Wanneer je lijdt aan een dissociatieve stoornis lukt het je op momenten niet om gebruik te maken van het bewustzijn. Het is net of je uit je lichaam treedt: je staat los van jezelf. Dit kan een manier zijn om gedachten, emoties en (lichamelijke) gevoelens uit te schakelen.
Dissociatie is een toestand van verlaagd bewustzijn. Als je last hebt van dissociatie kan het voelen alsof je gedachten, gevoelens, herinneringen en lichamelijke gewaarwordingen niet van jezelf zijn (depersonalisatie). Ook kunnen de wereld en de mensen om je heen kunnen heel vreemd aanvoelen (derealisatie).
Het gevoel 'los te raken van uzelf of van uw omgeving' heet dissociatie. Dingen die u dan bijvoorbeeld merkt: De tijd lijkt veel sneller of langzamer te gaan dan normaal. U vergeet (belangrijke) dingen die u heeft meegemaakt.
Dissociatie is een verstoring en/of onderbreking van het normale psychisch functioneren, die van invloed is op onder andere het denken, geheugen, identiteit, emotie, perceptie, lichaamsbeleving, motorische controle en gedrag. Dissociatieve symptomen kunnen ieder gebied van het psychisch functioneren verstoren.
Mensen die in hun kindertijd langdurig blootgestaan hebben aan misbruik, mishandeling of verwaarlozing hebben als volwassene vaak meer last van plotselinge dissociatie dan anderen. Dissociatie zou je kunnen zien als een verdedigingsmechanisme dat je beschermt tegen te veel prikkels.
Het kan komen door nare dingen meemaken als kind. Psychotherapie, medicijnen en EMDR kunnen helpen. Een dissociatieve stoornis kan overgaan. Of u kunt leren er beter mee om te gaan.
De meest gekozen therapievorm bij een dissociatieve identiteitsstoornis is psychotherapie. Deze therapie is vaak zwaar en pijnlijk doordat traumatische herinneringen naar boven komen. Tijdens de behandeling kan iemand met DIS veel emotionele crises doormaken.
Mensen met dissociatieve fugue bevinden zich soms ineens uren of zelfs dagen later op een andere plek, zonder zich bewust te zijn van hoe ze daar terecht zijn gekomen. Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS): hierbij zijn er meerdere identiteiten in een persoon aanwezig, gepaard met amnesie.
Complexe PTSS heeft dezelfde symptomen als PTSS, maar heeft daarnaast ook nog andere symptomen. Naast vermijding, herbeleving en spanning is er ook sprake van dissociatieve momenten. Dat betekent dat bepaalde gedachten, emoties, waarnemingen of herinneringen buiten het bewustzijn worden geplaatst.
Er zijn aanwijzingen dat je meerdere persoonlijkheidstoestanden (identiteiten) hebt. Minstens twee van jouw identiteiten nemen jouw gedachten, gedrag en gevoelens regelmatig over. Je hebt geen controle over of bewustzijn van de wisselingen. Je hebt 'gaten' in je geheugen (amnesie).
De effecten kunnen nog even doorwerken, wat goed is. Daarnaast is het een veelgehoorde klacht dat cliënten na de EMDR hoofdpijn en vermoeidheid kunnen ervaren. In sommige gevallen kan je ook het idee hebben dat je de regie kwijt bent als je er bijvoorbeeld nieuwe beelden of gevoelens naar boven komen.
Het ervaren van derealisatie is absoluut geen teken dat je gek wordt of dat er iets ergs aan de hand is. Je kunt derealisatie zien als een beschermingsmechanisme van je brein als het even overbelast is.
Naar schatting 1 procent van de populatie volwassenen heeft DIS. De diagnose wordt het meest bij vrouwen gesteld: 9 van de 10 gevallen zijn vrouwen. De stoornis is te behandelen mat psychotherapie, maar helemaal verhelpen lukt zelden.
Kun je onbewust een trauma hebben? Ja. Het kan zijn dat je jezelf bewust of onbewust afsluit voor de verwerking van het trauma. Dan stop je het weg en vermijd je nadenken over je gevoelens en gedachten die met het trauma te maken hebben.
De psychotherapeut behandelt cliënten met complexe psychische problemen die vaak in de persoonlijkheid zijn geworteld. Zoals bijvoorbeeld om zoals angst- en stemmingsstoornissen, persoonlijkheidsproblematiek, identiteitsstoornissen en gedragsstoornissen.
Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) – eerder meervoudige persoonlijkheidsstoornis genoemd – is een psychiatrische aandoening die wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van twee of meer verschillende dissociatieve delen van de persoonlijkheid die herhaaldelijk de controle over het gedrag van de persoon overnemen.
Onder Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering wordt verstaan: de schadelijke psychische, biologische en sociale gevolgen van (een combinatie van) stressvolle en potentieel traumatische gebeurtenissen tijdens de kinderjaren.
Bij de meeste mensen is het een gevolg van vermoeidheid en overbelasting. Het komt bijvoorbeeld door slaaptekort. Maar ook alcohol en drugs vormen een belasting voor lichaam en geest, waardoor je eerder dit soort vreemde ervaringen kunt krijgen. Ook bij de eerste tekenen van griep en verkoudheid komen ze geregeld voor.
Bijna alle mensen ervaren na verloop van tijd minder of helemaal geen klachten meer. Angst en spanning zullen herstel in de weg staan. De aard van de klachten brengt met zich mee je meer angst dan voorheen ervaart. Leer mee te bewegen met opkomende gevoelens.
Dissociatie is een verschijnsel dat vrijwel iedereen wel kent (bijvoorbeeld dagdromen of verstrooidheid), maar als de verschijnselen zo erg worden dat een mens niet meer normaal kan functioneren, is er sprake van een stoornis.
Een meervoudige persoonlijkheidsstoornis, of zoals het tegenwoordig wordt genoemd: dissociatieve identiteitsstoornis. Dat is een heel andere aandoening. Hierbij zitten in een persoon verschillende persoonlijkheden opgesloten die elkaar afwisselen en vaak niet van elkaars bestaan weten.