Het grootste verschil tussen klei en leem is dat klei oorspronkelijk door water afgezet is (dus door een rivier of de zee), en dat leem door de wind afgezet is. Zowel klei als leem bestaan uit lutumdeeltjes, platte plaatjes die kleiner zijn dan 0,002 mm.
De tweede grondsoort is leemgrond. Deze grond is te herkennen aan de geelrode kleur en is iets fijner en compacter dan zand, waardoor water en voedingsstoffen beter vast gehouden kunnen worden.
Bij kleigrond zie je onderin het glas een laagje met grove delen. Daarboven zit een laag met kleine, fijne slibdeeltjes. Dat geeft duidelijk aan dat je een klei- of leemgrond hebt. Als je een grote laag met slibdeeltjes hebt, betekent dit dat je een zware kleigrond hebt.
Tegenwoordig wordt leem nog steeds gebruikt om mee te bouwen of stuccen. Leemstuc is in ruimtes binnen zeer geschikt: vrij sterk, niet brandbaar, dampdoorlatend, antistatisch en bescherming tegen straling. Leem is ook een grondstof voor het maken van aardewerk, in het bijzonder majolica.
Textuur en waterdoorlatendheid
De deeltjes in leem zijn kleiner dan zandkorrels en hierdoor is leem vaster van structuur dan zand. De korrelgrootte van leem ligt tussen de 20-40 µm. Toch is de waterdoorlatendheid weer beter dan die van klei.
Draagkracht. Slappen lagen zoals klei, veen en leem hebben geen of zeer beperkte draagkracht. Zandlagen die dik genoeg zijn hebben dat wel. Daarop kan worden gefundeerd.
Met pure leem wordt ofwel löss of silt bedoeld. Leem om mee te bouwen of als pleister om mee stuken (ook gespeld als stuccen) kent vele verschillende gradaties in structuur en opbouw. Zogenaamde vette leem bevat veel klei, terwijl arme of schrale leem tot wel 60% zand of silt bevat.
Werking en eigenschappen van groene leem
zuigt de gifstoffen uit het lichaam op en geeft mineralen af, zowel inwendig als uitwendig. stimuleert de doorstroming van het bloed en activeert de heropbouw van de rode bloedlichaampjes. remt bacteriologische activiteiten. neemt geur en uitscheidingen van de huid op.
Het droogt per dag c.a. 1mm dikte(*). En dat is ook een van de redenen dat niet iedere vakman met leem wil stucen : het kost soms teveel tijd. (*)Da's wel de maximale droogtijd. De duur van het drogen is afhankelijk van temperatuur, ventilatie en zuiging van de ondergrond.
Leemgrond is een vruchtbare grondsoort waar veel planten zich goed bij voelen. Belangrijke eigenschappen zijn: Leem houdt voedingsstoffen goed vasthoudt en afwatert. Leemgrond is goed te bewerken.
Van nature is kleigrond meestal neutraal tot basisch, dat wil zeggen kalkrijk. Zandgrond kan alle kanten op, aan de kust is de zandgrond vaak basisch, op de Veluwe meestal zuur. Veengrond is vrijwel altijd van nature zuur, dat wil zeggen kalkarm.
Wat is het verschil tussen leem en klei? Het grootste verschil tussen klei en leem is dat klei oorspronkelijk door water afgezet is (dus door een rivier of de zee), en dat leem door de wind afgezet is. Zowel klei als leem bestaan uit lutumdeeltjes, platte plaatjes die kleiner zijn dan 0,002 mm.
Klei is en klastisch sedimentair gesteente, dat voornamelijk bestaat uit lutum, gronddeeltjes kleiner dan 2 µm. Sommige kleisoorten, zoals potklei en beekklei, worden gebruikt voor traditioneel keramiek, zoals aardewerk of baksteen, in de beeldhouwkunst of om mee te boetseren.
Ze voelen tussen de vingers korrelig aan. Wat groter is dan zand, wordt grind genoemd. Leemdeeltjes daarentegen (0.002 tot0. 05 mm) zijn kleiner dan zand, en niet meer zichtbaar met het blote oog.
Verdun verf van leem met maximaal 10% water. Het mengen met water is met name aan te raden als leemstuc de ondergrond is. Het water zorgt ervoor dat de verf soepeler smeert. Ten slotte heeft leemverf tijd nodig om te drogen, pas dan kan men zien dat het een mooie egaal gekleurd oppervlak is.
Leem is overal verkrijgbaar. Indien je in het zuiden woont of op de veluwe kun je het bij ieder grondboer krijgen/kopen. Eventueel zelf opgraven in een bouwput.
Je maakt vervolgens zelf eenvoudig leem, het is vooral een kwestie van kijken, de verhoudingen uitproberen en naar wens aanpassen. Wat je kunt aanhouden is: 1,5 tot 2 liter water voor tien kilo leem, of de verhouding 2 delen klei en 1 deel zand. Meng in een speciekuip, uiteindelijk moet het goedje dik en stevig zijn.
"Bij het nuttigen van zo'n grote hoeveelheid klei bestaat de kans dat er een ernstig vitaminetekort ontstaat in het lichaam. De vitaminen worden dan niet meer opgenomen door het lichaam, maar komen er samen met de klei van achteren weer uit. Met alle gevolgen van dien", aldus Venema.
Groene klei absorbeert onzuiverheden en vet. Daarnaast stimuleert het de bloed-en lymfecirculatie. Door deze eigenschappen is deze natuurlijke kleisoort een natuurlijk middel om cellulite en onderhuidse vetophopingen te verminderen en de huid gladder te maken.
Groen klei/leem wordt normaal maar een uur of twee op een been geplaatst. Als je een wond hebt dan kan je klei erop smeren en een uurtje of zo wachten, en dan het zachtjes afspoelen, dat gedeeltelijk dat dan misschien nog overblijft in de wond laat je zitten. Na een uur herhaal je de oefening.
Leem en klei zijn fijner dan zand. Ze houden het water en de voedingsstoffen beter vast. Ze zijn dus van nature vruchtbaarder dan zandgronden en kunnen in een droogteperiode de planten langer van water voorzien.
Zandgrond verrijken met kleigrond kan het vocht- en mineralen bergend vermogen van de bodem verbeteren. Bovendien kan klei organische stof binden in kleihumuscom- plexen, waardoor de organische stof in de bodem toeneemt. Dat is gunstig voor zowel de mineralenbenutting als de netto reductie van koolzuurgasemissie.
Klei komt in Nederland voornamelijk voor in de kuststreken (zeeklei) en langs de rivieren (rivierklei) en meer landinwaarts op hogere gedeelten beekklei of leem.