In een als-bijzin wordt de imperfecto de subjuntivo gebruikt.Het resultaat van de voorwaarde is uitgedrukt in de voorwaardelijke wijs: Si yo fuera/fuese tú, no dejaría pasar esta oportunidad. Als ik jou was, zou ik deze gelegenheid niet voorbij laten gaan.
In het Spaans zijn er twee verleden tijden: de pretérito indefinido (verleden tijd) en de pretérito imperfecto (onvoltooid verleden tijd).
De subjuntivo is de aanvoegende wijs die heel veel gebruikt wordt in het Spaans. Te gebruiken wanneer de spreker gevoelens wil uitdrukken ten opzichte van een situatie of over een gebeurtenis.
Bij het vervoegen van de imperfecto worden de werkwoorden eindigend op -er / -ir op dezelfde manier vervoegd! Je gebruikt de imperfecto wanneer de actie in het verleden een relatie heeft met het heden. Siempre iba a la escuela. (Ik ging altijd naar school) is een voorbeeld van de imperfecto.
De Imparfait wordt gebruikt voor een gebeurtenis of situatie in de verleden tijd die langere tijd duurde of nog voortduurt : we beschrijven er dus noch het begin, noch het einde van. Voorbeeld: La faible lumière ruinait la santé de la femme peintre.(Het zwakke licht beschadigde de gezondheid van de schilderes.)
De Perfecto wordt gevormd met de tegenwoordige tijd van het werkwoord haber (hebben/zijn) + voltooid deelwoord. Het is daarom van belang dat je de vervoeging daarvan uit je hoofd kent. Bijvoorbeeld: He comido - Ik heb gegeten. Bij werkwoorden die eindigen op –AR, vervang je –AR door –ADO.
Het imparfait is de werkwoordstijd (tempus) die in het Frans wordt gebruikt voor de onvoltooid verleden tijd. Hij wordt dus gebruikt om te zeggen hoe iets vroeger was of dat men iets vaak deed.
Gelukkig is de onvoltooid verleden tijd, l'imparfait, in het Frans heel regelmatig! Om l'imparfait te vormen heb je de nous-vorm van een werkwoord nodig in de tegenwoordige tijd.
De onvoltooid verleden tijd (Imperfekt of Präteritum) wordt in het algemeen gebruikt om gebeurtenissen, gewoonten en feiten uit het verleden weer te geven.
Je herkent de subjonctif of de aanvoegende wijs makkelijk in een bijzin na 'QUE' en na bepaalde voegwoorden eindigend op -que.
In de Franse taal is de subjonctif alles behalve ouderwets en wordt het nog volop gebruikt. Zowel in gesproken als geschreven taal: “Je veux que tu sois heureux”. Je herkent de subjonctif (aanvoegende wijs) in een bijzin na 'que' en na bepaalde voegwoorden eindigend op -que.
Le subjonctif vormen doe je op basis van de indicatif present! Neem de eerste en derde persoon meervoud van de indicatif présent en laat de uitgangen vallen. Voeg er dan de specifieke uitgangen van de subjonctif aan toe.
Het praesens vertaal je met de tegenwoordige tijd , bijvoorbeeld zo: ' Disco . ' – Ik leer. Het imperfectum vertaal je met de onvoltooide verleden tijd , bijvoorbeeldo zo: ' Discebam . ' – Ik leerde.
Toekomende tijd (Futuro imperfecto)
Het gebruik van de futuro komt vrijwel volledig overeen met het gebruik van de toekomende tijd in het Nederlands. In het Nederlands wordt het hulpwerkwoord “zullen” gebruikt om de toekomende tijd te vormen samen met de infinitief.
Voorbeelden van de onvoltooid verleden tijd (o.v.t.) zijn: ik werkte, jij dacht, hij ging, wij wandelden, jullie aten, zij droomden.
Om regelmatige werkwoorden in de subjonctif (aanvoegende wijs) te vervoegen, gebruiken wij de 3e persoon meervoud (ils) van de présent (onvoltooid tegenwoordige tijd). Vervolgens verwijderen wij het -ent uiteinde en voegen wij -e, -es, -e, -ions, -iez, en -ent toe.
Je gebruikt de gebiedende wijs als je opdrachten of aanwijzingen geeft. Welke vorm je hierbij moet gebruiken, is afhankelijk van de persoon tegen wie de aanwijzing is gericht. Als je je tot een persoon richt, die je met jij kan aanspreken, dan gebruik je de je -vorm (ik) van de tegenwoordige tijd.
De passé composé vervoegd wordt met 'avoir' én het lijdend voorwerp vóór het voltooid deelwoord staat. Het voltooid deelwoord neemt dan het geslacht en getal van het lijdend voorwerp over.
In de passé simple worden werkwoorden eindigend op –ER (chanter zingen, terminer afmaken, aller gaan) als volgt vervoegd: -ai, -as, -a, -âmes, -âtes, -èrent. Ce jour-là, Victor se leva tôt Op die dag stond Victor vroeg op. Opmerking: Bij werkwoorden eindigend op –GER moet een e voor de uitgang worden geplaatst.
Elk werkwoord heeft twee hoofdvormen in de vervoeging: de tegenwoordige tijd en de verleden tijd. Simpel uitgedrukt zegt de tegenwoordige tijd iets over een handeling die zich op het moment van spreken afspeelt, en de verleden tijd iets over een handeling die zich al eerder heeft afgespeeld.
Het Pretérito Indefinido wordt gebruikt wanneer in een handeling in een verder verleden heeft plaatsgevonden. Dit betekent dat je op het moment waarop je spreekt niet meer in dezelfde tijd leeft als waarin de actie of gebeurtenis plaatsvond. Jij leeft bijvoorbeeld op maandag, maar op zondag at je vis.
Het voltooid deelwoord of participium (in het Spaans participio) wordt in samengestelde tijden gebruikt samen met het hulpwerkwoord haber (hebben). In het Spaans eindigt het voltooid deelwoord op -ado of -ido.