Omdat er veel zout in zit, is mosterd een minder gezonde keuze. Een theelepeltje bij je maaltijd kan niet gelijk kwaad, hiermee krijg je ongeveer 160 milligram zout binnen. Een theelepel mosterd is een dagkeuze buiten de Schijf van Vijf.
Mosterd wordt gemaakt van de gedroogde tot meel gemalen zaadjes van de mosterdplant en most (het nog niet vergiste sap van druiven), wijn of azijn. Voor grove mosterd worden de zaadjes grof gemalen en voor fijne (logischerwijs) wordt alleen het fijnste meel van de gemalen zaadjes gebruikt.
Iedere streek in Nederland had vroeger wel zijn eigen mosterdvariant. De Groninger mosterd kenmerkt zich, naast de grove maling, door de pittigheid en een zure (azijn)smaak. Mosterd was lange tijd de smaakmaker voor de armen.
Traditionele mosterd wordt gemaakt van mosterdzaad, azijn, water en zout. Er zitten dus geen ongezonde ingrediënten in en daarom past het prima in een gezond eetschema. De hoeveelheid zout kan wel vrij hoog zijn (ongeveer 3,5 gram per 100 gram), maar je eet er natuurlijk geen grote hoeveelheden van.
Dijon-mosterd is een Franse variant van mosterd die wordt gebruikt als specerij voor sandwiches, sauzen, glazuren, dressings, kruiden en meer. Het heeft een lichtgele kleur en is romig en pasteuze van textuur. Maak je geen zorgen over het schudden van Dijon-mosterd!
Zwart mosterdzaad is de meest scherpste van de drie. Hou je dus van scherpe mosterd, kies dan voor zwart mosterdzaad.
Engelse mosterd wordt gemaakt van drooggemalen mosterdmeel van zwart en sarepta mosterdzaad en geel mosterdzaad. In Engeland mag mosterd ook tarwemeel bevatten; in Nederland mag dat dan geen mosterd heten. Beierse mosterd is zacht en zoet, en staat bekend als Süßer Senf.
Ons unieke Limburgse recept geeft Marne Limburgse Mosterd een ware Bourgondische smaak. Een milde mosterd met in natuurlijke azijn gewelde mosterdzaadjes.
Deze wrange vloeistof gaf de Dijonmosterd zijn karakteristieke smaak en maakte hem onderscheidend van de rest. Dijonmosterd is lichtgeel van kleur, in tegenstelling tot Amerikaanse mosterd die heldergeel, iets intenser en prikkelender is. De mosterd uit Dijon heeft een pittige, scherpe smaak en is sterk en kruidig.
Mosterd bevat veel zout, dus ja het is slecht voor je bloeddruk als je er te veel van neemt. In 100 gram mosterd zit ruim 3 gram zout. Het advies is om als volwassene niet meer dan 6 gram zout per dag binnen te krijgen, liever minder.
Zaanse mosterd (335 g, €0,99). Milde mosterd, beetje zoetig, weinig scherp. Prima mosterd voor bij een blokje kaas.
Er zitten heel wat vitaminen in mosterdzaad die gezond zijn;
Vitamine E zorgt voor gezond bloed, is belangrijk voor de bloedstolling, sterkt de ogen, voorkomt ontstekingen en atherosclerose, vertraagt het verouderingsproces en is een natuurlijk conserveringsmiddel.
Mayonaise: 133 kcal, 14.3 gram vet (1.7 gram verzadigd), 0.7 gram suiker, 0.2 gram zout. Ketchup: 15 kcal, 0 gram vet, 2.8 gram suiker, 0.4 gram zout. Mosterd: 24 kcal, 1.6 gram vet, 0.4 gram suiker, 0.8 gram zout. Joppiesaus: 69 kcal, 5.6 gram vet (0.5 gram verzadigd), 2.4 gram suiker, 0.3 gram zout.
Het heeft een scherpe smaak en wordt vaak gegeten bij vette etenswaren zoals een bitterbal, rookworst en kazen, met als doel de spijsvertering te bevorderen. Maar doordat mosterd zo scherp is, kan het een slokdarm die al is aangetast door maagzuur verder irriteren en dat voel je meteen.
Het grootste verschil tussen de normale mosterd en de Amerikaanse mosterd is dat de Amerikaanse mosterd een zoetere smaak heeft. Amerikanen gebruiken de Amerikaanse mosterd meestal voor de hotdogs of hamburgers.
Dijon is de hoofdstad van de Bourgogne en is naast Crème de Cassis en de indrukwekkende wijngaarden Côte de Nuits natuurlijk ook wereldberoemd vanwege zijn mosterd. Tijdens de 13e eeuw was Dijon een waar mosterdwalhalla en had de stad een monopolie op de mosterdproductie.
De schaarste is volgens producenten vooral te wijten aan grote droogte in Canada, waardoor de oogst het afgelopen jaar tegenviel. Het hielp niet dat ook de oogst in de Franse Bourgogne – waar de beroemde mosterd oorspronkelijk vandaan komt – mislukte na een natte winter en een koud voorjaar.
Er zijn grofweg 3 soorten mosterd: gele mosterd (sinapsis alba), bruine mosterd (brassica juncea, ook wel sareptamosterd genoemd) en zwarte mosterd (brassica nigra). Zwarte mosterd is de meest scherpe van de drie en die gebruiken we dan ook om Abrahams mosterd van te maken, een lekker pittige grove mosterd!
Hoe ziet de mosterd plant er uit? De zwarte mosterdplant is een éénjarige plant, met een vertakte stengel die een meter hoog wordt. De onderste bladeren zijn geveerd, de bovenste bladeren smal en spits. De gele (of witte) mosterd is een éénjarige, rechtopstaande plant die 30 cm hoog wordt.
Het is de eenjarige plant uit de kruisbloemenfamilie waar de mosterdzaadjes van afkomstig zijn. Die mosterdplanten groeien in Europa, Noord-Afrika en Azië. In het voorjaar wordt er in het gematigde klimaat gezaaid. Daar vindt na de bloei de oogst plaats.
De geschiedenis van mosterd. Mosterd bestaat al heel lang. Door de eeuwen heen is mosterd altijd een heel populaire 'saus' geweest. We weten dat 3000 jaar voor onze jaartelling al in China mosterdzaad werd verbouwd.
De geschiedenis van de mosterd uit Dijon
Rond 1200 stond Dijon, de hoofdstad van de Bourgogne, al bekend als een regio waar ze goede mosterd maakten. Maar pas vijf eeuwen later, in 1858, werd het gele goedje pas echt populair.
Je kunt de zaden vanaf ongeveer maart buiten zaaien en je oogst de jonge blaadjes van de jonge planten. Die blaadjes zijn pittig van smaak (een beetje vergelijkbaar met radijs), en het blad is heel zacht behaard. Je kunt de blaadjes rauw eten of stoven.