Café crème is eigenlijk een lungo. Een lungo wordt vaak omschreven als een espresso waar bij meer water gebruikt wordt. Hierdoor krijg je meer koffie in je kopje. De smaak zal ook wat anders zijn omdat er meer water door de gemalen koffie gaat neemt het water meer bestandsdelen mee.
Je kunt een Lungo zien als een 'uitgerekte espresso'. De bereidingswijze komt grotendeels overeen met die van een espresso, met dezelfde hoeveelheid koffie maar een grotere hoeveelheid water. Voor een Lungo koffie wordt meestal twee keer zoveel water gebruikt als voor een espresso.
In feite is een Lungo een 'uitgerekte espresso'. Waar bij de Americano water aan de espresso wordt toegevoegd, wordt bij een Lungo het water door de espresso getrokken tijdens het zetten. Het resultaat is een sterkere koffiesmaak en een hogere dosering cafeïne dan bij een Americano of gewone espresso.
Als je normaal gesproken een echte espresso maakt, stop je na 25 – 30 seconden. Echter je kunt ook simpelweg het water langer dan de normale 25-30 seconden laten doorlopen. Het resultaat is dan een groter volume koffie. Zo zou je Caffè Americano of Caffè Lungo uit je espressomachine er uit kunnen zien.
Dit betekent dat je de Lungo-koffie dienovereenkomstig kunt doseren. Als u bijvoorbeeld 7 g gemalen koffie en 30 ml water per kopje neemt voor een klassieke espresso, krijgt u een lungo als de hoeveelheid water verdubbeld is, d.w.z. 60 ml water, voor dezelfde hoeveelheid koffie.
Omdat de lungo variëteiten 20% meer koffie bevatten, varieert de hoeveelheid cafeïne tussen 70 en 110 mg per capsule. Het verschil is vooral afhankelijk van de groene koffie (Arabica of Robusta), de brandgraad en, in mindere mate, de oorsprong van de koffiebonen.
Caffè Espresso: De Italianen beschouwen dit als hun 'gewone' koffie. Al sinds ergens eind 800 in Turijn ontstaan, heeft espresso de hele wereld veroverd. En als je dus in Italië 'gewoon een koffie' (caffè) zou bestellen zonder er iets bij te zeggen, krijg je espresso.
De lungo is door zijn lange doorlooptijd wat bitterder van smaak. Het is dus een kop koffie boordevol smaak!
Een lungo is dus minder sterk maar bevat wel meer bitters. Er loopt extra water door de gemalen koffie waardoor er meer stoffen worden opgelost die normaal niet zouden worden onttrokken. Dit wordt overextractie genoemd. Overextractie komt de smaak vaak niet ten goede.
Dit terwijl de doorlooptijd en de hoeveelheid gemalen koffie hetzelfde blijft. Hierdoor komen er meer oliën en aroma's vrij bij een ristretto. Dit maakt de koffie zeer geconcentreerd. Daarom heeft een ristretto een vollere en sterkere smaak dan een espresso.
Lungo is Italiaans voor 'lang'. De koffiesoort heeft deze naam te danken aan het langere extractieproces dan bij een espresso. U kunt een caffè lungo dus zien als een uitgerekte espresso. Voor de bereiding van een caffè lungo gebruikt u dezelfde hoeveelheid gemalen koffie als een espresso.
Het fundamentele verschil met de Caffè latte is dat er bij de Latte macchiato een shot Espresso wordt toegevoegd aan de melk, daar waar bij de latte melk aan de koffie wordt toegevoegd; de nadruk ligt op de melk. De Latte macchiato veronderstelt ook de aanwezigheid van melkschuim, eerder dan gewoon warme melk.
Bij een cortado wordt de espresso 'gesneden' door warme melk. Er gaat net zoveel als of soms net iets meer melk dan espresso in deze koffie. Deze melk heeft geen schuim; in tegenstelling tot een macchiato, waarbij schuim ondenkbaar is.
Zwarte koffie blijft de meest gedronken koffiesoort van Nederland. Wel is er een verschil tussen mannen en vrouwen. Zo geven vrouwen bijvoorbeeld meer de voorkeur aan koffie met melk, zoals een Cappuccino of Latte Macchiato.
De cortado lijkt namelijk op een kleine cappuccino, maar smaakt wel iets sterker, omdat er minder melk aan toegevoegd wordt.
Ristretto betekent 'beperken, afsnijden, verkleinen' en kun je zien als een verkleinde espresso. Een ristretto smaakt daardoor frisser en minder bitter dan een espresso. Lungo is afgeleid van het Italiaanse Caffe Lungo wat 'lange koffie' betekent en bevat twee keer zoveel water als een espresso.
Pak bij je eerste bakje koffie niet meteen een espresso of een kopje zwarte koffie. Om te wennen aan de smaak kan je ook beginnen met een cappuccino, latte, een macchiato of een koffie verkeerd. Doordat deze koffiesoorten met veel melk of slagroom gemaakt worden is de smaak wat minder heftig.
Maar tegenwoordig is de Wiener melange overal te krijgen en erg populair. In het originele recept staat dat er naast koffie en chocolade ook een eidooier en slagroom in deze koffievariatie moet. Toch wordt de Wiener melange vaak niet gemaakt met een eidooier, maar wel met slagroom.
Koffie en espresso verschillen ook in de hoeveelheid cafeïne die ze bevatten. Hoewel een espresso een intense smaak heeft, bevat een shot espresso minder cafeïne dan een gewone kop koffie: ongeveer 65mg in 50 ml, in vergelijking met 85mg in een kop koffie van 125 ml.
Voor een heerlijke kop koffie die zacht van smaak is, zit je goed met de Linizio Lungo. Ondanks zijn milde karakter laat hij niks te wensen over qua smaakervaring. Voor deze cups heeft Nespresso rode en gele Bourbonbonen uit Zuid-Brazilië gebruikt. Deze zorgen voor een smaak die aan gemoute granen doet denken.
De Bellarom Azzuro van Lidl wordt de lekkerste lungo genoemd. Bij de espresso's wint de Nespresso Ristretto. Bij deze test geeft deze capsule het meeste koffiegeur en sterkste smaak.
Een americano is voor velen een gewone koffie. Toch is het geen filterkoffie. Het is gebaseerd op een espresso.
Warme melk en de spijsvertering
De reden waarom Italianen na 11 uur geen cappuccino meer drinken is vanwege de warme melk die wordt gebruikt bij dit drankje. Italianen lunchen en dineren uitgebreid. Dit zijn zware maaltijden die volgen na 11 uur in de ochtend.
Italianen zullen na een zware maaltijd, een hete drank nemen om de maaltijd sneller te laten verteren. Maar als er melk bij deze drank zit, wordt dat proces net vertraagd en ligt je eten extra zwaar op de maag. En om precies die reden is een cappuccino na 11 uur niet bene.
De koffieprijs werd ooit eens vastgesteld door de Italiaanse Kamer van Koophandel. Iedere bar diende zich daaraan te houden. Maar met het verplichte vrije marktdenken ontkwam ook het kopje espresso niet aan een prijs die moet worden vastgesteld door vraag en aanbod.