Leem is een mengsel van silt, klei en zand. Leem mag hooguit 25 procent lutum (plaatvormige deeltjes met een grootte van maximaal 2 micrometer) en 50 procent zand zijn. Leem bestaat uit grotere deeltjes dan klei (NATUURINFORMATIE, 2017). Leem bestaat uit korrelig afbraakmateriaal van gesteenten net als grind en zand.
De tweede grondsoort is leemgrond. Deze grond is te herkennen aan de geelrode kleur en is iets fijner en compacter dan zand, waardoor water en voedingsstoffen beter vast gehouden kunnen worden. De kleideeltjes zakken als laatste naar beneden in de pot, omdat kleigrond uit heel fijne korrels bestaat.
Werking en eigenschappen van groene leem
zuigt de gifstoffen uit het lichaam op en geeft mineralen af, zowel inwendig als uitwendig. stimuleert de doorstroming van het bloed en activeert de heropbouw van de rode bloedlichaampjes. remt bacteriologische activiteiten. neemt geur en uitscheidingen van de huid op.
Leem en klei zijn fijner dan zand. Ze houden het water en de voedingsstoffen beter vast. Ze zijn dus van nature vruchtbaarder dan zandgronden en kunnen in een droogteperiode de planten langer van water voorzien.
Wat is het verschil tussen leem en klei? Het grootste verschil tussen klei en leem is dat klei oorspronkelijk door water afgezet is (dus door een rivier of de zee), en dat leem door de wind afgezet is. Zowel klei als leem bestaan uit lutumdeeltjes, platte plaatjes die kleiner zijn dan 0,002 mm.
In de volksmond wordt met leem vaak materiaal fijner dan zand bedoeld. Leem kan zowel door de wind, door rivieren als door ijs worden afgezet. Bovendien is Leemstuc in ruimtes binnen zeer geschikt: vrij sterk, niet brandbaar, damp doorlatend, antistatisch, schimmelwerend, En natuurlijk supermooi !…
Draagkracht. Slappen lagen zoals klei, veen en leem hebben geen of zeer beperkte draagkracht. Zandlagen die dik genoeg zijn hebben dat wel. Daarop kan worden gefundeerd.
Van nature is kleigrond meestal neutraal tot basisch, dat wil zeggen kalkrijk. Zandgrond kan alle kanten op, aan de kust is de zandgrond vaak basisch, op de Veluwe meestal zuur. Veengrond is vrijwel altijd van nature zuur, dat wil zeggen kalkarm.
Kleigronden zijn over het algemeen slecht waterdoorlatend. Als er water blijft staan in je tuin dan is dat vaak een gevolg van een storende laag in de ondergrond. Zo'n laag kun je doorbreken door de border diep door te spitten met een mobiele kraan.
In zandgrond die voldoende voeding en humus bevat en een losse structuur heeft zullen bijna alle tuinplanten goed groeien.
Leemstuc aanbrengen
Het aanbrengen van leem is erg populair in badkamers. Leemstuc is dan ook waterdicht en kan prima worden gebruikt in plaats van badkamertegels.
Leem is overal verkrijgbaar. Indien je in het zuiden woont of op de veluwe kun je het bij ieder grondboer krijgen/kopen. Eventueel zelf opgraven in een bouwput.
Textuur en waterdoorlatendheid
De deeltjes in leem zijn kleiner dan zandkorrels en hierdoor is leem vaster van structuur dan zand. De korrelgrootte van leem ligt tussen de 20-40 µm. Toch is de waterdoorlatendheid weer beter dan die van klei.
Voeg steeds wat zand, stro of zaagsel toe aan de klei om een mooie, stevige leem te krijgen. Voeg eventueel een scheutje water toe om goed te mengen. Hoe meer ingrediënten je toevoegt aan de klei, hoe dichter de substantie wordt en hoe minder de leem bij het drogen gaat scheuren.
Je kunt eenvoudig testen met welke grondsoort je te maken hebt. Doe hiervoor wat van jouw grond in een glas, vul aan met schoon leidingwater, schud dit even flink en laat het dan ongeveer tien minuten staan. Op basis van wat er in het glas gebeurt, kun je vaststellen met wat voor soort bodem je te maken hebt.
Lava verbetert de structuur van de bodem
Vooral in zandgronden verhoogt lava de waterabsorberende kwaliteit van de grond. In natte periodes kan de lavakorrel het water vasthouden om het vervolgens tijdens droge periodes terug af te geven. Er is gewoon een grotere waterbuffer aanwezig.
Kleigrond bevat voor een deel schelpen waardoor deze grond van zichzelf kalkhoudend is en dus een hogere zuurgraad heeft. Extra toevoegen van kalk is meestal niet noodzakelijk. Voor zandgrond is dat wezenlijk anders. Zandgronden zijn van zichzelf vaak zuurdere gronden.
Je kunt kleigrond duurzaam verbeteren door er een flinke lading compost, organische mest of bladaarde doorheen te mengen. Werk die oppervlakkig in de toplaag en regenwormen doen de rest wel. De humusdeeltjes maken de bodem luchtiger, verbeteren de vochthuishouding en stimuleren het bodemleven.
Onkruid. Wat ook lastig kan zijn op zware klei, zijn de vaak hardnekkige wortelonkruiden, bijvoorbeeld Riet, Kweek(gras), Zevenblad (ook wel Tuinmansverdriet genoemd), Heermoes of Heggewinde (Pispotjes). Het groeit alle kanten op en laat zich lastig verwijderen.
Let op: hortensia's , azalea's en heideplanten zijn zuurminnende planten. Voor deze planten is bekalken niet nodig. Overige planten als buxus, taxus, rozen, sierstruiken, etc.
De PH waarde van de grond heeft een waarde van 0 tot 14, waarbij 7 neutraal is. Grond met een PH waarde van lager dan 7 is een zure grond. Grond met een PH waarde hoger dan 7 noem je een basisch of alkalisch milieu.
Leemgrond is een vruchtbare grondsoort waar veel planten zich goed bij voelen. Belangrijke eigenschappen zijn: Leem houdt voedingsstoffen goed vasthoudt en afwatert. Leemgrond is goed te bewerken.
Als u de grond tot een kruimelige worstvorm kunt kneden, is er sprake van een leemachtige zandgrond. Leemachtige grond resulteert in een stevige worstvorm. De beste manier om er achter te komen of de grond in uw tuin zuur of kalkrijk is, is door het uitvoeren van een pH-bodemtest.
Leemgrond en zavelbodem
Deze grondsoorten hebben namelijk van zichzelf al uitstekende eigenschappen. De leembodem, ook wel löss genoemd, bevat relatief veel kalk, waardoor het wel belangrijk is om rekening te houden met het soort planten dat je erin zet.