Flauwvallen door een hartritmestoornis treedt eerder op tijdens het sporten en wordt vaak voorafgegaan door hartkloppingen of pijn op de borst. Bij hartkloppingen kun je het gevoel hebben dat je hart op hol slaat, dat het uit je borstkas zal springen.Je kunt ook het gevoel hebben dat je hart 'overslaat'.
De klachten die voorkomen bij een hartritmestoornis zijn: hartkloppingen en -overslagen. een licht gevoel in het hoofd, duizeligheid, (bijna) flauwvallen. kortademigheid.
De meest voorkomende oorzaken voor hartkloppingen zijn inspanning, emotie / stress, cafeïne (koffie, thee, cola, chocolade, energiedrank), bloedarmoede (anemie), snel werkende schildklier (hyperthyreoïdie) alcohol en drugs, maar bijvoorbeeld ook verblijf in de bergen.
Maak een afspraak met uw huisarts als: U hartkloppingen heeft en deze niet overgaan na het rusten. U plotseling een onregelmatige hartslag krijgt. Uw hart klopt dan een tijd heel snel en dan weer een tijd erg langzaam.
Bij een te snel hartritme loopt uw hartslag in rust op tot meer dan 100 slagen per minuut. Het hart kan dan soms niet meer voldoende bloed rondpompen. Daardoor krijgen de organen, zoals hersenen, nieren, lever en de hartspier zelf te weinig zuurstof. Medische hulp is dan noodzakelijk.
Bij extreme spanning die een goede prestatie in de weg staat, kan de arts een medicijn als propranolol voorschrijven. Propranolol zorgt ervoor dat uw hartslag wat minder snel gaat en dat u minder trilt. Het werkt na ongeveer een uur. De werking houdt zes tot acht uur aan.
Hevige of langdurige stress is een risicofactor voor hart- en vaatproblemen, zoals slagaderverkalking, hoge bloeddruk, vaatkramp, hartinfarct en hartritmestoornissen.
Het maakt voor uw levensverwachting niet uit of uw hartritme vooral door het normale sinusritme of door boezemfibrilleren wordt bepaald. De bovengenoemde behandelingen hebben als doel uw kwaliteit van leven te verbeteren, door uw hartklachten te verminderen.
Hartkloppingen kunnen onschuldig zijn of een symptoom zijn van een hartritmestoornis. Een normaal hartritme is regelmatig en telt een aantal slagen van niet minder dan vijftig en niet meer dan honderd per minuut. Wijkt het ritme af, dan is dat in de meeste gevallen geen reden om je zorgen te maken.
Atriumfibrilleren gaat in meer dan de helft van de gevallen vanzelf over, vaak binnen twee dagen. Bij een derde van de mensen duurt atriumfibrilleren langer dan twee dagen of komt het steeds terug. Het bloed in het hart kan daardoor wat trager gaan stromen. Er is dan een kleine kans dat er bloedstolsels ontstaan.
inspanningstest (fietstest): onderzoek om te ontdekken of je hartritmestoornis wordt opgewekt door inspanning. implanteerbare hartritmemonitor: apparaatje dat onder de huid geplaatst wordt en het hartritme meet.
Zo was een harslag in rust tussen 51 en 80 slagen per minuut gelinkt met een 40 tot 50 procent hoger risico op een vroege dood, in vergelijking met degene met een hartslag onder de 50 slagen.
In de jaren 60 werd het mogelijk om het hartritme te herstellen door cardioversie. Dit is een behandeling om tijdelijk van de ritmestoornis af te komen. Sinds de jaren 80 is ablatie mogelijk. Deze behandeling helpt veel hartpatiënten blijvend van hun ritmestoornis af.
Gebruik van bepaalde stoffen zoals tabak, alcohol en drugs. Soms is er iets mis met de vorming van de elektrische prikkels of de geleiding van die prikkels, maar kan er geen directe oorzaak van de hartritmestoornis worden vastgesteld. Boezemfibrilleren hangt sterk samen met ouderdom.
Een actieve levensstijl is dus gunstig voor personen met VKF. Om zo'n gunstige impact te genereren, moet je wel voldoende bewegen: 2,5 uur per week. Dat kan een combinatie zijn van wandelen, zwemmen, fietsen of joggen, liefst aan een matige intensiteit.
Ongemerkte signalen boezemfibrilleren
Ongeveer 300.000 mensen in Nederland hebben last van boezemfibrilleren. Deze hartritmestoornis kan ernstige gevolgen hebben. Zo kan het leiden tot bloedstolsels in het hart die doorschieten naar de hersenen en daar een herseninfarct veroorzaken.
Wat de maximale hartslag is, verschilt per persoon. Normaal ligt de hartslag van een volwassene in rust tussen de 60 en 100 slagen per minuut. Bij inspanning kan deze oplopen naar 180, soms zelfs boven de 200. Het is geen probleem als je hartslag niet te snel oploopt en na afloop weer geleidelijk afzakt.
Veelal is de oorzaak van hartkloppingen en hartritme stoornissenterug te voeren op een autonoom zenuwstelsel wat ontregeld is. Je lichaam geeft een stress signaal, terwijl de situatie zelf veilig is, bijvoorbeeld wanneer je in je bed ligt.
Pijn op de borst en steken in de bovenarm zijn bij mannen vaak het teken dat er iets mis is, bij vrouwen treden die signalen vaak niet eens op. Vrouwen hebben bijvoorbeeld last van moeheid, kortademigheid bij het sporten of pijn in de schouderbladen.
Voorbeelden zijn acebutolol, atenolol, bisoprolol, carvedilol, landiolol, metoprolol, nebivolol en propranolol. De calciumblokkers verapamil en diltiazem regelen de hartslag en heffen verschillende stoornissen in het hartritme op. Hierdoor wordt de hartslag langzamer.
Ritmestoornissen voorkomen
Genoeg bewegen, ontspannen en gezond eten zijn belangrijk. Soms merken mensen dat bij hen roken, alcohol of drugs een hartritmestoornis uitlokt. Is dat bij jou het geval? Probeer dan je leefstijl aan te passen.
In rust is er weinig afleiding en valt de hartslag meer op. Over het algemeen zijn hartkloppingen onschuldig, maar soms zijn ze het gevolg van een onderliggende aandoening. Ook sommige medicijnen kunnen hartkloppingen als bijwerking hebben. Bijvoorbeeld van medicijnen die de luchtweg verwijden bij astma of COPD.