Perifere zenuwaandoening kan een mononeuropathie zijn (een zenuw is aangedaan) of polyneuropathie (wanneer aan beide zijden van het lichaam de functie van meerdere zenuwen min of meer symmetrisch tegelijkertijd zijn aangedaan), of een radiculopathie waarbij een of meerdere zenuwwortels zijn betrokken.
Een tumor van een perifere zenuw manifesteert zich meestal als een zwelling die bij aanraking het gevoel van een electrische stroom langs de zenuw kan geven. Er treedt meestal geen neurologische uitval op, hoewel de tumor altijd van een van de fascikels uitgaat.
Hoewel de symptomen van perifere neuropathie ongemak en verlies van functie kunnen veroorzaken, zijn er aanwijzingen dat perifere neuropathie in de loop van de tijd verbetert. Behandeling door een fysiotherapeut kan de symptomen verminderen en iemands kwaliteit van leven verbeteren.
Het herstel van de zenuw kan echter nog weken, maanden en zelfs wel meer dan een jaar duren. De duur van het herstel is afhankelijk van de afstand van het letsel tot de spier of huid die de zenuw verzorgt. De groei van een zenuw bedraagt ongeveer 1 mm per dag.
Perifere neuropathische pijn is een moeilijke term voor ziektes van lange zenuwen naar de benen en de armen. Het woord perifeer staat voor handen en voeten. Deze neuropathie veroorzaakt o.a. pijn en doofheid in handen en voeten en ook gevoelloosheid.
(Zenuw)pijn
brandende of stekende pijn in je benen, handen, voeten of vingers. Sommige mensen hebben het gevoel dat ze op prikkeldraad lopen. pijn op de plek van de beschadigde zenuwen, bijvoorbeeld je sokken voelen vervelend aan bij je voeten. pijn als je iets kouds of warms aanraakt.
Zenuwpijn kan erger worden of pijnscheuten geven: bij aanraken, kou of wrijven. Probeer daarom de huid niet aan te raken, niet te wrijven en te voorkomen dat de huid koud wordt. Sommige mensen vinden het wel prettig om de pijnlijke plek warm te maken of juist koud. Dat kan helpen om de pijn minder te maken.
Een gebrek aan vitamine B12 kan je zenuwcellen verslechteren, wat tot tintelingen in je voeten en handen leidt. Ook een brandend gevoel of zenuwpijn kunnen op een tekort wijzen. Zonder de bescherming van vitamine B12, kunnen de zenuwen in je ruggenmerg verdoofd raken waardoor je je duizelig voelt en begint te wankelen.
Bij zenuwpijn werkt amitriptyline het beste. Of als u ouder bent: nortriptyline. Bent u ouder en tevreden met amitriptyline, dan hoeft u niet van medicijn te veranderen.
Vitamines B en D lijken in belangrijke mate zowel het regeneratieproces van zenuwbanen, alsook het functioneel herstel van het eindorgaan te versterken. Vitamines C en E vertonen een belangrijk antinociceptief effect.
Veel mensen met neuropathie voelen zich beter als ze uitgerust zijn en goed in hun vel zitten. Zorg dat u voldoende beweegt. Regelmatig bewegen, zoals wandelen, blijkt een gunstig effect te hebben op neuropathie na chemotherapie. Vermijd contact met kou, zoals kou uit de koelkast of buiten.
Welke medicijnen geven neuropathie? Er zijn een heel aantal nieuwe middelen die neuropathie kunnen veroorzaken, waaronder chemokuren om kanker te bestrijden zoals bortezomib, ixabepilone, tacrolimus en oxaliplatin. Ook de cholesterolverlagers en anti-depressiva kunnen neuropathie veroorzaken.
Steun van familie, vrienden en collega's kan heel veel helpen. Als u zich somber, bang of boos voelt over de pijn, kan dit de pijn erger maken.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen het centraal en het perifere zenuwstelsel. De hersenen en de ruggengraat vormen het centrale deel. Het perifere deel is de verbinding tussen het centrale stelsel, de spieren en de organen. Het bestaat uit zenuwen en kleine concentraties grijze stof.
Een perifere neuropathie is een aandoening van de perifere zenuwen die kan leiden tot motorische symptomen, zoals krampen, of sensibele, zoals tintelingen of anesthesie in de extremiteiten of delen daarvan en in ernstiger gevallen tot beperkingen bij alledaagse activiteiten of zelfs verlamming.
Een neuropathie kan ook de autonome functies aantasten, met als gevolg verlaagde bloeddruk, spijsverteringsstoornissen, urineverlies, zweten, impotentie,... . Ten slotte kan ook de huid wondjes vertonen omdat de zenuwaantasting de toevoer van zuurstof en voedingsstoffen verhindert.
Limiteer of vermijd ook de inname van fastfood en suiker.
Kies voor water in plaats van frisdrank, en kies voor gezonde snacks zoals een stuk fruit, groente, of magere yoghurt. Probeer meer thuis te koken en minder af te halen.
Soms kiest de neuroloog ervoor om de zenuw te (laten) blokkeren door een injectie met een verdovingsmiddel in combinatie met een ontstekingsremmer vlakbij de zenuw. Langdurige zenuwpijn wordt tegenwoordig ook behandeld met elektrische zenuw- of ruggenmergstimulatie.
Zenuwpijn is tintelende, prikkelende, branderige pijn. De zenuw kan ontstoken zijn, zit klem of is beschadigd. De pijn blijft vaak weken tot maanden. Bij zenuwpijn helpen pijnstillers vaak minder goed.
Het is dus goed mogelijk dat niet alle symptomen optreden. Enkele voorbeelden van lichamelijke klachten (pijnklachten door stress) die als gevolg van stress kunnen optreden: Neuropatische pijn; Pijn in het middenrif of de longen.
Gunstig effect magnesium
Wout zegt hierover: “Hoogstwaarschijnlijk doet magnesium ook veel positiefs bij typische diabetescomplicaties zoals slecht zien, nierproblemen en neuropathie (pijn, tintelingen, gevoelloosheid in handen en voeten).
Verder kan magnesiumsulfaat, in doseringen van 500-1000 mg ingezet worden om de pijnstillende werking van andere stoffen te potentiëren, via het effect op de zogenaamde NMDA receptor. Deze receptor speelt een belangrijke rol bij de pijnverwerking op ruggenmergniveau.
Doordat de spier overbelast is, kan deze de onderliggende zenuw irriteren en kan dit leiden tot klachten in het been. U ervaart dan pijnklachten in de bil met uitstraling naar het been. Bij lang zitten ervaart u klachten in het been, wat kan doortrekken naar de kuit.
De fysiotherapeut helpt u om rustig in beweging te komen én te blijven. In veel gevallen zal de arts ook een pijnstiller voorschrijven. Omdat paracetamol vaak goed werkt, is dat de eerste keus. Vermindert paracetamol de pijn onvoldoende, dan krijgt u een sterkere pijnstiller.