De infinitief (of: onbepaalde wijs) is een vormcategorie van het werkwoord. De infinitief wordt ook wel 'het hele werkwoord' genoemd en het is in deze 'standaardvorm' dat werkwoorden in woordenboeken zijn opgenomen. De vorm van de infinitief is onbepaald wat persoon, getal, tijd en wijs betreft.
Een infinitief is hetzelfde als het hele werkwoord. Voorbeelden daarvan zijn 'maken', 'rennen', 'werken', 'koken' en 'denken'.
Een infinitief is een vorm van een werkwoord dat gebruikt kan worden als zelfstandig naamwoord, bijvoeglijk naamwoord of bijwoord . Ze worden vaak gevormd door het basiswerkwoord met het woord to ervoor.
Het is het werkwoord wat je ook in het woordenboek vindt, zonder enige verandering. Meestal eindigt het daarom op –en, en in sommige uitzonderingen op –n. Voorbeelden hiervan zijn zingen, vechten, huilen, bidden, lachen, werken, bewonderen en zo zijn er nog veel meer!
De infinitief of onbepaalde wijs is de onvervoegde (meest prille) vorm van een werkwoord, dus lopen en vallen en opstaan en niet liep, loopt, gelopen, valt, viel, staat op, stond op, opgestaan enzovoorts. Dit artikel valt onder het portaal Taal.
De infinitief (of: onbepaalde wijs) is een vormcategorie van het werkwoord. De infinitief wordt ook wel 'het hele werkwoord' genoemd en het is in deze 'standaardvorm' dat werkwoorden in woordenboeken zijn opgenomen. De vorm van de infinitief is onbepaald wat persoon, getal, tijd en wijs betreft.
aan het + infinitief (=duratief)
Met de duratief zeg je dat iets aan de gang is.
Een infinitief is het hele werkwoord zoals je het in het woordenboek vindt. Er is nog niets mee gebeurd. De meeste infinitieven eindigen op -en; sommige eindigen op -n. Het kan ook als zelfstandig naamwoord worden gebruikt.
Eindantwoord:
Zinnen met infinitieven zijn bijvoorbeeld: ' Ik werk om geld te sparen voor nieuwe muziek', 'Denise houdt ervan om te dansen' en 'Dave moet elke ochtend met de hond wandelen'.Infinitieven bestaan uit het woord 'to' plus een werkwoord en kunnen worden gebruikt als zelfstandig naamwoord, bijvoeglijk naamwoord of bijwoord.
Ook de verleden tijd heeft die W-vormen: was/waren. Maar de tegenwoordige tijd, en die andere infinitief, gebruiken de vormen ben, bent, is en zijn (en regionaal ook nog zijt).
Hier is een voorbeeld van een infinitiefzin die wordt voltooid met een lijdend voorwerp: We willen pizza eten voor het avondeten . De infinitiefzin is pizza eten. Het dient als lijdend voorwerp om aan te geven wat het onderwerp wil. Hier is een voorbeeld van een infinitiefzin die wordt voltooid met een bijwoord: Ik dans om mijn geest te kalmeren.
' En de voltooide tijd van 'Ze gaat fietsen' is 'Ze is gaan fietsen' en niet 'Ze is gegaan fietsen. ' Dit wordt in de grammaticaboeken een 'vervangende infinitief' genoemd: de infinitief (moeten, gaan) vervangt het voltooid deelwoord dat je zou verwachten (gemoeten, gegaan).
Zijn wordt gebruikt in de volgende gevallen: in het meervoud van de tegenwoordige tijd: wij zijn, jullie zijn, zij zijn; als infinitief (het hele werkwoord): 'Je moet wel op tijd zijn', 'Hij mag er zijn', 'Het heeft zo moeten zijn', 'Het is heerlijk om vader te zijn'; als een aansporing: 'Zijn jullie eens even stil!
2) Je gebruikt 'om te' + infinitief om extra informatie te geven over een noun of adjectief. ❏ Ik vind het altijd leuk om te sporten. ❏ Ik denk dat het te warm is om iets te doen. ❏ Wat lief van je om stroopwafels mee te nemen.
Must en have to worden beide gebruikt voor verplichting en lijken vaak erg op elkaar. Ze worden beide gevolgd door de infinitief. I must go now./ I have to go now.
Een van de bekendste moderne zinnen met een split infinitive is " to boldly go where no man has gone before " uit de tv-serie Star Trek. Deze zin bevat een split infinitive omdat het bijwoord "boldly" tussen de twee delen van de infinitieve werkwoordzin "to go" staat, waardoor deze wordt gesplitst.
De onbepaalde wijs of infinitief is de onverbogen vorm van het werkwoord. Het is de vorm van het werkwoord waaronder je het in het woordenboek kunt vinden. Een infinitief verandert niet als je het onderwerp verandert door het in het enkelvoud of meervoud te zetten.
'Zullen' is een modaal werkwoord.Je combineert 'zullen' dus met een infinitief.
De correcte vormen zijn u bent en bent u. U is en is u worden als verouderd beschouwd.
zou(den) + infinitief in zowel de bijzin als de rompzin; De spreker voorspelt wat er zal gebeuren of hoe de houding (van hemzelf of anderen) zal zijn in een bepaalde situatie waarvan hij zich voorstelt dat die nu bestaat (daarbij in het midden latend of die ook werkelijk bestaat of ooit zal bestaan).
Andere voorbeelden van voorzetsels zijn: aan, achter, bij, binnen, boven, buiten, dankzij, door, gedurende, in, langs, naar, nabij, om, omstreeks, over, per, qua, rond, sinds, te, tegen, tegenover, tot, tussen, uit, van, vanaf, vanuit, via, volgens, voorbij, wegens, zonder.
Duration, ook wel duratie, is de gewogen gemiddelde looptijd van een verzameling vastrentende waarde en wordt gezien als een goede maatstaf voor rentegevoeligheid van obligaties.
Aan hoort dus al bij het werkwoord. Als het andere voorzetsel niet bij het werkwoord hoort, komt het ook aan er en het eerste voorzetsel vast.