Een stabiele wervelfractuurAls een breuk stabiel is kan het wervellichaam niet verschuiven. Daarnaast kan het ruggenmerg niet beschadigd raken. Een stabiele wervelfractuur kan ontstaan door een val van grote hoogte, een verkeersongeval of door afname van de botdichtheid (osteoporose).
Bij een stabiele breuk is alleen het wervellichaam gebroken en is het ruggenmerg niet in het gevaar. Bij een instabiele breuk is er wel kans dat het ruggenmerg beschadigd raakt of dat de breuk verder inzakt en daarmee de vorm van de wervelkolom verder verandert.
Een wervelfractuur is een breuk in een nek- of rugwervel. Soms is een operatie nodig om een wervelfractuur te behandelen.
Een instabiele wervelbreuk houdt in dat er gevaar dreigt dat de breuk zich kan verplaatsen waardoor de vorm van de wervelkolom kan veranderen of het ruggenmerg kan worden beschadigd.
Wat is een inzakkingsfractuur? Een inzakkingsfractuur is een breukje in de ruggengraat die ontstaat door zwaartekracht. Deze breuken ontstaan alleen als de wervel al verzwakt is door botontkalking.
Bij een ingezakte wervel is een van uw ruggenwervels gebroken. We noemen dit ook wel een stabiele wervelbreuk.
Wat is een kyfoplastiek? Een kyfoplastiek is een operatie om een ingezakte/gebroken wervel te behandelen. De wervel wordt met botcement gestabiliseerd om de oude vorm zo goed mogelijk terug te krijgen. Daarnaast worden één of twee wervels, boven en onder de ingezakte/gebroken wervel, vastgezet met schroeven.
Het herstel van de wervel zal ongeveer zes weken duren. Na zes weken immobilisatie kan de fysiotherapeut middels oefentherapie de rug weer versterken en mogelijk weer mobiel krijgen.
Meestal vermindert de pijn binnen enkele weken en verdwijnt in enkele maanden tot een half jaar. Als een wervel eenmaal is ingezakt, blijft dit ook zo. De wervel kan hersteld en verstevigd worden door een operatie.
Als de breuk redelijk herstelt, u minder pijn heeft en er geen risico is dat de zenuwen in het ruggenmerg bekneld raken, kunt u weer beginnen met bewegen. Het is belangrijk dat de gebroken wervel de gelegenheid krijgt te herstellen, daarom krijgt u een korset.
Als u een ingezakte wervel heeft, kunt u het volgende voelen: Pijn in de rug die plotseling opkomt of langzaamaan ontstaat en die erger wordt bij het rechtop zitten of staan en minder wordt als u gaat liggen. Pijn, gevoelloosheid of verlamming in de benen. Pijn bij het hoesten, niezen, lachen of diep ademhalen.
Na de breuk, als het bot aan het genezen is, kun je tot 2 maanden pijnklachten houden. Ook na die periode kunnen pijn- en vermoeidheidsklachten blijven bestaan doordat de rugwervel de oorspronkelijke vorm heeft verloren. Die vorm komt helaas ook niet meer terug.
Een botbreuk geeft pijn, ook een wervelbreuk geeft pijn. De pijn is het hevigst bij bewegen, bijvoorbeeld als u gaat staan of lopen of als u opstaat van bed en stoel.
De wervel kan vanzelf weer aan elkaar groeien.Dit duurt meestal 6 tot 12 weken. U krijgt een kraag, korset of brace. Dit zorgt ervoor dat uw lichaam goed rechtop blijft.
Wissel rust en beweging goed met elkaar af. We raden u zeker in het begin aan om minimaal 3 keer per dag een halfuur te rusten. U mag lopen, zitten, staan en liggen zoveel als uw lichaam toelaat. De verpleging bespreekt met u hoe u de wond verzorgt en geeft adviezen over douchen.
Stabiele of instabiele wervelbreuk
Als een breuk stabiel is kan het wervellichaam niet verschuiven, waardoor het ruggenmerg niet beschadigd kan raken. Een operatie is dan niet nodig. Bij een instabiele breuk is dit risico wel aanwezig en daarom is een stabiliserende operatie noodzakelijk.
Hierbij komt het uitsteeksel los van de wervel. Wervelbreuken worden doorgaans veroorzaakt door een trauma, bvb. een val van zekere hoogte of zelfs in zittende houding (bij een oudere persoon). Ouderdom, botontkalking (osteoporose) en de ziekte van Bechterew vormen een extra risico.
De meest voorkomende oorzaak is botontkalking (osteoporose).De dichtheid van de botten is dan verminderd, waardoor de wervels kunnen inzakken. Dit komt bij oudere mensen voor. Daarnaast kan een inzakkingsfractuur ook ontstaan door een trauma (ongeluk).
Het bestaat uit een massief, cilindervormig stuk bot, wat zorgt voor de stevigheid van de wervelkolom en het draagt het lichaamsgewicht. Het gewicht op elke wervel wordt naar beneden toe steeds groter, daarom worden de wervellichamen naar beneden toe ook steeds groter om dit gewicht op te kunnen vangen.
Oefeningen in rugligging
Benen strekken: voeten optrekken, vooral de buitenranden, en wegstrekken. Kringen draaien met de voeten. Eén voor één de knieën buigen en strekken waarbij de hiel over het bed schuift. Met opgetrokken knieën: rug afvlakken door deze in bed te drukken tijdens de uitademing.
Een inzakkingsfractuur van de wervelkolom of een compressie fractuur wil zeggen dat u een breuk in de wervel heeft. Hierdoor zakken één of meerdere wervels in. U kunt zo een stabiele of instabiele fractuur hebben. Afhankelijk van welke van de twee u last heeft, kan een behandeling worden ingezet.
Bij deze hernia symptomen gaat de pijn dan dus door de bil, de achterkant van het boven en onderbeen, de hiel en kan naar de zijkant van de voet gaan. Zelfs met tintelen, doof gevoel of uitval. Met als gevolg niet meer goed op de tenen kunnen staan op een been.
Een vertraagde genezing zal veelal leiden tot nieuwe ingrepen. Tegenwoordig is als alternatief stimulatie van de botgroei mogelijk met schokgolven of elektromagnetische velden. Mocht ook dit niet leiden tot genezing van het bot, dan zal operatief ingegrepen moeten worden, waarbij vaak bottransplantatie nodig is.
Bij een stabiele breuk is alleen het wervellichaam gebroken en is het ruggenmerg niet in gevaar. Bij een instabiele breuk is er wel kans dat het ruggenmerg beschadigd raakt of dat de breuk verder inzakt en daarmee de vorm van de wervelkolom verder verandert. Meestal zullen röntgenfoto's van de rug worden gemaakt.
Osteoporose: warmte maakt de beenderen steviger via een effect op de microbiota. Zwitserse wetenschappers hebben aangetoond dat blootstelling aan warmte de beenderen steviger maakt. Blijkbaar speelt de intestinale microbiota daarin mee. Dat biedt perspectieven bij de preventie en de behandeling van osteoporose.