Hoewel de precieze betekenis van de dolmen van Menga nog steeds onderwerp van discussie is, zijn er aanwijzingen dat het diende als een grafmonument voor de elite van de toenmalige samenleving. In de eindkamer van de dolmen zijn namelijk talloze skeletten en grafgiften gevonden, wat wijst op een funeraire functie.
[ architectonische termen] Een dolmen is een megalithisch grafmonument en de benaming voor hunebedden in Frankrijk en Engeland. De constructie kan bestaan uit een grote platte steen, horizontaal neergelegd op een aantal kleinere stenen, of uit twee rechtop staande keien met daar...
Ze werden gebruikt om de doden te herdenken en fungeerden mogelijk ook als centra voor verschillende ceremonies in het gebied . Dolmens vertegenwoordigden de eerste echte poging van de kolonisten om het landschap om hen heen te organiseren en vorm te geven.
Hunebedden zijn de restanten van stenen grafkelders waarin het boerenvolk dat het noorden van ons land circa 5400 jaar geleden bewoonde, zijn doden bijzette. Vrij algemeen wordt aangenomen dat het massagraven waren, waarin veel generaties een laatste rustplaats kregen.
Dolmenstructuur
Soms werd het geheel bedekt met aarde of kleinere stenen om een heuvel te maken, een tumulus genoemd . Deze monumenten bestaan meestal uit twee of meer rechtopstaande grote stenen die een grote platte horizontale sluitsteen ondersteunen, waardoor het op een "tafel" lijkt.
De grootste concentratie dolmens ter wereld is te vinden op het Koreaanse schiereiland . Met een geschatte 35.000 dolmens is Korea alleen al goed voor bijna 40% van het totaal in de wereld.
Dit geeft aan dat de dolmens met een hoogte van 70-90 cm werden gebruikt voor het begraven van de overblijfselen van mensen met een hoge sociale status. Begrafenisurnen werden gebruikt voor het begraven van de overblijfselen van gewone burgers.
In de hunebedden lag een keienvloer oftewel een vloer gemaakt van keitjes.Bij opgravingen werden ook afscheidingen in de grafkamer gevonden. Dus mogelijk was de grafkamer in meerdere ruimtes verdeeld, zie hieronder. De overledenen lijken op de keivloer te zijn neergelegd met daar omheen grafgiften.
Lang zijn de Lage Landen alleen bevolkt geweest door rondtrekkende jagers en verzamelaars. Maar vijfduizend jaar geleden verbouwen de eerste boeren hier hun voedsel. Het weinige dat zij nalaten, raakt in de volgende eeuwen diep verscholen onder de grond. Dat geldt niet voor de hunebedden.
In het Zuid-Spaanse stadje Antequera (Málaga) is een Hunebed te vinden dat is opgebouwd uit enorme stenen. De zwaarste steen is een deksteen die maar liefst 180 ton weegt.
Hoewel veel dolmens werden gebruikt als begraafplaatsen, is het waarschijnlijk dat hun functie gevarieerder en complexer was. Sommige onderzoekers veronderstellen dat dolmens dienden als plaatsen van aanbidding, waar religieuze ceremonies werden uitgevoerd . Anderen suggereren dat ze een astronomische rol hadden, verbonden met zonne- of maancycli.
Een menhir is een plek waar rituelen een rol spelen. Net als hunebedden zijn ze een heilige plaats waar de mensen bezig zijn met hun geloof en rituelen.
Hoe werd een dolmen gebouwd? Dolmen van het tafeltype werden gebouwd door een sluitsteen over de rechtopstaande stenen op de grond te plaatsen, terwijl dolmen van het type met een beweegbare tafel meestal een geavanceerdere techniek, tijd en arbeid vereisten om zo'n enorme sluitsteen te verplaatsen en op te tillen.
Bij het dorpje Bronneger liggen vijf hunebedden dicht bij elkaar, je vind er hunebed D21, dat waarschijnlijk het oudste hunebed van Nederland is, en D22, het kleinste hunebed van Nederland.
Er zijn nog iets minder dan 200 portal dolmens over in Ierland. Ze zijn met gemak het meest herkenbare type Ierse megalithische monument, met Poulnabrone dolmen in County Clare die vaak worden gebruikt in internationale marketingcampagnes.
De oudste Europese voorbeelden zijn te vinden in Bretagne, Noord-Frankrijk , en dateren uit het 5e millennium v.Chr. Dolmens zijn ook te vinden in het Midden-Oosten, Noord-Afrika, Azië, en vooral in grote aantallen in Korea, met voorbeelden die dateren uit ca. 1000 v.Chr.
Hunebedbouwers waren boeren en dus verbouwden ze graan, bonen, erwten en vlas op hun akkers.
Deze mensen jaagden op zoogdieren (land- en zeedieren) en visten. Naast het jagen speelde het verzamelen een grote rol, denk aan het verzamelen van planten, korstmossen, paddenstoelen, eieren van vogels en schaal- en schelpdieren (KARG, 2011).
In Vlaanderen worden ze meestal Dolmen genoemd. De hunebedbouwers maakten een soort kamers door reusachtige keien (Megalieten) rechtop te zetten en er andere grote stenen overheen te leggen. Met kleinere stenen werden de open spleten tussen de keien opgevuld, en waarschijnlijk werden de kamers dan afgedekt met aarde.
De naam trechterbekercultuur is een verzamelnaam van een groot aantal met elkaar verwante gemeenschappen in het neolithicum of nieuwe steentijd, wonend in het gebied vanaf zuidelijk Scandinavië in het noorden, Nederland in het westen, de Boeg in het oosten en de Donau in het zuiden.
Heb je weleens van hunebedden gehoord? Vast wel. Stonehenge kun je daar een beetje mee vergelijken. Een beetje maar, want dit prehistorische monument was niet alleen een begraafplaats, maar werd ook gebruikt als zon- en maanobservatorium.
Hunebed is als woord ouder. In het boek van Johan Picardt heten de hunebedden steenhopen gebouwd door grouwsamen barbarische en wreede reusen, huynen, giganten. Deze visie was in overeenstemming met de orthodoxe Bijbeluitleg waarin vóór de Zondvloed reuzen op aarde waren.
Dolmen is de benaming voor een soort hunebed in Frankrijk en Engeland. In Frankrijk heeft de dolmen vaak één deksteen. Voor meer informatie over dolmens en het verschil met een hunebed, zie bij hunebed.
In de grootste hunebedden was plek voor wel 40 personen. Toch werd niet iedereen hier begraven. Sterker nog: in een hunebed werd helemaal niet begraven. De overledene werd op een vloer van keien gelegd en kreeg giften mee zoals werktuigen, wapens en aardewerken potten met voedsel.
U mag een overledene niet eerder dan 36 uur na overlijden laten begraven of cremeren.En niet later dan 6 werkdagen na overlijden. Het weekend en feestdagen zijn geen werkdagen. Na de crematie moet het crematorium de as van de overledene 1 maand bewaren.