die je hebt om oudervervreemding aan te tonen, door een dossier op te bouwen van onwil of inactie van de andere ouder om het contact tussen je kind en jou te bevorderen.
Wat kunt u doen als uw ex de omgangsregeling niet nakomt en u de kinderen niet meekrijgt? In het geval u de kinderen niet meekrijgt en de omgangsregeling door uw ex niet wordt nagekomen, dan kunt u via de rechter proberen nakoming van de omgangsregeling af te dwingen.
Recht op omgang met je kind is dus een wettelijk recht voor vaders. De wet geeft aan dat alleen in uitzonderlijke gevallen dit recht van vader op een omgangsregeling kan komen te vervallen. Moeder kan niet zomaar een omgangsregeling van vader weigeren en het kind weghouden bij vader.
Het gebrek aan contact tussen het kind en zijn ouder [1]
In het Engels noemt men dit het PAS syndrome (Parental Alienation Syndrome). In de praktijk is het PAS syndroom een gecontesteerd begrip en het syndroom is dan ook niet als dusdanig psychologisch erkend door de American Psychiatric Association.
We noemen het een loyaliteitsconflict als een kind om wat voor reden dan ook een innerlijke strijd heeft, omdat hij/zij het gevoel heeft niet trouw te kunnen zijn of te kunnen blijven aan één van de ouders.
PAS is geen officieel erkend syndroom, maar geeft wel duidelijk weer wat er aan de hand is. Kenmerkend voor de ouderverstoting is dat het kind zelf de lastercampagne voert tegen de goede liefhebbende ouder, belangrijk daarbij is dat daar geen geldige reden voor is.
In een gezonde moeder dochter relatie is er sprake van een liefdevolle verbintenis. Er is emotionele betrokkenheid en beide partijen gedijen goed in de relatie. Maar ook in gezonde relaties heb je weleens ruzie. Als ruzie echter vaak voorkomt, kan dit voor een verstoorde relatie tussen moeder en dochter zorgen.
Slachtoffers van emotionele verwaarlozing en mishandeling hebben meer moeite om veilige, gezonde en liefhebbende relaties met anderen aan te gaan en kampen met een negatiever zelfbeeld. Ze zijn extra gevoelig voor sociale dreiging, uitsluiting en afwijzing.
Een kind heeft altijd recht op omgang met de niet-verzorgende ouder (of die nu gezag heeft of niet). Ten aanzien van een kind dat 12 jaar en ouder is en dat bij de kinderrechter 'van ernstige bezwaren tegen omgang met zijn ouder heeft doen blijken' kan een verzoek tot omgang worden afgewezen.
Als uw kind zonder uw toestemming door de andere ouder is meegenomen naar het buitenland, kan er sprake zijn van een internationale kinderontvoering. Dit is in Nederland een strafbaar feit. We spreken dan van een onttrekking aan het ouderlijk gezag.
Als je minderjarig bent, kun je niet zomaar naar de rechter stappen. 1 van je ouders of je voogd moet dit namens jou doen. In sommige situaties mag je wel zelf een verzoek indienen bij de rechtbank. Bijvoorbeeld als je na de scheiding van je ouders bepaalde familieleden niet meer mag zien.
Iedereen mag bij de politie aangifte doen van een misdrijf. Ook minderjarigen (jonger dan 18 jaar).
Parallel ouderschap betekent dat de ouders hun kinderen elk op hun eigen manier opvoeden, zonder dat ze dat onderling afstemmen. Bij parallel ouderschap is er weinig communicatie en emotionele betrokkenheid tussen de ouders. Er worden duidelijke afspraken gemaakt om conflicten te verminderen of te voorkomen.
Daarnaast zijn ouders in een scheiding kwetsbaarder voor het ontwikkelen van psychische- en verslavingsproblematiek, waar hun kinderen dan weer aan blootgesteld worden. Gevolgen van een conflictscheiding voor kinderen kunnen onder andere zijn: Psychische klachten, zoals angst, depressie en posttraumatische stress.
Het kind ziet één van de ouders niet meer. Er kunnen meerdere oorzaken van zijn namelijk; De ouderverstoting is zo ver opgelopen dat het kind één van de ouders niet meer wil zien. Wanneer een partij het niet meer trekt en er van ouderverstoting overgegaan wordt naar kindverstoting.