Een diagnose richt zich op drie aspecten: Bij een diagnose hoort een bepaalde prognose: een oordeel over het te verwachten beloop. Na het stellen van de diagnose is het in de meeste gevallen mogelijk een behandeling in te stellen of daarvoor naar een ander te verwijzen (bijvoorbeeld een fysiotherapeut of specialist).
In de medische wetenschap is de prognose de uitspraak van de arts over het vermoedelijke verloop en uitkomst van een ziekte. Dit kan dus variëren van een gunstige prognose (volledige genezing) tot een ongunstige prognose (sterfte, soms verder aangeduid met een bepaalde verwachte termijn).
Een diagnose is de vaststelling van een aandoening door een arts op een bepaald moment. Deze vaststelling wordt gedaan op basis van 'diagnostiek' aan de hand van objectieve en subjectieve bevindingen. Na verloop van tijd kan het zijn dat de diagnose wordt bijgesteld.
Een diagnose wordt (na verwijzing door de huisarts) vastgesteld door een psycholoog of psychiater. Deze kijkt naar al je klachten en symptomen door vragen te stellen en naar je te luisteren, soms vragenlijsten af te nemen en je gedrag te observeren.
Er zijn drie soorten diagnoses die verschillen in de mate waarin de oorzaak bekend is: symptoomdiagnose (weinig bekend over oorzaak), syndroomdiagnose en ziektediagnose (veel bekend).
Weten wat je kind mankeert kan een eind maken aan een vaak langdurige zoektocht. Er kan troost in gevonden worden en soms zelfs ook een stuk rust. Zonder diagnose kan het leven behoorlijk geïsoleerd zijn. Daarnaast is de toekomst onbekend.
Een diagnose heeft vaak de aard van hypothesen die in de loop van de tijd kunnen worden bijgesteld.Classificeren is het toewijzen van een psychische stoornis aan een beschreven categorie.
Het stellen van een diagnose
Op basis van zijn of haar kwaliteiten, vaardigheden en ervaring overweegt de psycholoog zorgvuldig wat er aan de hand is. Daarbij wordt rekening gehouden met wie u bent als persoon in relatie tot uw omgeving.
Antwoord. Een psychiatrische diagnose kan gesteld worden door een psychiater of een klinisch psycholoog. Als je het niet eens bent met een gestelde diagnose, kun je altijd een second opinion vragen bij een andere psychiater of klinisch psycholoog.
Een prognose is een voorspelling gebaseerd op bestaande informatie zonder absolute zekerheid van de werkelijke uitkomst. Het woord is gebaseerd op het Latijnse woord 'prognosis' wat letterlijk 'voorkennis' betekent. De term kan in diverse sectoren toegepast worden waarvan de medische sector een bekend voorbeeld is.
prognose, pronostiek, verwachting, voorzegging. vooruitzicht (zn) : prognose, verwachting, voorspelling.
Wat betekent prognose? Een gunstige prognose wil zeggen dat de kans groot is dat iemand na 5 en zelfs na 10 jaar na de diagnose nog in leven is. En dat degene zelfs nog langer kan overleven. Een ongunstige prognose wil zeggen dat de kans op overleving na een paar jaar klein is.
Hoe lang is een verklaring van diagnose geldig? In de meeste gevallen zijn verklaringen van diagnose maximaal 12 maanden geldig. Uitzonderingen hierop zijn chronische aandoeningen die op basis van medische noodzaak zijn opgenomen in bijlage 1 van het Besluit zorgverzekering.
Medische gegevens van psychiatrische patiënten die gedwongen zijn opgenomen moeten minimaal tot 5 jaar na hun ontslag bewaard blijven. Deze bewaartermijn komt voort uit het Besluit Patiëntendossier Bopz.
Diagnostiek geeft inzicht in het ontstaan en het beloop van de klachten, hoe deze een rol spelen in het leven van de patiënt en wat het effect van de klachten is op functioneren en welbevinden van de patiënt.
Vraag de huisarts bijvoorbeeld of hij psychologen of instellingen in de buurt weet en kan aanbevelen. Of, als niet duidelijk is welk type behandelaar en behandeling je behoeft: trek de praktijkondersteuner (POH-GGZ) aan zijn jasje en kijk samen naar wat je wensen zijn en wat de beste optie is.
Een psychiater is eigenlijk een dokter voor de ziel. Hij of zij is bevoegd om medicatie voor te schrijven aan patiënten met bepaalde psychiatrische stoornissen. Een psycholoog mag dit niet. Bij een psychiater kun je terecht met de meer ernstigere psychische problemen.
Een goede psycholoog beschikt over empathisch vermogen, is in staat om écht naar mensen te luisteren en kan opgedane kennis en ervaring inzetten om tot de beste oplossing te komen voor cliënten. Daarbij is een goede psycholoog integer en kan deze goed omgaan met vertrouwelijke kwesties en informatie.
De beschrijvende diagnose omvat de meest recente psychiatrische diagnose(n) die geformuleerd wordt als een hypothese met betrekking tot oorzaak (etiologie) en gevolg. Tevens worden de factoren die de psychologische-, interpersoonlijke- en gedragsproblemen in stand houden beschreven.
Aanbeveling. De diagnose DCD wordt gesteld door een arts die hiertoe geschoold en competent is (kinderrevalidatiearts, kinderarts, jeugdarts, kinderneuroloog, kinderpsychiater) of door een GZ-psycholoog of orthopedagoog-generalist.
Een syndroom is een ziektebeeld: een verzameling van verschijnselen die vaker in dezelfde combinatie optreedt, en dus als eenheid moet worden opgevat. Aan een groot aantal syndromen is een eigennaam verbonden, meestal van degene(n) die het syndroom het eerst beschreven heeft (hebben).
Ruim vier op de tien mensen krijgt ooit in het leven één of meerdere psychische aandoeningen. De weg naar een diagnose is vaak lang, en veel mensen zijn dan ook opgelucht als ze die uiteindelijk krijgen. Ze weten wat er met hen aan hand is en ze kunnen een behandeling starten.
Actuele diagnose: waarbij het verpleegprobleem aanwezig is. Potentiële diagnose: het probleem speelt niet nu, maar de cliënt loopt een risico waardoor er een zorgvraag kan ontstaan. Er zijn geen signalen of symptomen aanwezig. Risico diagnose: als er een risico is op iets, bijvoorbeeld risico op infectie of shock.
Bij 3,2% van de patiënten was er sprake van zowel een foute diagnose als schade aan de patiënt.
In Nederland heeft 41% van de mensen met een ernstige psychische aandoening ook last van een verslaving: we spreken dan van een dubbele diagnose.