Joulupukki heeft een vrouw, joulumuori ("Kerstvrouwtje", "Kerst-omaatje"), waarover echter weinig bekend is.
Tegenwoordig kennen we vooral Sinterklaas en de Kerstman. Dat zijn naaste familieleden: de Kerstman is de Amerikaanse versie van Sinterklaas, wat duidelijk blijkt uit zijn naam, Santa Claus – een verbastering van het Nederlandse Sint Nicolaas, of Sinterklaas.
De inspiratie voor de Kerstman is onze eigen Sint-Nicolaas, beter bekend als Sinterklaas, die in de 4e eeuw in de stad Myra in het huidige Turkije leefde. De bisschop Sint-Nicolaas vormde waarschijnlijk de inspiratie voor de kerstman.
Waar de kerstman en zijn elfjes nou echt wonen blijft nog altijd de vraag. Vaak wordt gezegd de Noordpool maar omdat daar geen rendieren voorkomen zijn er mensen die van mening zijn dat ze uit Lapland komen.
Wie ontwierp de kerstman? De eerste tekenaar die de kerstman neerzette zoals we hem nu kennen was Thomas Nast rond 1880. Voor Harper's weekly maakte Nast jarenlang tekeningen, waarin we Santa Claus zien met een dikke buik en een rode jas.
Eerst werd in 1809 in het boek Knickerbocker's History of New York van Washington Irving een pijp rokende Nicolaas opgevoerd, die in een vliegende koets over de daken vloog en daarbij zoete kinderen cadeautjes bracht, en stoute kinderen de roe.
Kerstman was blauw
Het Kerstmannetje stond overigens volledig achter de noordelijke staten in hun oorlog tegen de zuidelijke staten, en in overeenstemming met de tijdgeest droeg hij een blauwe jas met witte sterren en een rood-wit gestreepte broek. Al lange tijd staat de kleur blauw voor hoop binnen de kerk.
De kerstmascotte brengt al sinds mensenheugenis diezelfde drie woordjes uit, maar waarom eigenlijk? Het antwoord is doodeenvoudig: omdat de ho ho ho's gelach moeten voorstellen, aldus de Amerikaanse uitgeverij Merriam-Webster.
Het totale gewicht wordt nu 148,5 miljoen kilo. Ter vergelijking, dit is drie keer zo zwaar als prins Willem-Alexander. 148,5 miljoen kilo met een snelheid van 1258,1 kilometer per seconde zorgt voor een waanzinnige wrijvingskracht.
Sterker nog, je kunt hem in zijn woonplaats bezoeken. Net boven de poolcirkel ligt Rovaniemi, de hoofdstad van Fins Lapland. Hier vind je Santa Claus Village, waar de enige echte Kerstman (Joulupukki in het Fins) kantoor houdt.
De Engelse namen van de andere 8 rendieren zijn: Dasher, Dancer, Prancer, Vixen, Comet, Cupid, Donner(of Thunder), Blitzen (ook wel Lightning).
Het beste antwoord. Het is zeker geen geen legende. Sint Nicolaas van Myra heeft echt bestaan. Coca-cola is inderdaad de bedenker van Santa Claus en hij is geinspireerd door onze eigen Sinterklaas.
Als je stout bent geweest, ga je niet mee in de zak naar Spanje maar krijg je verrotte aardappel in je schoen.
In 1931 gaf Coca‑Cola de reclametekenaar Haddon Sundblom de opdracht de Kerstman opnieuw vorm te geven. Een goede vriend van Sundblom, Lou Prentice, stond model voor de Kerstman. Sundblom tekende een warme, gezellige Kerstman met een witte baard en een rood-wit pak.
Wit, groen en rood symboliseren geloof (wit,) hoop (groen) en liefde (rood.) De drie voornaamste personen in het kerstverhaal, Jezus, Maria en Jozef corresponderen hiermee. Jezus is de verpersoonlijking van de liefde, Maria bracht die ter wereld en symboliseert de hoop, Jozef is de man van het onvoorwaardelijk geloof.
Het verhaal van de kerstman kennen we allemaal. Een oude man met een lange, witte baard, die op de Noordpool woont. En die daar – samen met zijn elfjes – alle cadeautjes voor alle kinderen over de hele wereld opslaat. Om ze vervolgens op kerstavond te bezorgen met zijn slee, getrokken door acht vliegende rendieren.
Ervan uitgaande dat de lieve kinderen gelijkmatig over de aardbol zijn verdeeld, moet hij 120,8 miljoen kilometer afleggen. Om dat te bereiken moet hij met circa 1040 km/s vliegen – 3000 keer de snelheid van het geluid. Dan heeft hij nog 1/1000 seconde over om te landen en de cadeaus af te leveren.
Zoals iedereen wel weet, heeft de Kerstman een uitgebreid team aan elfen dat voor hem werkt. Zij doen het voorbereidende werk zodat de Kerstman tijdig klaar geraakt voor zijn reis op kerstavond. Het takenpakket van die elfen is erg uitgebreid: Ze maken en verpakken al het speelgoed dat naar de kinderen gaat.
In de zomer eet hij knoppen en bladeren van bomen, maar ook waterplanten. In de winter is er minder voedsel beschikbaar. Toch weet het rendier altijd een lekker hapje onder de sneeuw vandaan te halen. Hij is namelijk gek op rendiermos en droge grassen.
De rode neus van Rudolph
In 1939 kwam het verhaal over een negende rendier: Rudolph the red-nosed reindeer. Dit verhaal werd geschreven door Robert L. May die vanwege bezuinigingen bij het warenhuis Montgomery Ward uit noodzaak een kerstverhaal bedacht.
Het verhaal van de kerstman kennen we allemaal. Een oude man met een lange, witte baard, die op de Noordpool woont. En die daar – samen met zijn elfjes – alle cadeautjes voor alle kinderen over de hele wereld opslaat. Om ze vervolgens op kerstavond te bezorgen met zijn slee, getrokken door acht vliegende rendieren.
Santa Claus
Zijn feestdag en zijn uiterlijk, een vrolijke man in een sneeuwpak, waren echter gebaseerd op de Engelse Father Christmas. De datum van het Amerikaanse Sinterklaasfeest verschoof naar eind december. Zo kwam het feest samen te vallen met het Kerstfeest.
Het was tekenaar Haddon Sundblom die in 1931 een vriendelijke Kerstman met bolle buik en blozende wangen creëerde voor Coca‑Cola. En zo ontstond de Coca‑Cola Kerstman zoals we hem vandaag nog altijd kennen.
Negen rendieren trekken de slee van de kerstman: Dasher, Dancer, Prancer, Vixen, Comet, Cupid, Donner, Blitzen en natuurlijk Rudolph, aan wie zelfs een kerstlied "Rudolph the Red-Nosed Reindeer" is opgedragen. Het verhaal van het rendier met de rode neus is een van de meest succesvolle kerstverhalen.
In navolging van de heilige bisschop, die bekend stond om zijn anonieme gulheid, was het tijdens Sinterklaas gebruikelijk om geld te geven aan de armen. Later veranderde dit in het geven van cadeautjes aan kinderen die het hele jaar braaf waren geweest.