Toxoplasma gondii: deze parasiet is alleen in staat om zich te vermenigvuldigen in katten. Het veroorzaakt de ziekte Toxoplasmose.
Parasitaire infecties variëren van asymptomatisch tot levensbedreigend. De ernst van de infectie is afhankelijk van de soort parasiet, de weerstand van de gastheer en de behandelmogelijkheden. Bij veel parasieten vertoont de gastheer geen (klinische) symptomen.
De schistosoma mansoni-parasieten veroorzaken een ziekte die kan leiden tot schade aan de organen of zelfs tot de dood. De parasiet kan ook eitjes leggen in het lichaam van de mens.
De langste parasitaire rondworm die zoogdieren kan infecteren is de Guineaworm (Dracunculus medinensis), waarvan het vrouwtje een lengte kan bereiken wel 80 cm. In hun vrij levende stadium zwemmen de minuscule larfjes van de Gunieaworm in het water rond en worden opgeslokt door bijvoorbeeld een watervlo.
Als mensen de longworm binnenkrijgen, laat de parasiet zich meevoeren naar de hersenen. Binnen één tot drie weken krijgen patiënten last van hoofdpijn, misselijkheid en duizeligheid. De verschijnselen duren meestal tussen de twee weken en twee maanden en hebben geregeld een dodelijke afloop.
Eet je hond of kat een slak, dan kan hij besmet worden met larven van de longworm. Slakkenslijm kan ook vol larfjes zitten. Als je hond of kat dan gras eet of uit een waterplas drinkt, dan kan hij ze op die manier binnen krijgen.
Soms ziet u stukjes lintworm in uw poep, ondergoed of beddengoed. Het zijn platte witte of lichtgele rechthoekige stukjes, 1 tot 2 centimeter lang. Als ze indrogen zien ze eruit als rijstkorrels. Zelden geeft de lintworm ook jeuk bij de anus, buikpijn, diarree of afvallen.
Een infectie die is veroorzaakt door een parasiet, wordt behandeld met een parasietdodend middel. Deze middelen verhinderen de aanmaak van eiwitten door de parasiet. Zonder eiwitten kan de parasiet niet groeien en sterft deze af. Voorbeelden zijn atovaquon, clindamycine en metronidazol.
Vaak verdwijnt de parasiet vanzelf uit het lichaam. Het is niet altijd te voorkomen dat iemand besmet raakt. Wel is belangrijk om op het volgende te letten: Was regelmatig uw handen met water en zeep.
Er zijn verschillende soorten parasieten.
De meeste mensen die besmet zijn met darmparasieten hebben sowieso last van buikpijn, maar ook treedt er vaak misselijkheid op, ze kunnen zich wattig in het hoofd voelen, vermoeid voelen of wat depressief.
Maar helaas, zichzelf bevruchten kunnen ze niet. Daarvoor is een partner nodig. Als twee wormen willen gaan paren gaan ze naast elkaar liggen, standje 69. Hun lijven scheiden dan slijm af dat uitgroeit tot een slijmkoker die hun lichamen omhult.
De worm kan via de neus, mond of anus naar buiten kruipen. Dit komt heel zelden voor.
Ook de mens kan besmet raken met de hartworm. Dit is echter een uitzondering, de mens is dan een oneigenlijke gastheer waar de hartworm zijn levenscyclus niet voltooid. Ze kunnen zich dan inkapselen in de longen en uiteindelijk verkalken.
De meest voorkomende klacht is diarree. De diarree kan waterdun zijn maar er kan ook sprake zijn van brijige, stinkende diarree. De diarree bevat geen bloed of slijm en gaat vaak gepaard gaat met misselijkheid, gasvorming, buikkrampen en vettige, stinkende ontlasting. Soms zijn er ook klachten zoals koorts en braken.
Verzakking van de dunne darm (enterocele)
Bij een enterocele is de dunne darm tot laag in het bekken gezakt. De endeldarm wordt daardoor samengedrukt waardoor de ontlasting er niet goed uit kan. Typisch voor deze klacht is dat u vaak 's nachts het gevoel hebt dat u moet poepen.
Hoe ziet Giardia diarree eruit
Giardia geeft dunne ontlasting of brijachtige stinkende diarree. Er kan slijm en bloed bij zitten. Ook zie je vaak dat de honden misselijk zijn en makkelijk overgeven, maar vaak behouden ze wel hun eetlust.
Verwekker: Alle dierlijke parasieten (mijten) die jeuk bij de mens veroorzaken. De meest voorkomende: animale scabies, Cheyletiellidae en de vogelmijt.
Hoe kouder en vochtiger de omgeving, hoe langer de parasiet infectieus blijft. In water kouder dan 10°C kan deze parasiet bijvoorbeeld tot 3 maanden overleven. In een droge omgeving met direct zonlicht is de cyste “slechts” enkele dagen infectieus.
Wormen geven zelden klachten. Soms voelt u jeuk rond de anus of vagina. Heel soms kunt u buikpijn krijgen. Maar meestal merkt u niets.
Een lintworm geeft meestal geen klachten. Een lintworm wordt vrijwel altijd opgemerkt doordat men kleine witgele stukjes in de ontlasting aantreft. Deze stukjes zijn afgebroken segmenten van de achterkant van de lintworm. Meestal zijn ze één tot drie centimeter lang.
Wanneer de mens onvoldoende verhit vlees eet van een besmet dier (als het niet zóveel blaasjes zijn dat het in het slachthuis opgemerkt is, want dan wordt het vlees afgekeurd), komt de larve die in het blaasje zit vrij in de darmen van de mens en groeit daar uit tot een nieuwe lintworm.
Wormen bij mensen ontstaan door besmetting van dier op dier, dieren op mensen of andersom, of mens op mens. Bekende symptomen zijn buikpijn, misselijkheid, diarree of jeuk rond de anus. De behandeling van wormen bestaat uit antiwormmiddelen (medicijnen) en hygiëne-adviezen.