De satellieten leveren niet alleen wolkenbeelden maar ook gegevens over infraroodstraling waaruit temperatuur en vochtigheid wordt afgeleid. Satellietmetingen zorgen ook voor gegevens van straling, wind, golfhoogtes, golfpatronen, zeestromingen, ijskappen en nog veel meer.
De kunstmatige satellieten zijn gemaakt door mensen en zweven in een baan rond de aarde. Het kost veel geld om satellieten te maken, maar ze zijn wel heel belangrijk. Dankzij satellieten kunnen we bijvoorbeeld het weer voorspellen, televisie kijken en navigatiesystemen in de auto gebruiken.
Ze hebben een verscheidenheid aan toepassingen, waaronder communicatie-relay, weersvoorspelling, navigatie (GPS), uitzending, wetenschappelijk onderzoek en aardobservatie . Andere militaire toepassingen zijn verkenning, vroege waarschuwing, signaalintelligentie en, mogelijk, wapenlevering.
Hoe werkt zo'n satelliet? Een satelliet werkt als een soort reflector in de ruimte. Een mediabedrijf zendt bijvoorbeeld een signaal uit via een schotelantenne, de mediasatelliet vangt dit signaal op en verstuurt het direct naar andere antennes op aarde die het dan verder verspreiden.
Satellieten kunnen veel verschillende functies hebben. Je hebt bijvoorbeeld communicatiesatellieten, die gebruikt worden voor telefoon, internet en tv-verbindingen. Ook heb je navigatiesatellieten voor dingen zoals GPS en observatiesatellieten om foto's van de ruimte of de aarde te maken.
De satellieten leveren niet alleen wolkenbeelden maar ook gegevens over infraroodstraling waaruit temperatuur en vochtigheid wordt afgeleid. Satellietmetingen zorgen ook voor gegevens van straling, wind, golfhoogtes, golfpatronen, zeestromingen, ijskappen en nog veel meer.
Satellieten verschaffen informatie over de wolken, oceanen, land en lucht van de aarde . Ze kunnen ook bosbranden, vulkanen en rook observeren. Al deze informatie helpt wetenschappers om het weer en klimaat te voorspellen. Het helpt boeren om te weten welke gewassen ze moeten planten.
In de sterrenkunde is een satelliet een object dat rond een planeet draait. Er zijn enkele honderden natuurlijke satellieten, of manen, in ons zonnestelsel. Sinds 1957 zijn er ook duizenden kunstmatige (door de mens gemaakte) satellieten gelanceerd.
Als de satellieten uitvallen of hun werking wordt verstoord, kan dat leiden tot verminderde bescherming van vitale infra structuur en maatschappelijke ont wrichting. Daardoor is het waarschijnlijk dat satellieten in toekomstige gewapende conflicten vaker doelwit zullen zijn.
Er zijn drie typen satellieten rond de aarde: geostationair (GEO), middelhoge aardbaan (MEO) en lage aardbaan (LEO) .
Een satelliet is een hemellichaam in een baan rond een planeet of een hemellichaam dat zich rond een planeet beweegt. Een algemeen bekend voorbeeld van een satelliet is de maan. De maan wordt een 'natuurlijke satelliet' genoemd, omdat ze niet door de mens is gemaakt.
Satellieten worden niet gebruikt voor ruimtereizen , maar objecten zoals ruimtevaartuigen, ruimtesondes en spaceshuttles worden gebruikt om de diepe ruimte te verkennen.
De maan is de enige natuurlijke satelliet van de aarde. Daarnaast wordt geschat dat er ongeveer 4900 operationele kunstmatige (door de mens gemaakte) satellieten rond de aarde draaien.
Het Europees Ruimtevaart Agentschap (ESA) heeft aan twee van zijn astronauten in opleiding een eerste ruimtemissie toegewezen. De Franse Sophie Adenot en de Belg Raphaël Liégeois zullen normaal in 2026 naar het ruimtestation ISS gaan.
De Maan is de enige natuurlijke satelliet van de Aarde en is een van de vijf grootste manen van het zonnestelsel. Ze wordt soms aangeduid met haar Latijnse naam Luna.
Een satelliet behoudt zijn baan door twee factoren in evenwicht te houden: zijn snelheid (de snelheid die nodig is om in een rechte lijn te reizen) en de zwaartekracht die de aarde erop uitoefent . Een satelliet die dichter bij de aarde draait, heeft meer snelheid nodig om de sterkere zwaartekracht te weerstaan.
Signalen worden verzonden via krachtige zendantennes op aarde. Deze worden in de satelliet versterkt en vervolgens teruggezonden naar de aarde. De apparatuur in de satelliet heeft elektriciteit nodig, die door zonnepanelen wordt opgewekt.
Een satelliet kan lang achtereen in dezelfde baan blijven dankzij het evenwicht tussen de aantrekkingskracht van de aarde en de centrifugale kracht. Omdat de omloopbaan buiten de atmosfeer ligt, is er geen luchtweerstand.
De satellieten zijn 22.300 mijl boven het aardoppervlak gepositioneerd om de volledige schijf van de aarde te kunnen bekijken en hun geostationaire baan te behouden. Geostationaire satellieten reizen met ongeveer 7000 mph om hun geostationaire baan te behouden.
Communicatie, spionage, Ground Positioning System, weersdetectie, geologische studies, studies van het aardmagnetisch veld, studies van de zon, het in kaart brengen van het aardoppervlak, detectie van raketlanceringen en studies van de atmosfeer van de aarde.
Je kunt inderdaad heel vaak satellieten zien aan de sterrenhemel. Vrijwel continu is er een satelliet te vinden, een beetje afhankelijk van hoe donker de plaats op Aarde is waar je staat. Het is dus zeker geen zeldzaamheid. De satellieten zijn te zien doordat ze het zonlicht weerkaatsen.
Kijken is het beste uit de buurt van stadslichten en bij een wolkenloze hemel. De satelliet ziet eruit als een ster die een paar minuten lang gestaag over de hemel beweegt . Als de lichten knipperen, ziet u waarschijnlijk een vliegtuig en geen satelliet.
Veel satellieten en oude raketonderdelen die in een baan rond de aarde cirkelen, vallen in de loop van de tijd vanzelf terug richting aarde. Het meeste van dit ruimteafval verbrandt voordat het de aarde bereikt. Vanaf een hoogte van honderd kilometer spreekt men al van ruimte.
De meeste satellieten worden in een baan om de aarde gebracht met behulp van een lanceerraket, zoals de Europese Ariane-raket. Een andere manier om satellieten in de ruimte te brengen, is ze aan boord van een Space Shuttle mee te nemen en in de ruimte uit te zetten. Dat is bijvoorbeeld met de Hubble telescoop gebeurd.