De andere gespecificeerde dissociatieve stoornis (AGDS), voorheen dissociatieve stoornis niet anderszins omschreven (DSNAO), is een DSM-classificatie die wordt gegeven als iemand last heeft van symptomen die passen bij een dissociatieve stoornis maar niet volledig voldoet aan de criteria van een van de specifieke ...
Iedereen kent wel momenten van vergeetachtigheid, verstrooidheid of even dagdromen. Dit zijn normale verschijnselen. Bij een dissociatieve stoornis lukt het iemand een bepaalde tijd niet om gebruik te maken van het bewustzijn met alle gedachten, gevoelens en herinneringen.
Dissociatie is een toestand van verlaagd bewustzijn. Als je last hebt van dissociatie kan het voelen alsof je gedachten, gevoelens, herinneringen en lichamelijke gewaarwordingen niet van jezelf zijn (depersonalisatie). Ook kunnen de wereld en de mensen om je heen kunnen heel vreemd aanvoelen (derealisatie).
Een dissociatieve identiteitsstoornis kan niet worden verholpen met medicatie. Echter, omdat DIS vaak samengaat met andere aandoeningen, zoals angst of depressie, kan de arts ervoor kiezen om de symptomen van deze aandoeningen te verlichten met medicijnen.
Dissociatie is ongevaarlijk. Je bent teveel naar binnen en op jezelf gericht en daardoor minder bezig met de buitenwereld. Je raakt het contact met de wereld om je heen kwijt. Eigenlijk lijkt het heel sterk op mediteren.
De effecten kunnen nog even doorwerken, wat goed is. Daarnaast is het een veelgehoorde klacht dat cliënten na de EMDR hoofdpijn en vermoeidheid kunnen ervaren. In sommige gevallen kan je ook het idee hebben dat je de regie kwijt bent als je er bijvoorbeeld nieuwe beelden of gevoelens naar boven komen.
Ga over de uitlokker praten met wie je ook maar helpt. Praat over wat jij van de uitlokker afweet, hoe je je voelt wanneer die een rol speelt en wat Page 3 voor informatie je verder ook maar te pakken kunt krijgen. Dan kun je gaan plannen wat je ervoor in de plaats wil doen.
Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) – eerder meervoudige persoonlijkheidsstoornis genoemd – is een psychiatrische aandoening die wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van twee of meer verschillende dissociatieve delen van de persoonlijkheid die herhaaldelijk de controle over het gedrag van de persoon overnemen.
Wanneer je met iemand woont of werkt met een dissociatieve stoornis: vraag altijd of je binnen mag komen en kondig je bezoek aan, tenzij er een noodsituatie is. Voorspelbaarheid kan helpen om rust en veiligheid te bieden. Het is niet altijd zichtbaar hoe het met iemand gaat of dat iemand dissocieert.
Een dissociatieve stoornis wordt altijd in verband gebracht met langdurige traumatische gebeurtenissen in de jeugd zoals mishandeling, seksueel misbruik, een groot verlies of een ernstige lichamelijke aandoening.
Er zijn aanwijzingen dat je meerdere persoonlijkheidstoestanden (identiteiten) hebt. Minstens twee van jouw identiteiten nemen jouw gedachten, gedrag en gevoelens regelmatig over. Je hebt geen controle over of bewustzijn van de wisselingen. Je hebt 'gaten' in je geheugen (amnesie).
Het gevoel 'los te raken van uzelf of van uw omgeving' heet dissociatie. Dingen die u dan bijvoorbeeld merkt: De tijd lijkt veel sneller of langzamer te gaan dan normaal. U vergeet (belangrijke) dingen die u heeft meegemaakt.
Hoe lang zo'n verwerking duurt, is voor iedereen verschillend. Wat iemand als traumatisch ervaart, is namelijk voor iedereen verschillend. Dat is afhankelijk van iemands karakter en of diegene over zijn/haar ervaring kan praten. Maar het kan zijn dat het niet lukt de schokkende gebeurtenis te verwerken.
Het ervaren van derealisatie is absoluut geen teken dat je gek wordt of dat er iets ergs aan de hand is. Je kunt derealisatie zien als een beschermingsmechanisme van je brein als het even overbelast is. Prikkels worden dan op afstand gehouden.
Dissociatie is een verschijnsel dat vrijwel iedereen wel kent (bijvoorbeeld dagdromen of verstrooidheid), maar als de verschijnselen zo erg worden dat een mens niet meer normaal kan functioneren, is er sprake van een stoornis.
Het kan komen door nare dingen meemaken als kind. Psychotherapie, medicijnen en EMDR kunnen helpen. Een dissociatieve stoornis kan overgaan. Of u kunt leren er beter mee om te gaan.
Kun je onbewust een trauma hebben? Ja. Het kan zijn dat je jezelf bewust of onbewust afsluit voor de verwerking van het trauma. Dan stop je het weg en vermijd je nadenken over je gevoelens en gedachten die met het trauma te maken hebben.
Oorzaken van depersonalisatie en derealisatie
Extreme spanning of stress. Slaaptekort. Langdurige vermoeidheid. (Ernstige) lichamelijke ziekten zoals kanker.
Histrionische (theatrale) persoonlijkheidsstoornis.
Dissociatieve identiteitsstoornis (dis) (in de ICD-terminologie: meervoudige persoonlijkheidsstoornis of multipele persoonlijkheidsstoornis (mps)) is een dissociatieve stoornis waarbij iemand afwisselend twee (of meer) van elkaar te onderscheiden persoonlijkheidstoestanden kan aannemen.
Bij derealisatie ervaart iemand de wereld om zich heen als onwerkelijk, bijvoorbeeld alsof diegene in een droom leeft of alsof de wereld niet echt is, alsof prikkels niet binnenkomen. Mensen of voorwerpen worden bijvoorbeeld ervaren als onecht, als in een droom, wazig, levenloos of visueel vervormd.
Bij de meeste mensen is het een gevolg van vermoeidheid en overbelasting. Het komt bijvoorbeeld door slaaptekort. Maar ook alcohol en drugs vormen een belasting voor lichaam en geest, waardoor je eerder dit soort vreemde ervaringen kunt krijgen. Ook bij de eerste tekenen van griep en verkoudheid komen ze geregeld voor.
Peritraumatische dissociatie verwijst naar uitingen van derealisatie, tijdsverstoring, depersonalisatie en verbijstering tijdens of direct na een schokkende gebeurtenis. Deze directe reacties blijken nauw samen te hangen met later optredende posttraumatische stress-stoornissen.