Ambiguïteit is een dubbelzinnige taalconstructie. Ze kan zowel in natuurlijke talen als meer in het algemeen in alle formele talen voorkomen. Ambiguïteiten kunnen zowel in grammaticale zin voorkomen (een zinsconstructie is dubbelzinnig) als in semantieke zin (een woord heeft meerdere betekenissen).
Ambigu is een Nederlands woord dat oorspronkelijk uit de Franse taal afkomstig is. Het betekent 'dubbelzinnig' en werd voor het eerst gebruikt in 1666. Als zelfstandig naamwoord wordt het geschreven als ambiguïteit.
Ambiguïteit wordt soms ook aangeduid als onzekerheid of onzekerheid-tolerantie. Het is het vermogen dubbelzinnige situaties en tegenstrijdig gedrag tolereren.
Een van de meest voorkomende vormen van dubbelzinnigheid ontstaat door onduidelijke verwijswoorden. Dit zijn bijvoorbeeld persoonlijke voornaamwoorden ('hij' of 'zij') of betrekkelijke voornaamwoorden ('dit', 'dat', 'deze' en 'die'). Soms is niet duidelijk waarnaar zo'n woord terugverwijst.
iets dat op twee manieren kan worden begrepen ... Ambigu = Betekent dubbelzinnig. Iets dat op meerdere wijzen begrepen kan worden of voor meerdere uitleg vatbaar is. Slaat vaak op vragen in een enquête.
Clownesk definities
Uitspraak: [klɑu'nɛsk] als iets of iemand nadrukkelijk moeite doet anderen aan het lachen te maken Voorbeeld: `Na zijn clowneske optreden kon niemand de politicus nog serieus nemen. `Antoniem: serieus Synoniem: komisc...
Een ambigue situatie in de VUCA-wereld is een situatie waarin de minste informatie bekend is, zowel in termen van de situatie als in termen van de uitkomst van je acties. Er kan zelfs twijfel bestaan over de oorzaak en gevolg relaties in deze situatie.
Vaak wordt een ambiguïteit gebruikt als stijlfiguur waarbij een tekst dan dubbelzinnigheid verkrijgt. Dit kan door het gebruik van een woord dat meerdere betekenissen kan hebben, bijvoorbeeld met een homoniem, maar ook met een zelfstandig naamwoord en een voltooid deelwoord.
Een tautologie noemt een begrip tweemaal of meerdere malen, en bestaat doorgaans uit twee of meer woorden van dezelfde woordsoort.
raadsel, mysterie - Woordfeit: Enigma is in 1824 voor het eerst in een Nederlandse tekst aangetroffen. Het komt via het Latijnse aenigma `raadsel` van het Oudgriekse ainigma `duistere taal, raadsel`.
1) Bijzonder 2) Bijzonder geschikt 3) Echt 4) Eigenaardig 5) Expliciet 6) In het bijzonder aan iets eigen 7) In onderdelen nauwkeurig 8) Karakteristiek 9) Kenmerkend 10) ... In het bijzonder, met een bepaald doel.
Als een beslissing of situatie repercussies heeft, kaatst er als het ware iets terug: er is sprake van – meestal onaangename – gevolgen. Dat slagwerk ook wel percussie genoemd wordt, evenals het bekloppen van een patiënt bij een medisch onderzoek, is geen toeval.
Ambivalentie is een gespleten gevoel. Je wil iets, en je wil het tegelijkertijd ook niet. Of je wilt iets, en tegelijkertijd ook iets anders, en je kunt niet kiezen.
Een polemiek (van het Griekse woord πόλεμέω póleméo, dat oorlog voeren betekent) is een openlijk gevoerde pennenstrijd, die zich vaak afspeelt tussen vakgenoten. Polemieken komen voort uit conflicterende standpunten die opponenten betogen.
Waar komt clownesk gedrag vandaan? Clownesk gedrag is meestal een manier om onzekerheid te verbergen en een poging om erbij te mogen horen. Je kind neemt de houding van 'clown' aan en merkt dat het aandacht krijgt als hij gek doet.
accuraat, angstvallig, consciëntieus, gedetailleerd, minutieus, nauwgezet, nauwkeurig, net, oplettend, plichtsgetrouw, precies, scrupuleus, secuur, soigneus, stipt, voorzichtig.
Concreet definities
naamw. Uitspraak: [koŋˈkret] 1) die of dat je kunt zien Voorbeeld: `Je hoofd is concreet, maar je verstand is abstract. `Antoniem: abstract 2) die of dat echt bestaat Voorbeelden: `een concreet geval ...
bijzonder (bn) : afwijkend, afzonderlijk, apart, buitengewoon, eigenaardig, excentriek, exceptioneel, markant, ongewoon, opmerkelijk, origineel, raar, speciaal, specifiek, uniek, uitmuntend, vreemd, zeldzaam, zonderling. bijzonder (bn) : eigen, particulier, privaat, privé, singulier.
Een paradox is een uitspraak (meestal een hele zin) waarvan de onderdelen op het eerste gezicht met elkaar in tegenspraak zijn. Iemand zegt of schrijft dus iets wat niet lijkt te kloppen. Maar als je er even over nadenkt, zit er tóch een logische of soms zelfs wijze gedachte achter.