SLE wordt gekenmerkt door periodes van weinig tot geen ziekteactiviteit, afgewisseld met periodes van actieve ziekte.Tijdens deze opvlammingen kunnen in principe alle weefsels en organen ontstoken raken. In de meeste gevallen zijn er ontstekingen te vinden in de huid, de gewrichten, de slijmvliezen en de nieren.
De klachten zijn bij drug induced lupus erythematodes (Dile) milder dan bij systemische lupus erythematodes (SLE) en verdwijnen meestal, na het stoppen met een medicijn, binnen een paar weken tot maximaal 6 maanden. Klachten zijn bijvoorbeeld: je voelt je ziek en kunt koorts hebben.
Op de lange duur kan SLE tot nieuwe klachten leiden.Het kan dan gaan om ernstige klachten, zoals problemen met de nieren. Dit soort ernstige klachten die op de lange duur kunnen ontstaan, wordt wel 'complicaties' genoemd.
Een vroege diagnose en een doeltreffende behandeling maken dat de meeste patiënten met SLE een normale levensverwachting en een normaal levenspatroon kunnen hebben. SLE komt vooral voor bij vrouwen en begint meestal tussen 20- en 40-jarige leeftijd. Ongeveer 30 op de 100.000 mensen in Nederland heeft SLE.
Systemische lupus erythematosus (afgekort SLE) is de meest ernstige ziekte van het “Lupus Erythematosus (LE) spectrum” waarbij vrijwel iedere orgaan kan worden aangetast. SLE komt vooral bij vrouwen voor (verhouding vrouw: man = 9:1). Er wordt geschat dat 1op de 1000 tot 2000 vrouwen in Nederland aan SLE lijdt.
Systemische lupus erythematodes (SLE) is een auto-immuunziekte met een verhoogd risico op ziekenhuisopname. Meerdere studies hebben SLE-opvlammingen, infectie en cardiovasculaire (CV) gebeurtenissen gemeld als de meest voorkomende redenen voor ziekenhuisopname.
SLE kan (nog) niet genezen. Er zijn wel verschillende behandelingen om de kenmerken van SLE minder te maken en om de kwaliteit van leven zo goed mogelijk te krijgen en houden.
De prevalentie in Nederland is circa 1-3 op de 10.000 mensen en 80-90% daarvan is vrouw. De prognose van deze patiënten is de afgelopen decennia verbeterd, maar de ziekte veroorzaakt nog steeds schade aan organen en gewrichten en vroegtijdig overlijden.
LupuS ERyThEmATodES (LE oF LupuS) is een auto-immuunziekte. Dat houdt in dat het afweersysteem zich tegen lichaams- eigen bestanddelen richt en ontstekingsverschijnselen veroorzaakt. Deze ontste- kingsverschijnselen kunnen schade aanrichten aan de huid, bloedvaten en or- ganen.
De oorzaak van systemische lupus erythematodes is onbekend. Er zijn erfelijke factoren en omgevingsfactoren: zo komt de ziekte vaker voor binnen dezelfde familie en door het gebruik van bepaalde medicijnen. Daarnaast spelen hormonen een rol. Eén op de duizend mensen krijgt systemische lupus erythematodes.
Er is geen speciaal dieet als je lupus hebt. Je kan dus alles eten. Eet gezond, maar eet geen alfalfa. Alfalfa kan je huidklachten verergeren.
Stress kan lupus verergeren, maar veroorzaakt het niet. Een "stressvolle" gebeurtenis in het leven kan een lupusopvlamming stimuleren, maar stress alleen kan geen lupus veroorzaken.
Bij systemische lupus (SLE) heb je vaak ook last van je gewrichten. De gewrichten kunnen gaan ontsteken. Een ontstoken gewricht doet pijn, is stijf, voelt warm aan en kan dik worden. Vooral 's ochtends of na lang zitten of staan voel je je stijf.
Lupus erythematodes is een vorm van reuma waarbij het afweersysteem de gezonde cellen aanvalt.
Er zijn vele geneesmiddelen die een drug-induced LE kunnen veroorzaken. Vaak (5-20%) komt het voor bij procainamide, hydralazine, minocycline, en quinidine. Minder vaak (< 1%) bij chloorpromazine, isoniazide (INH), minocycline, en methyldopa.
Een auto-immuunziekte ontstaat als er bij het opruimen van lichaamseigen celresten iets verkeerd gaat. Dit gebeurt bijvoorbeeld als goed werkende cellen worden opgeruimd door het lichaam. Hierdoor beschadigt het orgaan waarin deze cellen voorkomen.
SLE wordt gekenmerkt door periodes van weinig tot geen ziekteactiviteit, afgewisseld met periodes van actieve ziekte. Tijdens deze opvlammingen kunnen in principe alle weefsels en organen ontstoken raken. In de meeste gevallen zijn er ontstekingen te vinden in de huid, de gewrichten, de slijmvliezen en de nieren.
Bij SLE worden cytostatica alleen in een lage dosis gebruikt. Dan onderdrukken ze het afweersysteem en remmen ze de ontstekingen. Er zijn veel verschillende cytostatica. Bij de behandeling van SLE wordt vooral gebruik gemaakt van de middelen cyclofosfamide en methotrexaat.
Uit een onderzoek van het Hopkins Lupus Cohort bleek dat een verhoging van de eerdere prednison-dosis met 1 mg/dag tijdens de follow-up gepaard ging met een toename van 2,8% van het risico op het ontwikkelen van nieuwe orgaanschade .
Het LUMC is niet alleen een centrum van zorg, maar ook een onderzoekscentrum. We onderzoeken alle aspecten van Systemische Lupus Erythematodes (SLE) zoals mogelijke oorzaken van de ziekte, nieuwe behandelmogelijkheden en de effecten van deze behandelingen op uw ziekte.
Ga naar de eerste hulp of bel 911 (of uw lokale alarmnummer) als u een van de volgende symptomen ervaart: U kunt niet ademen.U hebt hevige pijn.U denkt dat u symptomen van een hartaanval ervaart .
Naar de specialist
Het is echter afhankelijk van je klachten bij welke specialist je precies terechtkomt. Je kunt onder meer doorverwezen worden naar een specialist die zich verder heeft verdiept in aandoeningen van de gewrichten en het bewegingsstelsel (reumatoloog), de nieren (nefroloog) of de huid (dermatoloog).
Samen met je arts kijk je welke behandeling je kunt en wilt krijgen. Dit ligt ook aan waar je klachten hebt en hoe erg je klachten zijn. Je arts is meestal een arts die veel weet over SLE (reumatoloog of internist). Vaak denken verschillende artsen mee over je behandeling.