Zeer gesloten gezinnen houden bijvoorbeeld 'de deur vaker dicht'; ze hebben weinig contact met de buitenwereld. Open gezinnen hebben bijvoorbeeld veel bezoek, de deuren zijn er niet op slot en er zijn veel onderlinge verschillen tussen de gezinsleden mogelijk.
Half open/ half gesloten gezin. Dit gezin staat open voor relaties buiten het gezin. Kinderen krijgen alle vrijheid om-om te gaan met kinderen waarmee hij wil omgaan. Denk aan kinderen die blijven spelen en door lid te worden door van een sportvereniging.
Wat zijn de kenmerken van een disfunctioneel gezin: Het kind kan niet eerlijk zijn en een eigen mening hebben, wanneer het wel eerlijk is krijgt het straf. Ouders zijn onvergeeflijk over de "fouten" van het kind. Ouders willen controle over hun kinderen.
Iedereen moet rekening houden met de narcist in het gezin
Elk gezinslid moet rekening houden met de narcist in het gezin. Het maakt daarbij niet uit of dit gedrag destructief voor henzelf of de andere gezinsleden is. Tegenspraak wordt niet geduld.
Codependentie is aanpassingsgedrag waarbij je onbewust de wensen en verlangens van de ander boven jouw eigen behoeften stelt. Je past je aan om op die manier waardering, bevestiging en goedkeuring te krijgen. Daaraan ontleen je jouw eigenwaarde.
Wat is symbiosetrauma? Een complex begrip: letterlijk betekent dit dat er een trauma is ontstaan tussen ouders en kind in de symbiose. Met als gevolg dat het kind de traumagevoelens overneemt van de ouder.
In een gezonde moeder dochter relatie is er sprake van een liefdevolle verbintenis. Er is emotionele betrokkenheid en beide partijen gedijen goed in de relatie. Maar ook in gezonde relaties heb je weleens ruzie. Als ruzie echter vaak voorkomt, kan dit voor een verstoorde relatie tussen moeder en dochter zorgen.
De mensen die een huishouden vormen, zijn een 'gezin'. Alle aanverwanten bij elkaar zijn de 'familie' (ze kunnen over de hele wereld wonen).
Wat is een gezin? De rijksoverheid hanteert sinds 1996 de volgende definitie voor gezin: “Elk leefverband van één of meer volwassenen die verantwoordelijkheid dragen voor de verzorging en opvoeding van één of meer kinderen (VWS, 1996)”.
Ook kinderen jonger dan 18 jaar mag je uit huis zetten. De wet zegt dat je – als gezaghebbende ouder – onderdak moet geven aan je minderjarige kind (of kinderen), maar niet dat dit per se in je eigen huis hoeft te gebeuren. Op grond daarvan kun je een minderjarig kind de deur wijzen.
Neem contact op met het wijkteam, je huisarts of de jeugdgezondheidszorg in jouw buurt als je je zorgen maakt. Samen kunnen jullie bekijken wat er wel en niet goed gaat in het gedrag van je kind. Ook kunnen jullie er met elkaar achter komen waar het lastige gedrag vandaan komt en waardoor het blijft bestaan.
Een kind kan bijvoorbeeld uit huis worden geplaatst wanneer: Het wordt verwaarloosd of mishandeld; De ouders te ziek zijn om het kind te verzorgen; Er vaak ruzie is tussen de ouders (of de ouders en het kind);
Slachtoffers van emotionele verwaarlozing en mishandeling hebben meer moeite om veilige, gezonde en liefhebbende relaties met anderen aan te gaan en kampen met een negatiever zelfbeeld. Ze zijn extra gevoelig voor sociale dreiging, uitsluiting en afwijzing.
Als de baby de moeder niet kan bereiken, ontstaan er spanningen van angst en paniek bij de baby. Dit kan resulteren in traumatisering in de liefde en het ontstaat een hechtingstrauma. Binnen een veilige hechting spiegelt de moeder precies aan haar baby wat hij voelt.
Je kan een narcistische moeder definiëren als iemand die erg bezitterig is en zich bezighoudt met het beconcurreren van haar kinderen. Ze wilt in alles beter zijn dan haar kinderen en ziet haar kinderen niet als een individu, maar als een verlengde van zichzelf.
Parentificatie wil zeggen dat een jeugdige langdurig de rol van ouder op zich neemt met de bijbehorende taken en verantwoordelijkheden. Het gaat erom dat de zorg langdurig 'ongepast' is. Ongepast in de zin van niet passend bij de leeftijd en de cultuur van de jeugdige en schadelijk voor zijn ontwikkeling.
Permissieve opvoeding
Bij deze stijl zijn ouders erg soepel en meegaand en geloven in een vrije aanpak. De verwachtingen zijn laag en ouders zijn hier erg responsief. Ze richten zich meer op de keuzes en behoeften van een kind en stellen niet veel regels op.
Niet alle mannen en vrouwen die een relatie hebben of hadden met een narcist zijn codependent. Vaak kunnen deze emotionele roofdieren mensen maar al te goed voor de gek houden ook al hebben deze hun grenzen goed afgebakend en zijn ze algemeen emotioneel gezond.
Samenvatting codependentie symptomen
Niet uitkomen voor je gevoelens, behoeften en opvattingen. Jezelf definiëren in relatie tot anderen (“ik ben de moeder van …”) en het ontbreken van een sterk gevoel van eigenwaarde (weten wie je bent, wat je gelooft, wilt en leuk vindt).
Het is geen stoornis, maar een persoonlijkheidstype dat zeker wel tot persoonlijke ontwikkeling in staat is. De codependent is vaak fijngevoelig en wil graag een relatie met verbinding, iets wat met de narcistische of emotioneel afwezige ouder onmogelijk was.