Metalen blikje: 1,5 - 50 jaar. Plastic frisdrankflesje: 5 -10 jaar. Plastic zak: 10 - 20 jaar. Kauwgom: 20 - 25 jaar.
Kauwgom vergaat pas na minstens 20 jaar, een aluminium drankblikje vergaat nauwelijks. Geschat wordt dat er in Nederland circa 50 miljoen kilo zwerfafval per jaar op straat of in het groen belandt.
Zo wordt het klokhuis van een appel het snelst afgebroken – tussen de twee tot acht weken – terwijl de afbraak van een bananen- of sinaasappelschil zo'n twee jaar kan duren. Gemiddeld is groente- en fruitafval in de natuur na een aantal maanden helemaal verdwenen.
Wanneer we afval niet in de juiste vuilbak werpen maar op de straatstenen of in de natuur krijgt het de naam zwerfvuil. De tijd dat zwerfvuil nodig heeft om ooit of nooit te vergaan noemen we afbraaktijd.
Een blikje dat in de natuur belandt, doet er maar liefst 50 jaar over om af te breken. Dat is dus een halve eeuw! Of de gemiddelde levensduur van een olifant.
2-6 maanden: Voor een bananenschil, iets wat misschien heel natuurlijk lijkt, heeft de natuur anderhalve maand nodig. Dit komt doordat de schil het taaie cellulose bevat. Langer doet de natuur over kartonnen drinkpakken, namelijk zo'n twee a drie maanden.
Conclusie. Het kan geen enkele kwaad een bananenschil in de berm te gooien. Het brengt geen enkele schade toe aan de natuur. Doe dit dan wel op een plek waar ie niet in het zicht ligt (of in de weg), want het oog wil natuurlijk ook wat.
Plastic breekt geleidelijk af tot steeds kleinere plasticdeeltjes. Al die kleine deeltjes vergaan nooit en zijn werkelijk overal: in water, grond en lucht.
Plastic vergaat niet. Dat betekent dat al het geproduceerde plastic dat in de natuur terecht is gekomen daar op de een of andere wijze nog aanwezig is.
Eén sigaret kan 1000 liter water vervuilen
Met name voor in het water levende organismen zijn sigarettenpeuken giftig en leiden ze tot veranderd gedrag, veranderingen in het DNA-materiaal, onderdrukking van de ontwikkeling en zelfs tot sterfte. Eén sigarettenpeuk kan 1000 liter water vervuilen.
Er is aanzienlijke kracht voor nodig om een normaal dijbeen te breken – het is het langste en sterkste bot in het lichaam.
Als je 10 kilo vetmassa verliest, dan verlaat zo'n 8,4 kilo massa het lichaam via de longen als CO2 en 1,6 kilo als water. 'Met andere woorden, het leeuwendeel van het gewicht dat we verliezen ademen we uit, voornamelijk als CO2 en deels als water,' vertelt Matthys.
Zowel de enzymen in fase twee als het maagzuur in fase drie dat voor een gladde massa zorgt, hebben moeite met de rubberpolymeren die in kauwgom zitten. Kauwgom wordt dus lastig verteerd, maar na twee dagen is het klusje geklaard.
De plasticvervuiling van de oceanen is gekend als de plastic soep, een immens en mondiaal probleem. Inderdaad, immens groot, zelfs zo groot dat er geen exacte cijfers bekend zijn. Momenteel wordt er geschat dat er ca. 100 tot 150 miljoen ton plastic afval in onze oceanen en zeeën ronddrijft.
Leer is schadelijk voor mens, dier en milieu
Wat veel mensen vaak ook niet weten is dat gelooid leer niet biologisch afbreekbaar is. Leer vergaat dus niet na verloop van tijd. Wanneer het leer niet gelooid zou worden, dan zou de huid binnen de kortste keren gaan rotten, stinken en vergaan.
- Great Pacific Garbage Patch: De grootste afvalhoop ter wereld. Ligt in de Grote Oceaan tussen de Amerikaanse westkust en Hawaï. Bestaat uit naar schatting 80 miljoen kilo afval, verspreid over een gebied dat drie keer zo groot is als Frankrijk.
Plastic is wel altijd een kunststof. Er zijn drie soorten kunststof: thermoplasten, thermoharders en elastomeren.
Zelfs grote dieren zoals walvissen ontsnappen niet aan de gevaren van visnetten. Jaarlijks overlijden meer dan 300.000 walvissen en dolfijnen door rondzwervend vistuig [15].
Al met al stroomt er jaarlijks tussen de de 5 en 13 miljoen ton plastic de grote oceanen in, aldus de Plastic Soup Foundation. Volgens het Wereld Natuur Fonds belandt er per uur een hoeveelheid plastic in zee waarmee je 11 olympische zwembaden zou kunnen vullen.
Per uur belandt er een hoeveelheid plastic in zee waarmee je 11 olympische zwembaden zou kunnen vullen. Per jaar is dat 11 miljoen ton plastic en dit wordt alsmaar meer. We hebben in de afgelopen 20 jaar evenveel plastic geproduceerd als in de 80 jaar ervoor.
“Fruit hoort niet in de bosjes, daar komen namelijk insecten en ander ongedierte op af”, vertelt een medewerker van de gemeente. “Het is beter om het gewoon in de prullenbak te gooien, dan wordt het goed verwerkt.” Klare koek zou je zeggen.
Ook een schil van een sinaasappel bevat veel cellulose, waardoor ook deze resten er tot wel 2 jaar over kunnen doen om helemaal te verdwijnen. Dat geldt in principe ook voor de schillen van andere citrusvruchten zoals citroenen, mandarijnen en grapefruit.