Het chassidisch jodendom, van het Hebreeuwse: חסידות Ḥasidut; "de vromen", is een ultraorthodoxe richting binnen het jodendom. De belijders heten de chassidim of chassidiem. Het chassidisme vindt zijn oorsprong in Oost-Europa.
Na 1630 zijn er twee groepen Joden in Nederland, de Sefardische en de Asjkenazische.
Charedisch Jodendom
Chared betekent letterlijk vrezend, in dit verband “vrezend voor het woord van God”. De meeste charedische mannen brengen een groot deel van hun tijd door in de yeshiva, het leerhuis waar zij dagelijks joodse teksten bestuderen.
Er zijn arme Joden, rijke Joden, seculiere (niet-gelovige) Joden en zeer religieuze Joden. Gelovige joden delen gebruiken en tradities. Zo is er op vrijdagavond en zaterdag de sjabbat, dan gaan ze naar de synagoge – het gebedshuis – en werken ze niet. Spiritueel leider van een synagoge is een rabbijn of rabbi.
Het hindoeïsme komt uit India en is de oudste godsdienst op aarde. De hindoes vereren veel goden en godinnen. Ze denken dat alle goden eigenlijk verschillende vormen van één goddelijke oerkracht zijn. De heilige boeken zijn de Veda's.
In Nederland leven heden ten dage naar schatting tussen de 30.000 en 40.000 joden. De meerderheid van hen woont in Amsterdam en in Amstelveen. Een aanzienlijk deel van hen, waaronder vrijwel alle traditioneel-religieuze joden, woont in de Amsterdamse wijken Rivierenbuurt, Oud-Zuid en Buitenveldert.
Chassidische mannen dragen in het openbaar zwarte kleding en een hoed of keppeltje, aan de zijkant van hun hoofd dragen sommigen lange pijpenkrullen, genaamd peies. Vrouwen dragen een rok of jurk en moeten na hun huwelijk hun hoofd bedekken met een sjaal, hoed, muts of pruik.
Orthodoxe joden volgen heel nauwkeurig de wetten en voorschriften uit de joodse geschriften. Ze dragen wat meer traditionele kleding en de jongens en mannen hebben vaak lange krulletjes langs hun gezicht en een keppel of hoed op hun hoofd. De liberale joden gaan wat moderner om met de joodse wetten en voorschriften.
Ook nu nog spreken, vooral orthodoxe Joden, talen die vele oude Hebreeuwse woorden bevatten, zoals Jiddisch, Aramees, Ladino, en Judeo-Arabisch. Deze variëteiten van bijvoorbeeld Engels, Frans, Duits, Russisch, samen met de oud-Hebreeuwse woorden, kunnen als nieuwe talen worden opgevat.
Sefardische Joden of Sefardim (Hebreeuws: ספרדי, Standaard Səfardi Iberiaans Səp̄arədî; meervoud: ספרדים, Standaard Səfaradim Iberiaans Səp̄arədîm) zijn Joden wier voorouders in Spanje en Portugal leefden.
Joden bidden drie keer per dag. 's Morgens, 's middags en 's avonds. Bidden kan zowel thuis als in de synagoge. Bij het morgengebed dragen de mannen behalve hun keppeltje, ook een gebedskleed of tallith. Op werkdagen dragen strenge joden 's morgens ook twee gebedsriemen met daaraan twee kleine doosjes.
De Davidster De Davidster of het Davidschild is het bekendste symbool van het Jodendom. Het is een zeshoekige ster die bestaat uit twee in elkaar geschoven driehoeken, het hexagram. De Davidster is genoemd naar het 'Schild van Koning David' dat hij volgens een legende droeg.
De Antwerpse Joden wonen vooral in de wijk naast de diamantwijk, op enkele minuten loopafstand van het centraal station. Deze wijk noemt men ook wel Joods Antwerpen. Het is na New York, Londen en Jeruzalem een van de grootste gemeenschappen van charedische (ultra-orthodoxe) joden ter wereld.
Zo'n 12 procent van de Israëlische bevolking bestaat uit ultra-orthodoxe Joden, in het Hebreeuws ook wel haredim genoemd. Ze houden zich strikt aan de Joodse wetten en tradities en wijzen veel moderne gebruiken af. Hun aantal groeit snel door het hoge geboortecijfer in de groep.
Het charedisch jodendom (Hebreeuws: יהדות חרדית , Jahadut charediet), vaak bekend onder de minder politiek correcte naam "ultraorthodox", is een van de twee hoofdrichtingen binnen het orthodox jodendom. De andere richting is het modern-orthodox jodendom.
Zionisme betekent het streven naar een onafhankelijke Joodse staat. Het woord is afgeleid van Zion, de naam van een heuvel bij de stad Jeruzalem. Maar lang niet alle Joden wonen in Israël en niet alle inwoners van Israël zijn joods.
Er zijn aanwijzingen dat de Joden al ruim drieduizend jaar geleden leefden in Palestina, waar zich in de tweede helft van het laatste millennium voor Christus hun monotheïstische godsdienst ontwikkelde.
Bijna tweeduizend jaar leefden ze in de diaspora, daarna keerden ze naar Palestina terug, waar ze in 1948 de staat Israël stichtten. Hij dacht ook dat de Joden zich maar weinig hadden gemengd met hun omgeving.
Orthodoxe joden laten het haar bij de slapen groeien omdat in hun heilige boek, de Thora, staat dat zij geen haar rond de oren mogen afronden en hun baard niet kort mogen knippen. Dit interpreteren de joden zo dat ze het haar niet mogen knippen met een scheermes of pincet.
De sjtreimel wordt gemaakt van bont, meestal van een sabelmarter. Het is het duurste artikel in de chassidische kleding: prijzen kunnen uiteenlopen van 1500 tot 5500 euro.
Beschrijving: De keppel of kippa is het hoofddeksel waarmee joodse mannen hun hoofd bedekken om een onderscheid te maken tussen het aardse en het hogere. Ook de uitspraken in de Misjna en Talmoed, volgens welke het in strijd is met de zedigheid om blootshoofds te lopen, spelen een factor bij het dragen van een keppel.
Mokum: het centrum van joods leven in Nederland
De geschiedenis van de joodse bevolking in Amsterdam is onlosmakelijk verbonden met die van de stad zelf. Al aan het eind van de 16e eeuw vestigden zich de eerste joden in de stad. Het waren vluchtelingen uit Spanje en Portugal waar zij fel werden vervolgd.
Hebreeuws is de enige officiële taal, Jeruzalem de ondeelbare hoofdstad van het land en de ontwikkeling van Joodse nederzettingen een nationale waarde.
Dit archief beslaat vier strekkende kilometer en bevat naar schatting 540.000 dossiers van Nederlanders die tijdens de Tweede Wereldoorlog “fout” waren. De dossiers lagen vijftig jaar opgeslagen bij het ministerie van Justitie tot ze in het jaar 2000 werden overgeheveld naar het Nationaal Archief in Den Haag.