Spina bifida (ook wel open rug genoemd) is een aangeboren vorm van een dwarslaesie. Het is het gevolg van een onvolledige sluiting van uw ruggenmerg (waarin zenuwen zitten), uw wervelboog (die door uw ruggenmerg loopt) of uw huid in de periode vóór uw geboorte.
Bij een dwarslaesie heeft u schade aan uw ruggenmerg. De zenuwen geven minder signalen of helemaal geen signalen meer door aan uw organen, zoals uw blaas en darmen. Of aan uw armen en/of benen. Hierdoor heeft u geen of minder kracht en gevoel in sommige lichaamsdelen.
Klachten kunnen zijn:
uw lichaam is verlamd vanaf de plaats van beschadiging naar onder. u voelt geen aanrakingen, pijn, warmte of kou meer. u heeft blaas- of darmproblemen. u heeft pijn in uw spieren, gewrichten en zenuwen rondom de plek van de dwarslaesie.
Oorzaken. Er zijn traumatische en niet-traumatische oorzaken voor een dwarslaesie. De meest voorkomende oorzaak is van traumatische aard.
Kun je herstellen van een dwarslaesie? Niet als de zenuwbundels definitief kapot zijn. Maar hebben ze onder druk gestaan, bijvoorbeeld door een zwelling, dan is herstel wel mogelijk. Ruim vijftig procent van onze dwarslaesiepatiënten kan weer lopen na de behandeling.
Met een lage dwarslaesie zijn de algemene symptomen:
Verminderde rectale samentrekkingen, waardoor het moeilijk is om de darmen volledig te legen. Verminderde of geen controle over de externe sluitspier, wat leidt tot ongewild verlies van ontlasting.
Vroeger (nog niet zo heel lang geleden) werden we bepaald niet oud, en nog steeds ligt onze levensverwachting beduidend lager dan die van de algemene bevolking. Mensen met een dwarslaesie leven vandaag de dag nog zo'n 30 tot 40 jaar na het krijgen van hun handicap.
De aanwezigheid van pijn is hoog bij dwarslaesie patiënten, tussen de 64% en 82%. Ongeveer 40% van de dwarslaesiepatiënten ontwikkelt neuropathische pijn ter hoogte van de dwarslaesie en meer dan 30% eronder.
In de eerste zes tot acht weken na ontstaan van de dwarslaesie zijn erecties meestal geheel afwezig. Na verloop van tijd lukt het soms niet meer om door fantasieën of beelden opgewonden te raken. Je kunt dan vaak nog wel een erectie krijgen door stimulatie van de penis.
De oorzaak van een dwarslaesie is meestal een ongeluk. De beschadiging van het ruggenmerg kan leiden tot verlamming, met ernstige lichamelijke beperkingen als gevolg. Andere symptomen van dwarslaesies zijn bijvoorbeeld urineweginfecties en pijnklachten. Een dwarslaesie wordt behandeld met fysiotherapie en revalidatie.
'Genezing van een dwarslaesie is zo complex, omdat de beschadigde zenuwbanen centimeters tot wel een meter lang kunnen zijn. De zenuwbanen zijn te vergelijken met telefoonkabels die zeer nauwkeurig contact moeten maken met perifere zenuwcellen die de spieren en organen aansturen.
De symptomen van een dwarslaesie zijn: deels of geheel verlamd zijn, spieren niet meer goed kunnen gebruiken, geen gevoel meer hebben in een deel van je lichaam, niet goed naar de wc kunnen gaan of incontinent zijn, doorligwonden, verstoring van de seksuele functies en longontsteking, door oppervlakkig ademen, niet ...
Meestal is dit 1 tot 4 maanden. Afhankelijk van uw situatie gaat u na uw opname poliklinisch revalideren bij ons. Als revalidatie bij het UMCG Centrum voor Revalidatie voor u niet meer nodig is, verwijzen we u naar een behandelaar bij u in de buurt.
Een dwarslaesie is een beschadiging van het ruggenmerg. Een dwarslaesie kan op elke plaats in het ruggenmerg ontstaan. Door de beschadiging werken de zenuwen onder de plaats van de dwarslaesie minder of niet meer.
Bij een dwarslaesie heeft u schade aan uw ruggenmerg, meestal door een ongeval, ontsteking of bloeding. De boodschappen tussen uw hersenen en de rest van uw lichaam worden hierdoor niet meer goed doorgegeven. Het meest bekende gevolg is dat de meeste mensen met een dwarslaesie niet meer kunnen staan of lopen.
Bij een dwarslaesie wordt u geopereerd. De chirurg maakt uw wervelkolom stevig met schroeven en staven. Bij vocht of een bloeding in uw ruggenmerg is een tweede operatie nodig. Daarbij haalt de chirurg wat bot weg om ruimte te maken voor het ruggenmerg.
De meest voorkomende oorzaken van overlijden bij een dwarslaesie zijn longontsteking en sepsis (bloedvergiftiging). De sterfte hieraan is in de afgelopen 40 jaar nauwelijks verminderd.
de grootte van de beschadiging: we spreken van een totale dwarslaesie als uw ruggenmerg helemaal onderbroken is, en van een partiële dwarslaesie als uw ruggenmerg voor een deel onderbroken is.
Prevalentie Er zijn in Nederland naar schatting 8.000 mensen met een dwarslaesie. Een dwarslaesie is een beschadiging van het ruggenmerg met ernstige verlammingsverschijnselen en functieverlies tot gevolg.
Ratten met beschadigd ruggenmerg hebben baat bij een dieet met omega 3-vetzuren en een ingrediënt dat ook in curry zit. Het dieet stelt hun ruggenmerg namelijk in staat om zichzelf te herstellen.
Algemeen. Meestal is sprake van een naar het wervelkanaal doorgroeiende botmetastase in een wervellichaam of een epidurale metastase, soms betreft het paravertebrale metastasen die via de intervertebrale foramina het wervelkanaal ingroeien en zelden een metastase in het wervelkanaal zelf.
Wat zijn de gevolgen van een dwarslaesie? Er zijn lichamelijke gevolgen zoals verlamming en gevoelloosheid. Je kunt dan problemen krijgen met activiteiten zoals staan, zitten, lopen, fietsen, wassen en aankleden. En vaak zijn er veranderingen in de blaas-, darm- en seksuele functies.
Mogelijke complicaties zijn: Verminderd bewegingsvermogen van armen en/of benen tot zelfs dwarslaesie, gevoelsstoornissen, functiestoornissen van blaas en endeldarm of een verstoorde seksualiteit bv. ten gevolge van een nabloeding (hematoom), een zwelling of een beschadiging van zenuwstructuren.
Een verlamming ontstaat als je zenuw bekneld heeft gezeten of als je zenuw doorgesneden is. Ook kan een ontsteking in je zenuw een oorzaak van een verlamming zijn. Na een beroerte (oftewel herseninfarct) kun je ook een verlamming krijgen.
Een dwarslaesie wordt veroorzaakt door schade aan de zenuwen in het ruggenmerg. Er zijn verschillende manieren waarop dit kan gebeuren. In gevallen waarbij de zenuwen voor een deel beschadigd zijn wordt gesproken van een incomplete dwarslaesie.