Definitie van ADHD ADHD wordt in de DSM-5 tot de neurobiologische ontwikkelingsstoornissen gerekend en verwijst naar een hardnekkig patroon van onoplettendheid en/of hyperactiviteit-impulsiviteit dat het dagelijkse functioneren of de ontwikkeling in significante mate belemmert.
Definitie
De definitie van ADHD blijft hetzelfde in DSM-5-TR in vergelijking met DSM-5. Meer specifiek wordt gesteld dat " ADHD een neurologische ontwikkelingsstoornis is die wordt gedefinieerd door het verminderen van niveaus van onoplettendheid, desorganisatie en/of hyperactiviteit-impulsiviteit .
In het 'Diagnostic and Statistical manual of Mental disorders' staan criteria voor bijna elke psychische stoornis. Via deze links vind je de criteria voor de DSM 5 stoornissen depressie, angststoornis, verslaving, posttraumatische stressstoornis en persoonlijkheidsstoornis.
De afkorting ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder. In het Nederlands betekent dat aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit. De hersenen van mensen met ADHD reageren sneller op prikkels (impulsen, stemmingen en gebeurtenissen).
ADHD is een beschrijving van gedrag. Kinderen die deze combinatie van gedragskenmerken laten zien, kunnen soms de classificatie ADHD krijgen. Een classificatie is een indeling in soorten. We noemen het niet een diagnose, omdat het geen aandoening of ziekte is.
ADHD wordt in de DSM-5 tot de neurobiologische ontwikkelingsstoornissen gerekend en verwijst naar een hardnekkig patroon van onoplettendheid en/of hyperactiviteit-impulsiviteit dat het dagelijkse functioneren of de ontwikkeling in significante mate belemmert.
De niet-gespecificeerde ADHD-categorie wordt gebruikt in situaties waarin de clinicus ervoor kiest om de reden niet te specificeren waarom niet aan de criteria voor ADHD of voor een specifieke neurologische ontwikkelingsstoornis wordt voldaan. Ook omvat de categorie situaties waarin er onvoldoende informatie is om een specifiekere diagnose te stellen.
Aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitstoornis (ADHD)
ADHD is een psychische stoornis die begint in de jeugd en die vaak persisteert tot in de volwassenheid.
Leden van de DSM-5 Task Force interpreteerden de resultaten van de DSM-5 Field Trials, gebruikmakend van herziene kappa-richtlijnen (Kraemer, Kupfer, Clarke, Narrow & Regier, 2012), als een indicatie van een ‘goede tot zeer goede betrouwbaarheid’ voor de meeste diagnoses (Regier et al., 2013).
Wat is het verschil tussen de DSM-4 en de DSM-5? De belangrijkste veranderingen in de DSM-5 zijn: Het assenstelsel waarlangs de verschillende diagnoses in DSM-4 werden gerubriceerd, is verdwenen.
Kenmerken van ADHD
Druk gedrag, ook wel hyperactief gedrag genoemd: Veel rondrennen, klimmen, friemelen aan kleding. Moeite met rustig spelen, stilzitten of ontspannen. Ondoordacht gedrag, ook wel impulsief gedrag genoemd: Snel reageren zonder nadenken, veel praten en dingen eruit flappen.
In de laatste versie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) heeft het DSM-5 Comité de leeftijdsgrens voor ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) op twee manieren gewijzigd: door de leeftijd waarop de symptomen zich openbaren te verhogen en door de vereiste dat de symptomen tot beperkingen moeten leiden te schrappen .
Veel mensen met ADHD hebben last van vermoeidheid. Alles kost veel moeite en energie. Dit kan vervolgens erger worden door slaapproblemen. Bij ADHD komt dit heel vaak voor.
ADHD, ASD en OCD zijn ontwikkelingsstoornissen die regelmatig in combinatie met elkaar voorkomen. Moeite om de aandacht bij een onderwerp te houden, impulsiviteit en hyperactiviteit zijn kenmerkende symptomen van ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder).
Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is een van de meest voorkomende psychische stoornissen bij kinderen . Symptomen van ADHD zijn onder andere onoplettendheid (niet kunnen focussen), hyperactiviteit (overmatige beweging die niet past bij de setting) en impulsiviteit (haaste handelingen die in het moment plaatsvinden zonder na te denken).
ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder . Het is een medische aandoening. Een persoon met ADHD heeft verschillen in hersenontwikkeling en hersenactiviteit die de aandacht, het vermogen om stil te zitten en zelfbeheersing beïnvloeden. ADHD kan kinderen en tieners op school, thuis en in vriendschappen treffen.
Onderzoek laat nog iets anders zien: in de hersenen van kinderen en jongeren met ADHD is een scheve verhouding tussen de neurotransmitters dopamine en noradrenaline. Dopamine heb je nodig om denkprocessen te plannen, doelgericht te handelen en je emotie en motivatie in goede banen te leiden.
Zorg voor een rustig plekje waar iemand even heen kan als het hoofd te vol voelt. Of ga lekker samen naar buiten en raak energie kwijt met spelen of sporten. Maak duidelijke afspraken, bijvoorbeeld als je samen gaat werken.
Kinderen met ADHD kunnen vaak intens genieten. Kinderen met ADHD zijn vaak creatief, verzinnen de meest geweldige verhalen en kunnen helemaal opgaan in een spel. Het empathisch vermogen van kinderen met ADHD is vaak goed ontwikkeld, het zijn vaak lieve en betrokken kinderen.
Het meest typerende verschil tussen iemand met ADHD en ADD is het hyperactieve gedrag. Als je ADD hebt, dan kom je vaak rustig en dromerig over, in tegenstelling tot iemand met ADHD. Maar jouw hoofd zit echter wel vol met gedachten en ook jij hebt last van concentratieproblemen.
Het verschil is dat een 'andere gespecificeerde' diagnose heel dicht bij de criteria voor een specifieke stoornis moet liggen — en de clinicus moet uitleggen waarom het niet helemaal aan de criteria voldoet. Ongespecificeerd betekent dat de clinicus nog niet zeker weet welke diagnose het beste past .
In veel gevallen gaat ADHD samen met andere (psychiatrische) stoornissen. Enkele voorbeelden zijn: stoornissen in het autistisch spectrum (zoals PDD-NOS), agressieve gedragsstoornissen, motorische stoornissen, angst- en stemmingsstoornissen, tics, en leerproblemen.