Solutio is een gevolg van een bloeding achter de placenta, ontstaan door een afscheuring van een slagadertje in de uterus naar de placenta toe.
Acute en heftige buikpijn. Pijn blijft constant. Pijn op plaats waar placenta zit. Baarmoeder is onrustig, veel harde buiken, vaak een harde buik die niet meer ontspant.
De oorzaak van de loslating is vaak moeilijk te bepalen. Hoewel stress een risicofactor is, is er geen reden om je schuldig te voelen en te denken dat het jouw fout is. Het probleem is meestal te wijten aan een hoge bloeddruk die kan optreden tijdens de zwangerschap, bij pre-eclampsie bijvoorbeeld.
Placenta Previa kan bloedstolsels veroorzaken waardoor er een scheur ontstaat in de bloedvaten en/of een bloeding achter de placenta. De placenta kan als gevolg daarvan loslaten. Ook kan een extreem hoge bloeddruk (bij bijvoorbeeld pre-eclampsie) de oorzaak zijn van vroege loslating.
In principe moet de placenta binnen een uur na geboren worden. Een enkele keer lukt het echter niet om de placenta geboren te laten worden. De verloskundige heeft dan al van alles geprobeerd, van het meedrukken op je buik, tot het geven van medicijnen om de placenta los te krijgen, echter allemaal zonder resultaat.
Een lotusgeboorte, ook wel lotusbevalling genoemd: steeds vaker gehoord in het land. Maar wat is het eigenlijk? Het is de baby verbonden laten aan de placenta totdat de navelstreng vanzelf loslaat. Dit heeft bij ons 6 dagen geduurd, maar meestal laat de navelstreng wel wat eerder los – op dag 3,4 zo.
Dat is een beetje een raar gevoel maar doet niet echt pijn. De baarmoeder trekt samen en voelt als een harde bal onder de navel. Komt de placenta niet binnen een uur naar buiten, dan moet deze onder narcose verwijderd worden in het ziekenhuis.
Dit komt regelmatig voor, naar verwachting wordt zo'n 20-30% van de baby's geboren met een navelstreng om de nek. Een baby in de buik kan niet stikken, omdat hij nog niet ademt.
Door te bewegen kan het gebeuren dat de navelstreng om de nek van je kindje komt te zitten. Hier heb je het dus over de navelstreng om de nek bij de bevalling, dit noemen we ook wel een omstrengeling. Dit vormt in de meeste gevallen geen probleem, maar toch is het iets waar ouders vaak erg angstig over zijn.
Ontwikkeling van de placenta
Ligt een placenta achter (aan de rugkant), dan is dat prima. Dat geldt ook voor de placenta die vooraan (aan de buikkant) ligt. Het enige “nadeel” is dat je je baby waarschijnlijk minder voelt, omdat de placenta er als een buffertje tussen ligt.
Placenta Abruptio
De symptomen zijn: acute en heftige buikpijn, pijn blijft constant, pijn op plaats waar placenta zit, onrustige baarmoeder (veel harde buiken of harde buik niet niet meer zacht wordt) en meestal bloedverlies.
Er zijn in Nederland veel geboortewerkers die je placenta vlak na de geboorte kunnen drogen en vermalen om van het poeder een capsule te maken. Dit proces heet capsuleren. De capsules kun je gebruiken als supplement, voor jezelf. De capsules zijn 2 jaar houdbaar in de vriezer.
Na de geboorte heeft de placenta geen functie meer. De navelstreng wordt afgeklemd en doorgeknipt, met als gevolg dat de doorbloeding van de placenta stopt. De placenta laat vervolgens de baarmoederwand los, waardoor er een wond in de baarmoeder ontstaat die vanzelf geneest.
Als de baby onvoldoende gegroeid is, moet je vaker naar de gynaecoloog voor controle. Hoe langer de baby in je buik kan blijven, hoe beter. De baby krijgt dan de tijd om verder te rijpen. Dit is belangrijk voor bijvoorbeeld de longen, hersenen, darmen en het afweersysteem.
Het HELLP-syndroom hoort bij de groep van ziektebeelden die men vroeger gezamenlijk zwangerschapsvergiftiging noemde. Bij het syndroom kan je bloedarmoede krijgen door het uit elkaar vallen van de rode bloedcellen. Ook functioneert de lever niet goed en ontstaan er soms inwendige bloedingen.
Bij een op de vier baby's wikkelt de navelstreng zich voor de bevalling op de een of andere manier om de nek. Dat is dus een vrij normaal en veelvoorkomend verschijnsel en het is geen reden voor bezorgdheid: de streng is soepel en lang en verstikt het kind niet.
Doordat je baby zo erg overstuur is kan het zijn dat hij hierdoor niet juist ademhaalt en hierdoor wat minder zuurstof in zijn bloed heeft, hierdoor kleuren de lipjes even blauw. Als de baby blauw ziet, let dan op of de tong of de lipjes ook blauw zijn. Als dit zo is bel je de verloskundige of huisarts.
Kuiltje. Aan de binnenkant van de huid gaat 1 bloedvat naar boven, richting lever, en 2 bloedvaten gaan naar beneden, richting blaas. Deze worden niet meer gebruikt en verschrompelen tot een soort strengetjes (medisch woord is ligamentjes). Deze restjes blijven dus altijd in je lichaam zitten.
Alles over de navel. Een navel is een litteken dat is overgebleven nadat de navelstreng bij je geboorte is doorgeknipt. De navelstreng heeft er gedurende de zwangerschap voor gezorgd dat je zuurstof, voedingstoffen en afvalstoffen hebt kunnen uitwisselen met je moeder. De huid van de navel is erg dun.
De kans op poepen tijdens de bevalling kan je enigszins verkleinen door de volgende dingen te doen voor de bevalling: Zorgen voor een goede stoelgang gedurende de zwangerschap. Dit doe je door vooral in de laatste weken voor de bevalling extra veel water drinkt. Dit voorkomt obstipatie en houdt je ontlasting zacht.
De afvalstoffen van het gedronken vruchtwater, met daarin dode cellen, lanugo en darmsappen hopen zich allemaal op in het spijsverteringskanaal van je baby. Dit resulteert dus in meconium poep, wat je baby ook al loost in de buik tijdens de zwangerschap.
Omdat veel kinderen die in het vruchtwater poepen geen enkel probleem hebben bij de geboorte, kan het gewoon betekenen dat het kind volgroeid is. De darmen zijn rijp en er is verder niets aan de hand. Maar het kan ook een teken zijn van stress en zuurstoftekort, waardoor het kind in nood komt en als reflex poept.
Vooral in de midden- en laatste fase is de pijn goed te voelen. In de uitdrijvingsfase (tijdens het persen) is de pijn vaak het hevigst. Meestal is de pijn het meest in de buik te voelen, maar ook in de rug en de benen kan pijn gevoeld worden. Na de geboorte van de baby neemt de pijn zeer sterk af.
Je kunt een trap in de ballen niet vergelijken met een bevalling. Toen bloggers van Asapscience het besloten uit te zoeken, kwamen ze er al snel achter dat er helemaal niet zoiets als een standaardmaat voor pijn bestaat.
Meestal wordt de pijn erger als de ontsluiting toeneemt. De pijn is vooral onder in de buik aanwezig en voelt soms ook als rugpijn. Ook tijdens het persen kan de pijn verschillen. Sommige vrouwen vinden het prettig als ze mee mogen persen, bij andere doet persen juist het meeste pijn.