Je parafraseert wanneer je de ideeën van een andere persoon in je eigen woorden wilt weergeven.Daarentegen citeer je wanneer de oorspronkelijke woorden relevant zijn. Doorgaans wordt in wetenschappelijke teksten geparafraseerd waar kan en geciteerd waar moet.
De definitie van parafraseren is andermans idee in je eigen woorden uitdrukken.Het doel is de betekenis van de oorspronkelijke tekst behouden zonder de tekst woordelijk te kopiëren (citeren). Je kunt een tekst zelf herschrijven of je kunt de tekst laten herschrijven door een tool van Scribbr.
Voorbeeld: Een citaat Volgens Van Dale is citeren: “een passage uit andermans werk overnemen in een eigen werk, meestal met bronvermelding” (2021, p. 221). Tip: Laat nu je tekst online herschrijven.
Een citaat wordt altijd tussen dubbele aanhalingstekens geplaatst. Het citaat wordt gevolgd door een verwijzing tussen haakjes - achternaam auteur(s), jaartal, paginanummer(s) - of door de auteur(s) in de tekst te noemen. Let op: Een citaat wordt niet cursief geschreven.
Een citaat onderbreekt je tekst op het gebied van stijl en structuur. Een parafrase is een korte samenvatting van de relevante informatie uit je geraadpleegde bron zonder aanhalingstekens. Op deze manier kun je de informatie eenvoudiger verwerken in de tekst en precies zo formuleren als je wilt.
Vermeld bij een citaat altijd de achternaam van de auteur van de tekst en het jaartal waarin de tekst waaruit je citeert is gepubliceerd. Vermeld ook het paginanummer van de pagina waar je citaat staat (als er sprake is van een document met meerdere pagina's).
Er is geen limiet voor het aantal verwijzingen, ongeacht of het citaten of parafrasen zijn. Er zijn ook geen regels die aangeven wanneer een citaat en wanneer een parafrase gebruikt moet worden of hoe lang een citaat of parafrase mag zijn.
Bij een citaat op het eind van de zin staat de punt binnen de aanhalingstekens als de aanhalingstekens om een hele zin (of een opeenvolging van zinnen) staan. De punt maakt dan deel uit van het citaat. Er komt niet nog een tweede punt om de gehele zin af te sluiten.
Er zijn verschillende mogelijkheden: dubbele aanhalingstekens voor het citaat en enkele voor de tekst binnen het citaat, of andersom. Het is ook mogelijk om alleen enkele aanhalingstekens te gebruiken. Ook in dit geval raden we aan om consequent één systeem te volgen.
Als een zin eindigt met een of meer aangehaalde zinnen, dan staat de slotpunt van de (laatste) aangehaalde zin binnen de aanhalingstekens. Er komt geen extra punt na de aanhalingstekens om de volledige zin af te sluiten.
Een parafrase is het in eigen woorden weergeven van andermans werk en wordt gevolgd door een verwijzing tussen haakjes met de achternaam van de auteur(s), het jaartal, en het paginanummer. De auteur kan ook in de lopende tekst genoemd worden.
Bij een citaat gaat het eerder om de weergave of het aanhalen van geschreven woorden. Ook gaat het om wat serieuzere teksten. In een wetenschappelijk artikel staan geen quotes maar citaten. Bij een quote gaat het eerder om het gesproken woord, zoals de bekende quote van Johan Cruijff 'Elk nadeel heb z'n voordeel'.
Regel 1: citeren en benadrukken
In dat geval gebruik je enkele aanhalingstekens voor gesproken tekst en dubbele aanhalingstekens voor benadrukte woorden en zinsdelen.
Een parafrase is een weergave van een bestaande tekst in de eigen bewoording van de auteur. Het doel van een parafrase is om de inhoud van het oorspronkelijke werk in begrijpelijker taal te verwoorden of om de informatie aan te passen aan de specifieke context van het eigen werk.
Bij parafraseren geef je een tekst of wat de ander heeft gezegd met eigen woorden weer. Een synoniem ervoor is 'navertellen'. Het is dus niet citeren of papegaaien, want dan herhaal je woordelijk wat de ander zegt. Het is juist de bedoeling dat je het met je eigen woorden zegt.
Met een parafrase kan ook getoetst worden of hetgeen verteld wordt goed begrepen is. De nadruk ligt op de inhoud en de betekenis van wat iemand gezegd heeft en niet zozeer op de onderliggende gevoelens die kennelijk meespelen. De parafrase focust dus op de meest belangrijke elementen.
Plaats een citaat altijd tussen aanhalingstekens. Laat deze volgen door een verwijzing tussen haakjes (achternaam auteur(s), jaartal, paginanummers(s), of door de auteur(s) in de tekst te noemen.
Voor de volgorde van de punt en het aanhalingsteken geldt de zogenoemde elda-regel: eerst leesteken, dan aanhalingsteken (of afhalingsteken): Hij zei: "Dat is waar." Hij vroeg: "Is dat waar?" Hij riep: "Dat is toch niet waar!"
Citeren zonder aan te geven dat het om een citaat gaat (zonder aanhalingstekens of een blokcitaat te gebruiken) is een vorm van plagiaat, ook als je wel de bron vermeldt. De lezer denkt dan dat je een tekst aan het parafraseren bent, terwijl je eigenlijk een tekst gekopieerd hebt.
Een citaat dat uit meerdere zinnen bestaat ('Gaat u zitten. De dokter komt zo' of 'Is Jan thuis? Ik wil hem wat vragen'), kan na de eerste zin worden onderbroken door een citaatonderbreker, bijvoorbeeld: zei zij, vroeg Piet, sprak ze, vertelt Ella.
Enkele aanhalingstekens worden het meest gebruikt. Ze hebben verschillende functies: ze kunnen onder andere citaten weergeven, ironie aangeven en woorden in zelfnoemfunctie markeren. Dubbele aanhalingstekens worden vrijwel alleen gebruikt om citaten weer te geven.
Aanhalingstekens zet je ergens omheen, bijvoorbeeld om een citaat of een zelfbedacht woord. Ná de beginaanhalingstekens komt nooit een spatie. Vóór de eindaanhalingstekens komt ook nooit een spatie.
Een citaat gebruik je om een punt te verduidelijken, of als je de oorspronkelijke formulering van een ander wilt analyseren. Je mag een citaat niet gebruiken als vervanging van je eigen tekst. Je verslag mag dus nooit bestaan uit aan elkaar geplakte citaten. Dat is plagiaat, ook als je wél naar de bron verwijst.
Vermeld de naam van de website of de organisatie achter de website als auteur. Gebruik “z.d.” (“zonder datum”) in plaats van de datum. Beschrijf de bron tussen blokhaken. Gebruik “z.d.” in plaats van de datum en beschrijf de bron tussen blokhaken.
Een belangrijk onderdeel van APA zijn de richtlijnen voor literatuurverwijzing en bronvermelding. Deze worden wereldwijd door studenten, docenten en onderzoekers van hogescholen en universiteiten gebruikt. In 2020 is de 7e editie van The Publication Manual verschenen ( APA 7th).