Wat is DRS precies? In de zeer complexe en uiterst geavanceerde wereld van de Formule 1 is DRS een opvallend primitief systeem. Het is niet meer dan een flap in de achtervleugel die opengezet kan worden om de luchtweerstand te verminderen. Middels een knop op het stuur kan het systeem worden geactiveerd.
Het gebruik van het drag reduction system is gebonden aan de F1 regels die opgesteld zijn door de FIA. Volgens deze regels mag het DRS alleen gebruikt worden als: De achtervolgende bolide zich binnen maximaal één seconde op zijn voorganger bevindt.
Wat is DRS en hoe werkt het? DRS gebruikt een activator in het midden van de achtervleugel van een F1-bolide, waarmee de bovenste flap geopend kan worden middels de druk op een knop op het stuur. De achtervleugel opent enkel op specifieke, vooraf aangewezen secties van het circuit, 'DRS-zones' genaamd.
De rijder drukt op een knop op zijn stuur en daardoor gaat een flap van de achtervleugel plat liggen. Zo ontstaat in de vleugel een opening van maximaal 85 millimeter. De auto klieft nu veel beter door de lucht en dat scheelt, afhankelijk van het circuit, tot 15 km/u aan topsnelheid.
De DRS kan door een coureur geactiveerd worden zodra dit is toegestaan door de race-directie. Feitelijk kan dit ook automatisch maar alleen als de achterliggende bolide binnen een seconde van zijn voorganger rijdt.
Er zit geen limiet op hoe vaak een coureur DRS mag gebruiken, al is dit in andere takken van autosport (DTM) wel het geval geweest. In de kwalificatie of vrije trainingen is de coureur vrij om zijn DRS te activeren binnen de aangewezen DRS-zones. DRS kan alleen gebruikt worden in DRS-zones.
Er zijn een aantal regels omtrent het gebruik DRS tijdens de race: DRS mag pas gebruikt worden na de tweede ronde.
Tijdens officiële metingen bleek dat een Formule 1-auto en een motor van de MotoGP precies even snel de 100 km/h bereiken. Daarna is een Formule 1-wagen sneller bij de 300 km/h per uur. Een F1-auto heeft hier 10,6 seconden voor nodig, terwijl een motor 11,8 seconden nodig heeft.
Formule 1-bolides accelereren in zo'n 2,6 seconden van 0 naar 100 kilometer per uur en bereiken in 10,6 seconden een snelheid van 300 kilometer per uur.
Ook in de regen mag DRS niet gebruikt worden, omdat de auto in natte omstandigheden extra neerwaartse druk nodig heeft om niet van het asfalt te glijden. Daarnaast rijden coureurs in geneutraliseerde fases altijd in een langzamer tempo en dus is extra topsnelheid niet nodig.
De Formule 1-wagens van het seizoen van 2022 zijn wederom voorzien van het DRS-systeem. Het is echter niet uitgesloten dat mits de nieuwe reglementen het gewenste effect hebben, we het gebruik hiervan gedurende het aankomende seizoen teruggeschroefd zien worden.
De vonken onder de F1-auto's worden veroorzaakt door titanium 'skid blocks' die bevestigd zijn aan de plank onder de wagen. Deze blokken zijn bedoeld om te voorkomen dat de plank beschadigd raakt. Ze steken niet meer dan drie millimeter uit ten opzichte van de plank.
Elke coureur is verplicht om minimaal één pitstop te maken, aangezien er per race op minimaal twee sets banden geracet moet worden.
Zowel vooraf als achteraf wordt een coureur gewogen, inclusief racepak, schoenen én helm. Dat is van belang voor het zogeheten minimumgewicht: iedere auto inclusief coureur moet dit jaar minstens 798 kilo wegen. Dit om ervoor te zorgen dat het totale gewicht van iedere deelnemer zo gelijk mogelijk is.
De blauwe vlag wordt getoond aan een coureur om aan te geven dat er een auto aankomt die hem op een ronde achterstand gaat zetten. Het is dan de taak van de langzamere coureur om de snellere auto zonder problemen te laten passeren.
Op dit moment is de regel als volgt: een coureur mag drie keer zonder een gridstraf te ontvangen zijn motoronderdelen (of gehele motor) vervangen. Wanneer je bij de vierde bent aangekomen, leverde je dit per onderdeel een straf van vijf plaatsen op. Verwissel je de gehele motor, dan start je achteraan de grid.
In een F1-bolide zitten twee pedalen: het rempedaal en het gaspedaal. De koppeling zit aan het stuur, met twee hendels, zodat je die afhankelijk van het links of rechts de pits uitrijden kunt gebruiken.
Hoewel de motor het kloppende hart van de auto is, zijn er nog een heel aantal andere onderdelen die onmisbaar zijn voor Formule 1-auto's. Zo wordt de motor gekoppeld aan een versnellingsbak: kosten hiervoor lopen vanaf 400.000 euro op tot rond de 800.000 euro.
Chassis, maar vooral motor en transmissie zijn de duurste onderdelen. De prijs voor elk van de drie toegelaten eenheden per seizoen wordt geraamd op ongeveer 10 miljoen euro. Wie de prijs van een huidige raceauto op 12 tot 15 miljoen schat, zit er dus niet ver naast.
Aangezien het volume van brandstof afhankelijk is van de temperatuur en het F1-circuit ongeveer alle uithoeken van de wereld aandoet, rekenen ze in de F1-garages in kilo's, veel betrouwbaarder. Maar voor wie toch wil vergelijken: ongeveer 120-150 liter brandstof per race.
Inmiddels heeft het merk bekendgemaakt hoeveel pk er onder de kap zit: 330 pk. Daarmee is de nieuwe dienstauto van onder andere Max Verstappen de krachtigste Civic ooit. Wie de Formule 1 volgt, weet dat de auto's van Red Bull en AlphaTauri nog altijd voorzien zijn van Honda-krachtbronnen.
Wanneer de interne verbrandingsmotor wordt gecombineerd met de elektrische elementen komt het vermogen uit op ongeveer 1.000 pk. Het aantal toeren van de verbrandingsmotor ligt op 15.000 toeren per minuut. Beide getallen zijn dus significant hoger dan die van gewone straatauto's.
Een race in de F1 duurt maximaal 2 uur. Dit betekent dat er maximaal 2 uur op de baan gereden mag worden, waarna er precies na 2 uur wordt afgevlagd voor de laatste ronde. Zo is het dus dat een F1 race 2 uur + 1 ronde duurt, omdat je niet abrupt een race kan stoppen. Deze begint en eindigt bij de finish.
Wanneer een race niet meer hervat kan worden, worden de resultaten genomen zoals die één ronde voor de schorsing was. Als minder dan 75% van de race-afstand is voltooid, dan zal de helft van het aantal punten uitgereikt worden, mits er twee of meer ronden zijn gereden.
Hoewel het misschien als een droombaan klinkt, moet je weten dat het vele jaren duurt om de noodzakelijke ervaring op te doen en dat er aanzienlijke financiële investeringen nodig zijn om een professioneel coureur in de Formule 1 te kunnen worden.