Het verschil tussen een barst en een breuk is dat een barst niet volledig doorloopt, wat wel het geval is bij een breuk. Gevolg: het object splitst in twee delen. Algemene punten bij het analyseren van barsten/breuken: › De positie van de breuk staat in relatie tot de vorm van de pot.
Wat is het? Bij een breuk heb je een scheur of barst in een van de botten in je lichaam. Soms kan een bot zelfs verbrijzeld zijn.
Wat is een botbreuk? Bij een botbreuk, ook wel fractuur genoemd, is je bot kapot. Dit kan betekenen dat er een klein scheurtje in zit, dat het bot doormidden is gebroken of zelfs volledig verbrijzeld is. Hierdoor heb je pijn en zijn normale bewegingen vaak niet meer mogelijk.
Een botbreuk kan uiteenlopen van een scheurtje in het bot tot een volledige verbrijzeling ervan. We delen botbreuken naar type en plaats van de breuk.
Anderzijds kan er een pathologie van het bot aanwezig zijn (bijvoorbeeld bij osteoporose of botmetastase), waardoor het bot zo broos wordt dat het breekt onder invloed van normale krachten zoals wandelen of rechtopstaan (pathologische fractuur). Een barst wordt technisch gezien als een breuk.
Soms kunt u een fractuur herkennen aan een krakend geluid, net nadat het bot gebroken is. De ernst van de klachten is afhankelijk van de breuk; van een minder hevige pijn bij een scheurtje in het bot tot ernstige pijn bij een volledige verbrijzeling.
Een breuk ontstaat wanneer een bot breekt of barst omdat het de kracht die erop wordt uitgeoefend niet aankan . De pols, enkel en heup zijn de meest voorkomende plekken waar botten breken. Een barst in het bot zorgt er niet voor dat het bot netjes breekt; in plaats daarvan is er gewoon een gat of breuk in het botmateriaal.
Veel mensen beschrijven het gevoel alsof er een zweep tegen de spier aanslaat, op het moment dat de spierscheur ontstaat. Ook is het mogelijk dat u een 'knappend' geluid hoort wanneer de spier scheurt. De spier is pijnlijk op de plek van de scheur. Ook kunnen er bloedvaatjes gescheurd zijn.
Het harde sterk verkalkte bot geneest langzaam. Zo duurt de genezing van bijvoorbeeld een breuk in het midden van een onder- of bovenbeen drie tot negen maanden, terwijl dit in de buurt van het gewricht slechts zes weken duurt. Bij de kleine beenderen (hand en voet) is de genezing sneller (drie tot zes weken).
Wanneer een bot gebroken is, wordt dat ook wel fractuur genoemd Een fractuur kan uiteenlopen van een scheurtje in het bot tot een volledige verbrijzeling ervan. In alle gevallen zult u pijn hebben, er ontstaat een zwelling door de bloeduitstorting bij de breuk en normale bewegingen zijn vaak niet meer mogelijk.
Dijbeenbreuk. Een dijbeenbreuk (femurfractuur) is meestal het gevolg van een grote kracht of ongeval. Er is aanzienlijke kracht voor nodig om een normaal dijbeen te breken – het is het langste en sterkste bot in het lichaam. De gebruikelijke behandeling voor deze breuk is een operatie.
Het gipsverband houdt de botdelen dan op de plek. Hierdoor kan het bot weer netjes aan elkaar groeien. Bij sommige botbreuken is helemaal geen gips nodig.Deze breuken genezen vanzelf.
Een scheur is een lijnvormige onderbreking, een spleet of reet in een materiaal, die zonder hulpmiddelen of andere controle tot stand komt. Een breuk begint als een scheur op de plaats waar de trekkrachten het eerst de weerstand tegen vormverandering overtreffen.
In tegenstelling tot gebroken botten, zal de spleet in een tand nooit volledig genezen. Na de behandeling kan een barst erger worden en kunt u de tand nog steeds verliezen.
Na het repareren van het bot, wil uw lichaam het bot weer precies zo laten uitzien als het voor de breuk was. Want daardoor wordt het bot sterker. Dit heet de remodelleringsfase. Deze fase kan heel lang duren, zelfs bij een eenvoudige botbreuk.
Pijn is de natuurlijke reactie van uw lichaam wanneer u een van uw botten breekt. Onmiddellijk nadat u het letsel hebt opgelopen, ontstaat meestal een intense of scherpe pijn door zowel de breuk als door andere verwondingen aan uw lichaam in de buurt van de breuk.
Heeft een haarlijnfractuur gips nodig? In de meeste gevallen is voor een haarlijnfractuur geen gipsverband nodig . De behandeling bestaat doorgaans uit rust, ijs en ondersteunend schoeisel of beugels om het gebied te beschermen. In sommige gevallen kan een arts echter een gipsverband of spalk aanbevelen om het bot te immobiliseren en de genezing te bevorderen.
Spier- en peesscheuring klachten en symptomen
Wanneer u een scheur in een pees en/of spier hebt, kunt u de volgende pijnklachten ervaren: Plotselinge lokale pijn met een kramp gevoel wat lijkt op zweepslag. Pijn neemt geleidelijk toe.
Niet (of niet goed) uitvoeren van de rekoefeningen. Korte of stijve spieren. Een te snelle trainingsopbouw, waarbij in een korte tijd te veel, te intensief en te vaak wordt getraind. Eenzijdige trainingsvormen, zoals sprongkrachttraining.
Met echografie kunnen de weke delen in beeld worden gebracht, zoals spieren, pezen en banden. Aandoeningen zoals een spierscheur, een verdikking in bv. de Achillespees, een fasciopathie plantaris ("hielspoor"), of vocht in het gewricht zijn met echografie goed te zien. Ook ontstekingen kunnen worden waargenomen.
De voornaamste kenmerken van een gebroken onderarm zijn: Pijn aan de onderarm, die vermindert als u uw arm ondersteunt.Bewegingen in de elleboog en pols sterk beperkt (mede door de pijn).Abnormale stand voorarm.
Hoe herken je een botbreuk? Het doet pijn als je het lichaamsdeel stilhoudt, en vaak nog meer pijn bij bewegen. Het slachtoffer kan het lichaamsdeel niet normaal bewegen of erop steunen. Soms kan het lichaamsdeel op een gekke manier bewogen worden of is er een krakend geluid bij bewegen.
Anabole medicatie zoals teriparatide, een synthetische vorm van een parathyroïdhormoon , verhoogt de snelheid van botvorming en kan acute fracturen en niet-genezende fracturen helpen genezen. Het kan de genezing versnellen door de concentratie calcium in het bloed te verhogen en botten te stimuleren om nieuw weefsel te laten groeien.
Na een operatie mag u meestal wel meteen bewegen en lopen. Afhankelijk van de soort breuk en de behandeling mag u het gebroken lichaamsdeels niet, gedeeltelijk of juist wel belasten. Uw arts vertelt u wat voor u van toepassing is.